De Tuinen

Cecilia haalde haar schouders op. 'Met een baan als die van mij heb je niet erg veel vrije tijd.' vertelde ze hem. Ze wist dat de dienstmeisjes altijd erg druk waren en ze had geen idee wat ze precies in hun vrije tijd deden. 'Maar als ik een keer wat tijd voor mezelf heb, vind ik het fijn om buiten de kasteelmuren te zijn.' Dat was zeker niet gelogen, ze vond het heerlijk om door de stad heen te lopen. Het gebeurde niet vaak, omdat ze altijd wel wat bewaking mee moest van haar ouders, maar soms glipte ze er heel eventjes tussenuit. Dan ging ze niet ver, maar wel ver genoeg om zich vrij te voelen.

Kay glimlachte instemmend, terwijl hij verder ging met het bewateren van de bloemen. 'Ik hou er ook van om in de stad te zijn. Gelukkig woon ik er ook,' verbeterde hij zich snel. Als wapensmid moest je natuurlijk wel in de stad wonen, ondanks dat hij zelf altijd in het bos van de koning had gewoond. Zijn shirt was inmiddels doorweekt van het zweet en gefrustreerd keek hij naar de zon. Hij had niet geweten dat het zo warm zou worden of dat het werk dusdanig zwaar zou zijn. 'En wat doe je dan buiten de kasteelmuren?' vroeg bij benieuwd.

Cecilia haalde haar schouders op bij zijn woorden en dacht even na. Het liefste ging ze gewoon van veraf de mensen bekijken, waar zijzelf niet zou opvallen, maar dat zou een vreemd antwoord zijn voor een dienstmeisje. 'Gewoon, naar de markt, wat mensen kijken, dingetjes kopen.' lachte ze en praatte snel over de vraag heen, zodat ze zich verder niet hoefde te verantwoorden over wat ze buiten de muren deed. 'En waarom zoveel interesse in het simpele leven van een dienstmeisje?' vroeg ze lachend en keek hem nieuwsgierig aan.

Kay moest lachen om haar woorden en borg de gieter weer op in zijn tuinkar. Hij was klaar in de tuin, maar bleef op de een of andere manier toch rond de vrouw hangen, terwijl hij steeds maar weer nieuwe, onnodige klusjes bedacht. Bij haar woorden bloosde hij en stroopte hij zijn mouwen op, alsof hij niet had gehoord wat ze had gezegd. 'Ik moet maar weer eens gaan, Celine. Prettig kennis gemaakt te hebben en hopelijk tot een volgende keer.' Hij glimlachte breed naar haar en liep vervolgens met zijn tuinkar weg.