De herberg

Cordelia keek met een glimlach toe hoe Zyanya meteen in actie kwam voor voedsel en water. Ondertussen nam Cordelia de tijd om eens goed om haar heen te kijken. Als een van de jongste van haar zusters en broer namen haar ouders haar maar weinig mee op reizen. Ze wist nog wel goed dat haar vader haar weleens stiekem mee nam naar de stad en haar de havens liet zien. Ze was altijd gek geweest op de boten. Dan had ze altijd haar blonde haren moeten verbergen van haar vader, zodat ze samen niet opgemerkt zouden worden. Toen Zya weer naast haar kwam zitten, keerde ze zich nieuwsgierig naar haar toe. 'Zou je mij zometeen een beetje wegwijs kunnen maken in de herberg? En misschien mijn slaapplaats aan wijzen? Ik heb maar weinig nodig, een deken en kussen is genoeg...'

Zyanya knikte gewillig. 'Natuurlijk en maak je geen zorgen: ik slaap hier ook wel eens wanneer het paleis me te veel wordt. Je kunt mijn kamer hier gebruiken.' Het stelde alsnog niet voor, maar het was meer dan een deken en kussen op een koude vloer. Dan had Cordelia tenminste nog wat privacy nu ze plots vast werd gehouden. 'En vertel het me alsjeblieft als je nog iets nodig hebt. Of mijn vrienden. Misschien zien ze er wat intimiderend uit, maar ze helpen je graag en weten dat je mijn vriendin bent.' Zya glimlachte geruststellend naar Cordelia en gleed kort met een hand over haar knie. Het laatste wat Zya nu voor haar kon doen was haar op haar gemak stellen. Lia had vast niet de fijnste dagen in haar leven achter de rug en de strijd zou haar vast ook niet goed bevallen, zeker niet als ze haar familie geen steun kon bieden. Tenminste, zo redeneerde Zya.

Cordelia keek haar vriendin teder aan en sloeg uit het niets haar armen om haar heen. Zyanya wist bij lange na niet wat haar hulp voor Lia betekende. Zonder haar hulp was ze waarschijnlijk allang gevonden door de soldaten van haar moeder en zuster. Ze begroef haar gezicht in de zachte stof van Zyanya jurk en zuchtte voldaan. 'Dan laat ik het weten,' zei ze zachtjes, waarna ze Zya weer los liet en naar haar glimlachte. 'Of je vrienden. Ik wil ze allemaal ontmoeten.' Ze wist nu al dat ze waarschijnlijk niets zou vragen. Ze kreeg al zoveel meer dan ze had gehoopt. 'Waar is de slaapkamer? Ik gebruik elke mogelijkheid om je hier langer te laten blijven,' grinnikte ze zacht, waarna ze op stond en ook Zya overeind trok. Zelfbewust wreef ze door haar blonde haren, toen ze zag dat veel van Zya's vrienden naar haar keken. Het moest vast een raar gezicht zijn om plots een prinses in een herberg te zien.

Zyanya nam verrast maar zeer gewillig de omhelzing van Cordelia aan. Ze legde haar kin op het blonde haar van Cordelia en legde een arm om haar heen. Toen ze elkaar weer los lieten voelde Zya aan haar warme wangen en glimlachte. 'Ze leren jou ook heel graag kennen.' Gastvrijheid was een waarde die zeer hoog stond in hun cultuur. Cordelia zou niets te kort komen. Ze mocht zacht lachen en stond toen met haar op om vervolgens de weg te wijzen. Ze liep de warme kamer uit en ging een koude hal in waar enkele deuren op uit kwamen. Het voelde goed om even het wakende oog van haar gezellen te kunnen ontsnappen. Aan het einde van de hal opende ze de laatste deur en liet Lia voor haar naar binnen gaan. 'Het is erg klein, maar het bed is heerlijk en-' Glimlachend wees ze naar het raam. 'Het uitzicht is prachtig.'

Cordelia liep achter haar vriendin aan de kamer in en keek nieuwsgierig rond. Het was inderdaad klein en erg simpel, maar Zyanya had het dusdanig ingericht dat het erg knus voelde. Nadat ze haar schoenen had uitgeschopt, sprong ze op bed en keek ze zo uit het raam. Het uitzicht was inderdaad prachtig. Je kon kijken op de haven en dan nog veel verder. Het was een deel van Evenfall dat ze helemaal niet kende. 'Het is perfect,' glimlachte Cordelia, waarna ze zichzelf lachend op bed liet vallen en haar gezicht begroef in het kussen. Het rook zelfs nog naar haar vriendin. 'Ik vind het vreselijk om te vragen, maar-' Ze kwam overeind en gebaarde vervolgens naar haar jurk. 'Ik voel me veel te opgedoft. Heb jij nog iets wat ik aan kan?' Ze had haar meest onopvallende jurk aangetrokken voor de reis, maar die had nog steeds een hemelsblauwe kleur die overal zou opvallen.

Zyanya keek tevreden toe hoe Cordelia naar het uitzicht keek en het ook echt waardeerde. Ze lachte zacht toen haar vriendin op het bed plofte en zelf ging ze op de rand van het bed zitten. 'Oh, natuurlijk. Ik zal straks een aantal kledingstukken hierheen laten brengen.' Zya streek langs haar vlecht en keek zelf ook nog uit het raam. 'Ik moet zo echt terug richting het paleis, Lia,' begon ze. Het was echt tegen haar zin in, maar het voelde niet verstandig hier te lang te blijven hangen. Het was nu zoveel belangrijker geworden om niet op te vallen, dat ze zich er belachelijk veel haar best voor moest doen. 'Ik kan je niet te vaak opzoeken, maar ik zal proberen snel weer langs te komen.' Ze keek haar vriendin niet aan toen ze dat zei.

Cordelia keek met een treurige blik naar Zyanya en streek met haar hand over de vlecht heen. 'Ik weet dat je je best zal doen om snel weer terug te komen,' glimlachte Cordelia naar haar vriendin, waarna ze naar haar toe boog en een kus op haar wang drukte. 'Wil je mijn moeder, zusters en broer voor mij in de gaten houden?' Ze fluisterde het in haar oor en kneep tegelijkertijd in haar hand, waarna ze knipoogde. 'Dan zal ik het hier voor jou in de gaten houden.' Ze stond van het bed op en liep naar de deur toe om haar naar buiten te begeleiden. Elke seconde dat ze nog met Zya kon doorbrengen was mooi meegenomen. 'En zorg je ook goed voor jezelf... Alsjeblieft. Ik weet wat voor groot risico je neemt door mij hier te houden. En dat waardeer ik heel erg.'

Zyanya stond vluchtig met het rood op haar wangen op en knikte. 'Natuurlijk, ik zal mijn ogen open houden.' Dat zou ze natuurlijk sowieso doen, aangezien ze zich nu op glad ijs bevond, maar ze begreep dat dit een andere reden was om een oogje in het zeil te houden. Ze knikte nogmaals en glimlachte. 'Ik neem het risico graag voor je.' Ze was nu toch al bezig achter Estella's rug om, dus Cordelia onderdak bieden bracht haar niet meer in gevaar dan ze al was. 'Cordelia, ik- Ik zou heel graag willen dat het allemaal anders was. Dat ik niet een verbond had hoeven sluiten met Silas-' Stilletjes bleef ze in de deuropening staan en keek ze haar vriendin aan. 'En ik had graag meer tijd met je gespendeerd,' besloot ze toe te voegen. Kort raakte ze met haar vingertoppen Cordelia's wang aan en glimlachte toen voor ze zich omdraaide en de hal in liep.