Het Kasteel van de Familie Lenor

-

Torsten was die dag uit gaan rijden om enkele pachters te spreken die wat problemen onderling hadden gehad. Hij had zich voor bijna een hele dag onder de boeren moeten voegen en met ze moeten praten. Het koste hem veel energie om de woorden van die mannen urenlang aan te moeten horen. Iedere keer als hij met die mensen sprak, hoorde hij weer een nieuw belachelijk woord. Maar gelukkig was hij nu weer thuis onder mensen die hij zonder moeite kon verstaan. Hij liet zijn hengst in de stallen zetten en zijn terugkomst aan kondigen zodat het diner klaar gezet kon worden. Rond commanderend liep hij de gangen door en duwde hij uiteindelijk de deuren naar de eetzaal open om alvast plaats te nemen op zijn zetel aan het hoofd van de tafel. Daar wachtte hij ongeduldig op zijn familie.

Mira had zich de hele middag gericht op de opleiding van haar zoon. Hij was op de leeftijd gekomen dat hij een Septon kreeg en in alle kunsten onderwezen zou worden. Echter was Mira totaal niet tevreden geweest over de vorige, dus hield ze deze nieuwe Septon goed in de gaten. Ze was bij elke les geweest en had geconstateerd dat deze man veel bekwamer en verantwoordelijker was. Ze wilde dat haar zoon net zo'n goede opleiding kreeg als de kinderen van de andere adel. Nu was ze op weg naar het diner met haar broer en man en had ze aan elke hand een kind vast. Eenmaal in de zaal zag ze dat haar man er al zat. Ze gebaarde dat haar zoon alvast moest gaan zitten naast zijn vader en zelf nam ze haar dochter op schoot. 'Hoe was het vandaag?' vroeg ze benieuwd, waarna ze hem een kus gaf.

Gabriel had de dag buiten het kasteel doorgebracht. Hij had vooral veel tijd in de korenvelden gespendeerd en later die middag had hij met zijn nichtje buiten in de tuinen gewandeld. Sinds hij hier woonden was zijn leven een stuk rustiger geworden. Hij werd niet meer zo achterna gezeten door zijn ouders en hij kon rustig naar een geschikte vrouw zoeken. Toen het buiten begon te schemeren, was hij richting het kasteel gegaan en liep hij de eetzaal binnen waar de rest al aan de tafel zat. Met een kleine glimlach nam hij op zijn plek plaats en keek de rest één voor één aan.

Torsten stond op toen zijn vrouw en kinderen eindelijk in de eetzaal verschenen en met een glimlach kuste hij Mira terug. Zijn zoon wees hij er op rechter te gaan zitten en met een glimlach complimenteerde hij de krullen in Hesters haar. 'Het was uitputtend, zoals altijd. Die mensen hebben geen flauw benul van alles behalve het werk op hun land. Werkelijk waar ze blijven maar om meer en meer vragen.' Met een diepe zucht ging hij zitten en glimlacht naar zijn schoonbroer toen hij tevens de eetzaal in kwam. 'Hoe was jullie dag? Een fijne wandeling gemaakt met je oompje, Hester?' Hij grinnikte naar Gabriel en zag toen hoe de eerste gang eten al werd gebracht. Hij begon met eten en lette er ondertussen goed op dat Ezra een goede houding aan hield. Nu hij een septon had gekregen vond Torsten het ook tijd om eens strenger te zijn voor zijn erfgenaam.

Toen Gabriel de kamer betrad, gaf ze hem ook een kus en nam ze vervolgens plaats op haar stoel met Hester op haar schoot. Ze kon er zo'n zooitje van maken tijdens het eten dat Mira had besloten om haar te helpen. Ze wilde niet dat ze een vies kind aan tafel had zitten. Als antwoord op Torsten' vraag knikte Hester en pakte ze haar kleine vorkje vast. 'Ik heb vandaag Ezra's nieuwe Septon in de gaten gehouden, en deze is beter dan de vorige, he Ezra? Van deze meneer ga je veel meer leren, dat beloof ik.' Toen iedereen begon te eten, hielp ze eerst Hester om paar happen te nemen en vervolgens at Mira van haar eigen bord. 'Hebben jullie nog wat van de koning gehoord?' vroeg Mira zo onverschillig mogelijk, terwijl ze naar haar man en broer keek.

Gabriel glimlachte naar zijn zuster en gaf ook haar een kus voor hij ging zitten. Toen de eerste gang op werd gediend, begon hij rustig aan zijn avondmaal en schudde zijn hoofd. 'Ik heb nog niets van hem gehoord. De bruiloft van de kroonprins komt eraan, dus hij zal wel met hele andere dingen bezig zijn.' mompelde hij, waarna hij een slok wijn nam om zijn eten weg te spoelen. Sinds de komst van de zoon van Willa Halley en Henry Rabbion-Storm was er nogal wat ophef ontstaan binnen de adel, ze hadden de koning dan ook een brief gestuurd waarin hun verontrustingen stonden beschreven, ze hadden enkel nog geen antwoord ontvangen.

'Ik zal zorgen dat hij tijd neemt om met mij te spreken zodra we in het Zuiden zijn voor de bruiloft.' Torsten had al enkele brieven gestuurd om tijd met de koning te regelen, maar de nieuwe adviseur - die hij overigens maar niets vond - had op alle brieven geantwoord dat de koning niet veel tijd had. Het had hem woedend gemaakt dat David geen tijd voor hém maakte, één van zijn belangrijkste mannen in het Oosten en één van de weinige die zich echt bezig hield met Tarth. Misschien had hij Alistair moeten vragen om de koningin aan te spreken. Maar die man had niet echt een grote of belangrijke stem binnen de adel, vond Torsten. 'Ik hoop een afspraak tussen jou en Cecilia Halley op te kunnen zetten,' begon Torsten met een kleine glimlach tegen zijn schoonbroeder.

Mira fronste ontstemd en richtte zich dus maar op het voeden van Hester. 'En hebben jullie Adelaide al kunnen bereiken? Ik weet zeker dat zij - integenstelling tot de koning - ons wél ter woord wil staan.' Mira had nooit veel bewondering gehad in de koning en juist des te meer in de koningin. Ze was altijd bereid om hun vragen te beantwoorden en hun zorgen gerust te stellen. Met een glimlach legde ze haar hand op haar broers schouder en kneep ze erin. 'Ik denk dat dat een heel erg goed idee is. Cecilia is prachtig en daarbij krijgen we ook een betere band met de koning én kroonprins. Ik hoop dat Ezra of Hester later met de kinderen van William kunnen trouwen.' Ze glimlachte zoetjes naar haar man en broer bij die woorden en voelde zich trots dat ze al voor zo ver in de toekomst plannen maakte. 'Het huwelijk van de kroonprins zal de perfecte gelegenheid zijn om met Cecilia aan te pappen,' glimlachte Mira naar haar broer.