Marcus' tent

-

Naevia stond als afgesproken in de avond voor de tent van Marcus en liep onaangekondigd naar binnen. Blijkbaar was hij er nog niet, want de tent was verlaten. Dat gaf haar mooi de gelegenheid om rond te snuffelen en haar eigen spullen neer te leggen. Ze had wat standaard spulletjes meegenomen, zoals haar werkgereedschap, wat kruiden en drankjes, kleding en geld. Ze stopte alles netjes weg en ruimde ondertussen ook wat spullen van de grond op. Marcus was gelukkig eerlijk geweest in zijn woorden dat het wel hygiënisch en schoon was in zijn tent. Over de rommel moest ze maar heen kijken. Tevreden ging ze op zijn bed zitten en wachtte ze op zijn komst.

Marcus had Willa en Nathan op weg geholpen toen het kamp hadden verlaten, maar was al snel terug gegaan zodat niemand hem of Nathan zou missen en vragen ging stellen. De mannen die hij tegenkwam vertelde hij dat Nathan zijn zieke zuster naar huis bracht en dat hij tijdelijk de leiding over nam in het kamp. Die paar soldaten zouden de informatie wel verspreiden zodat hij niet een algemene aankondiging hoefde te doen. Toen dat allemaal geregeld was, was hij maar al te blij dat hij zijn eigen tent op kon zoeken. Hij zou een kaarsje voor Agathe Barnes opsteken en een gebed voor haar op zeggen, dat leek hem wel zo toepasselijk. Toen Marcus echter zijn tent binnen stapte, zag hij de chirurg en kon hij zichzelf wel voor zijn hoofd slaan. Hij was totaal vergeten dat ze hier zou slapen vannacht. 'Goedenavond,' probeerde hij met een grijns die al snel verdween. Het was voor hem geen avond om te grijnzen.

Marcus kwam gelukkig al snel de tent binnen en met een brede glimlach sprong Naevia van het bed af. 'Goedenavond, Marcus,' reageerde ze glimlachend, maar ze merkte al snel op dat er iets mis was. Marcus was normaal zo goedlachs dat het onmiddellijk opviel als zijn gezicht betrok. Ze besloot er maar niet over te vragen en te wachten of Marcus het zelf wou delen. 'Zoals je ziet, heb ik mijn spullen al opgeborgen en de vloer wat netter gemaakt. Ik kon mijn eigen voeten niet eens vinden in de troep,' lachte ze, terwijl ze haar handen in haar zij zette en om haar heen keek. 'Dus, waar kan ik slapen? Ik dacht dat dit plekje hier wel oké was. Ik heb zelf wat dekens mee, dus dat is alvast geregeld.'

Marcus keek met een ernstige blik de tent rond en knikte vervolgens zakelijk. 'Het ziet er inderdaad beter uit. Ik geloof niet dat ik zoiets voor elkaar kan krijgen, dat het zo- opgeruimd is.' Dat haalde toch een lach in hem naar boven, vooral vanwege haar claim dat ze haar eigen voeten niet had kunnen zien. Nathan zeurde daar ook altijd over. 'Nou, doc, ik heb een voorstel voor je,' begon hij met een kleine glimlach en wees naar het bed. 'En denk niet dat dit mijn niet-zo-subtiele uitnodiging is om het bed te delen. Ik bedoel hier mee dat de tent sowieso vannacht van jou is.' Hij hoopte maar dat ze er blij mee was toch haar solo tent te krijgen, want hij zag het eerlijk gezegd absoluut niet zitten om zijn vertrouwde bed op te geven. Het kwam echter goed uit. Nu Nathan weg was, wilde hij de generaals tent niet leeg laten. Dat was al eens eerder niet helemaal goed gekomen. Maar normaal liet dat zijn tent leeg en dat was voor eens niet het geval met de chirurg hier.

Marcus' woorden zorgde ervoor dat Naevia voor het eerst in tijden niet wist wat ze moest zeggen. Met een verraste blik keek ze hem aan, waarna ze haar blik liet afglijden naar het bed dat er erg comfortabel uit zag. Ze had steeds gedacht dat ze zelf op de grond zou liggen en dat Marcus zijn eigen bed zou behouden. 'Ik hoop dat ik je niet afschrik door mijn komst,' zei ze met een glimlach, terwijl ze naar het bed liep en de dekens inspecteerde. 'Ik zou maar oppassen dat ik niet al te gewend raak aan zachte bedden. Heb je soms zaken te regelen vannacht, dat je daarom hier niet slaapt?' Als ze heel eerlijk was, had ze gehoopt om hem vannacht het bed in te verleiden. Ze had al erg lang geen man meer gehad en ze hoopte daardoor ook haar plek in het leger te veroveren. Ze ging op het bed zitten en keek hem afwachtend en nieuwsgierig aan.

Marcus had er een kruik wijn bij gepakt en schonk twee mokken wijn tot de rand toe aan vol en glimlachte geamuseerd. 'Maak je niet druk. Ik kan je verzekeren dat je me zeker niet hebt af geschrokken.' Integendeel, hij begon meer een meer gefascineerd te raken door de vrouw. Op een lichamelijk, fysieke manier natuurlijk. Verder ging het voor Marcus maar zelden. 'Nathan brengt zijn zieke zuster naar huis. Ik heb hem aangespoord daar een aantal dagen te blijven en heb hem gezegd dat ik het kamp in de gaten houdt. Zijn tent staat leeg en dat is nooit een goed idee. Mannen vinden het spannende uitstapjes om hun meisjes mee naar toe te nemen.' Marcus kon er niets aan doen maar hij moest er hard om lachen. De laatste keer dat Nathan weg was geweest had hij zelf de stelletjes iedere keer betrapt. Nathan was er naderhand echter niet zo goedlachs om geweest. Hij nam naast haar plaats op het bed en gaf haar één van de mokken wijn. 'Hoe goed kun je drinken?' vroeg hij met een opgetrokken wenkbrauw.

Naevia pakte de mok aan en bekeek hem met een opgetrokken wenkbrauw. 'Wees maar niet bang, ik zal je tent niet onder kotsen,' grinnikte ze met een knipoog, waarna ze wat slokken van de wijn nam. Zulke lekkere wijn kon ze zelf nooit betalen en enkel in de taverne maakte ze weleens een uitzondering. Na zijn uitleg knikte ze begripvol. 'Ik begrijp het. Misschien dat ik me vannacht wel eenzaam voel en je een bezoekje breng.' Ze porde met haar elleboog in zijn zij en stond lachend op, om zijn tent verder te bekijken. Ze probeerde het idee dat zij nu in een bed moest slapen waar een heleboel vrouwen langs waren geweest weg te duwen. Het was in elk geval altijd beter dan géén bed. 'Ik hou namelijk ook wel van een spannend uitstapje.'

Marcus leunde wat naar achteren op zijn bed en dronk gulzig van de wijn. Nu het bij nader inzien toch geen eenzame avond voor hem zou worden, kon hij de alcohol goed gebruiken. 'Misschien dat andere vrouwen zich eenzaam voelen en jóu een bezoekje komen brengen,' grinnikte Marcus. Het was al vaak genoeg gebeurd dat Marcus in de nacht wakker werd gemaakt door één van de vrouwen die hij eerder zijn tent en meer had laten zien. Die avontuurlijke types had hij echter al een tijdje niet meer gehad. 'De dokter en spannende uitstapjes?' Marcus was weer recht op gaan zitten en glimlachte nieuwsgierig naar de vrouw. 'Vertel me eens meer daar over,' spoorde hij haar aan waarna hij weer van zijn wijn dronk.

Naevia dronk de laatste restjes wijn in paar slokken op en liep met een brede grijns naar hem toe. Ze klom op hem en plaatste haar benen naast zijn middel, terwijl ze met haar handen op zijn borstkas leunde. 'Als hier mannen of vrouwen langs komen, dan vrees ik dat ik geen tijd meer heb op jou te bezoeken,' grinnikte ze, terwijl ze kort langs haar lippen likte. Ze zou ze toch allemaal afwijzen. Een bezoekje aan Marcus leek haar namelijk vaan spannender. 'Het lijkt me veel leuker om ze te ervaren in plaats van dat ik erover vertel, niet waar? En zo te horen heb jij veel meer ervaring.' Ze pakte zijn mok af en legde deze opzij, zodat hij zijn handen vrij had.

Marcus zag tevreden toe hoe ze dichterbij kwam en uiteindelijk boven op hem plaats nam. Zijn vrije hand gleed al snel over haar bovenbeen naar haar middel en zacht lachte hij om haar woorden. 'Daden doen me altijd veel meer dan woorden,' beaamde hij. Hij stribbelde kort tegen toen ze zijn wijn afpakte, maar hij liet haar haar ding doen en keek haar afwachtend aan. Veelal nam hij de leiding met zijn bedpartners, maar eerlijk gezegd was hij erg benieuwd wat de chirurg met hem van plan was. Hij legde zijn andere hand eveneens op haar middel en keek grijnzend naar haar op. Hoe kon hij beter de doden eren dan door te genieten van het leven? Verlangend gleden Marcus' ogen over haar lichaam.

Naevia liet er geen gras over groeien en trok de fijne knoopjes van haar jurk open, zodat ze haar armen uit de mouwen kon trekken en de stof omlaag kon duwen. Ze had speciaal een jurk aangedaan voor deze avond, dat was veel gemakkelijker er sneller dan een broek. In een snelle beweging lagen haar handen aan de onderkant van zijn shirt en trok ze deze over zijn hoofd heen, zodat hun beide borstkassen ontbloot waren. Ze hield ervan om de leiding te nemen en al helemaal bij deze man. Eileen was één van de weinige keren geweest dat ze alles over haar heen had laten komen. 'Laat maar eens zien waarom al die vrouwen je komen bezoeken.' Ze sloeg haar armen over elkaar heen en trok afwachtend een wenkbrauw op.

Marcus keek goedkeurend toe hoe haar bovenlichaam ontbloot werd en grinnikend liet hij vervolgens zijn shirt uit getrokken worden. Een speelse blik streek langs zijn gezicht toen ze hem, in zijn opzicht, uitdaagde. Eén arm sloeg hij stevig om haar middel om haar zo op te lichten van het bed. 'Omwille van mijn sprankelende persoonlijkheid komen ze hier, natuurlijk. Ik weet niet wat jij in je hoofd haalt, doc.' Hij legde haar neer in de kussens en gleed met zijn vrije hand over haar torso. Ondertussen trapte hij zijn laarzen uit en klom vervolgens eveneens op het bed. 'Het is echter aan jou om mij te laten ervaren dat ik mijn tijd hier niet verdoe terwijl er zeker een handvol andere vrouwen het bed nu met me konden delen.' Marcus glimlachte en bracht zijn lippen naar de huid van haar nek en schouder, maar raakte haar nog nergens.

Naevia liet zich neerleggen in de kussens en glimlachte bij de aanraking van zijn lippen. 'Ben je niet bang dat die zogenaamde handvol vrouwen niet veel liever de lakens met mij delen als ze mij eenmaal zien?' lachte ze plagerig, waarna ze ook haar laarsjes uit schopte en zich met een verleidelijke blik uit haar jurk wurmde. Vervolgens wikkelde ze haar been om de zijne heen, legde ze haar hand op zijn schouder en duwde hem zo gemakkelijk op de plaats waar zij eerder lag, terwijl ze nu zelf boven hem hing. 'Geloof me, je zult geen spijt krijgen.' Ze sloeg de zachte kusjes over en drukte in plaats daarvan haar lippen hard en verlangend op de zijne, terwijl ze zijn broek los maakte.

'Laat ze maar komen en dan zullen we zien of het ze lukt om dit bed te bereiken.' Marcus' ogen zaten vast gelijmd aan het lichaam waar hij beetje bij beetje meer van kon aanschouwen. Zijn verdenkingen eerder die dag hadden er niet naast gezeten. Ze had een prachtig lichaam. Lachend liet hij zich op zijn plaats zetten door haar en keek hij ongeduldig naar haar op. Al die woorden, hij wilde direct over naar de daden! Marcus kuste haar gewillig terug en hielp haar door zijn broek uit te trekken en van het bed te trappen. 'Dat geloof ik ook echt niet,' murmelde hij tegen haar lippen waarna hij ze weer hard en met passie kuste. Met twee handen op haar rug trok hij haar naar zich toe.

Naevia vleide zich gewillig tegen hem aan en voelde hoe elk stukje huid de zijne raakte, terwijl ze hem met hetzelfde verlangen terug kuste. Het was weer eens wat anders om met een brede en ruwe man in bed te liggen, in plaats van een zachte en tengere vrouw. Het had beide iets dat Naevia aan trok. Haar hand gleed over zijn buik naar beneden toe en met pretoogjes keek ze Marcus aan, om zijn reactie te volgen. Als Naevia dit deed, dan wilde ze ook onvergetelijk zijn. 'Toch maar goed dat jij de rondleiding gaf en niet iemand anders,' fluisterde ze in zijn oor met een glimlach, waarna ze al snel weer zijn lippen vond en er zacht in beet.

Marcus liet zijn handen het warme lichaam van de vrouw verkennen. Hij gleed over haar rondingen en zachte huid en grijnsde bij haar woorden. 'Inderdaad, ik geloof niet dat er een aantrekkelijkere man noch vrouw in dit kamp rond loopt die je de weg hadden kunnen wijzen.' Hij legde een hand in haar haar en gleed met het puntje van zijn tong langs haar onderlip. Zijn andere hand dwaalde ondertussen af langs haar lichaam. 'Maar Bij de Goden ik heb zo ook mijn geluk vandaag,' grinnikte hij zacht terwijl hij hun benen verstrengelde.

Naevia kreunde zacht door de aanraking van zijn handen en vol verlangen sloot ze haar ogen. Ze wou meer dan dit, veel meer, en haar geduld begon op te raken. Ze glimlachte om zijn woorden en kuste hem nogmaals vol passie en met een belofte voor een hoop meer. Daarbij hadden ze nog de hele nacht. Ze zette haar knieën aan weerszijden van zijn lichaam, positioneerde haarzelf en zakte voorzichtig omlaag. Zijn woorden nam ze met een korreltje zout, maar ondanks dat moest ze lachen, terwijl ze voorover boog om zijn lippen te kussen. 'Ach, zonder geluk had je nog dat handjevol vrouwen gehad, niet waar? Er zullen ook vast genoeg mannen zijn die naar je verlangen, dus je hebt niets te klagen,' murmelde ze tussen haar handelingen door, terwijl ze voelde hoe er zweetdruppeltjes van inspanning op haar rug ontstonden.

Marcus merkte maar al te goed dat in beide lichamen een hoop spanning opgesloten zat, die er nu aardig snel uitgegooid werd. Het maakte hem meer onzorgvuldig dan normaal, omdat hij snakte naar dat moment van complete ontspanning. Marcus' gelach om haar woorden stierf weg toen een kreun zijn mond verliet. Hij steunde op één elleboog en hield een arm stabiel om haar middel waarna hij haar nek en schouder, kaak en mond kuste. 'Soms kan een handjevol niet tippen aan wat een individu kan bieden,' grijnsde Marcus. Zijn haar begon nu langzaam aan zijn slapen en voorhoofd te plakken.

Naevia hield zich stevig vast aan zijn schouders en glimlachte ondertussen tevreden om zijn woorden en bijhorende geluiden. Ze genoot van zijn bewegingen en aanrakingen en ze kon dan ook niet anders dan gelukzalige geluiden maken. Al snel voelde ze echter dat ze uitgeput begon te raken door de positie die ze had en nam ze dus plaats naast hem op hem bed, waarna ze hem boven haar trok en weer contact maakte. 'En soms kunnen vreemdelingen je erg verrassen,' grinnikte ze, terwijl ze haar armen om zijn nek sloeg en zijn lippen kuste. Ze wou nog lang niet dat het over was, maar langzamerhand voelde ze hoe haar hoogtepunt dichterbij kwam en ze onregelmatiger ging ademen.

Marcus liet geen ruimte tussen hen ontstaan toen de vrouw hen omdraaide. Hij zette zijn handen naast haar hoofd en keek glimlachend op haar neer. 'Vreemdelingen zijn altijd de beste verrassingen.' Hij kuste haar terug en voelde zijn lichaam krachtig aanspannen toen hij zijn climax bereikte. Met een zucht liet hij zich naast het lichaam van de chirurg glijden, maar zorgde hij er met een hand voor dat zij tevens tot dat punt van genot kwam voor hij zichzelf helemaal liet ontspannen. Hij kon er nooit mee leven als het genot niet wederzijds was, als niet beide partijen er uit hadden gehaald wat er in zat. Bovendien plezierde het hem erg om zijn bed partners te zien in dat moment van extase.

Met een diepe frons keek ze toe hoe hij van haar af rolde na zijn climax, nog voordat ze haar eigen had bereikt. Maar voordat ze ook maar iets kon zeggen, voelde ze al zijn hand en rolde ze tevreden op haar rug. Ze sloot haar ogen en kreunde diep, zodat het niet lang duurde voordat ze ook haar climax bereikte. Uitgeput keek ze Marcus aan en veegde ze wat plukken haar uit haar gezicht, terwijl haar borstkas hard op en neer ging. Dit was de lange periode zonder man in haar bed meer dan waard geweest. Vervolgens keek ze hem met een glimlach aan en stak ze haar hand uit. 'Ik ben trouwens Naevia.'

Marcus lachte buiten adem, maar erg geamuseerd. 'Aangenaam Naevia, het was me een genoegen je te leren kennen.' Hij veegde met zijn blouse het zweet van zijn voorhoofd en stond vervolgens op om de kruik wijn erbij te pakken. Hij nam een slok voor hij terug het bed op kroop en de chirurg de kruik aan bood. 'Maar ik heb zo het idee dat we elkaar nog beter zullen leren kennen als jij je bewijst voor het leger.' Marcus zou zeker een goed woordje voor haar doen bij Nathan en zijn vriend vertellen dat ze een aanwinst voor het kamp zou zijn. Hij grinnikte en gleed met zijn hand langs Naevia's heup. 'Ik heb zo'n idee dat het bed van de generaal zichzelf maar warm moet gaan houden vannacht.'

Naevia duwde zichzelf omhoog en trok expres de dekens niet over haar lichaam heen, zodat hij een goed zicht bleef houden. Glimlachend bekeek ze zelf zijn lichaam, waarna ze dankbaar de kruik over pakte en er paar slokken uit nam. De woorden van Marcus hoorde ze tevreden aan en ze wist zeker dat hij haar wel zou helpen om een vaste plaats in het leger te krijgen. Dan kon ze eindelijk het Noorden ontsnappen en misschien wel naar het Zuiden gaan, om haar vader te ontmoeten. Zacht drukte ze haar lippen op zijn schouder en sloeg ze haar armen om hem heen. 'Alsof ik je nu nog weg zou laten gaan,' grinnikte ze, terwijl ze zijn gezicht naar de hare boog en hem opnieuw kuste.