Het Kamp van Silas

-

Zya had zich voorzichtig door het kamp gemanoeuvreerd. Ze wist heel goed dat de mannen haar zouden herkennen als ze te veel van zichzelf liet zien en ze wilde niet graag dat het uit zou komen dat ze een bezoek had gebracht aan Silas. Haar gezelschap en tientallen krijgers waren nog binnen de muren van Evenfall en ze hoorde hen niet zo in gevaar te brengen. Echter vroeg Zya zich af of ze ze überhaupt wel kon beschermen als ze dit bezoek niet ondernam. Ze trok de kap van haar mantel nog wat verder over haar gezicht en liep snel de tenten langs tot ze bij die van Silas stond. Het was verbazingwekkend dat ze nergens gestopt werd, maar dat kwam wellicht omdat de mannen meer dan gewend waren aan een vrouwelijk figuur die zich tussen de barakken bewoog. Laat staan als ze de tent van Silas bezocht. Kort haalde ze adem toen ze eindelijk de tent had gevonden. Van bronnen had ze te horen gekregen waar ze de leider kon vinden en ze hoopte maar dat de informatie juist was geweest. Vlug stapte ze de tent in.

Silas stond voorover gebogen over een gedetailleerde kaart van Evanfall. Peinzend verschoof hij wat houten figuurtjes die zijn leger representeerde naar een andere plaats toe maar schudde zijn hoofd. Dat Evenfall niet makkelijk te verslaan was, wist hij al vanaf het begin, maar het was achteraf gezien nog een stuk lastiger dan wat hij had ingeschat. Toen Silas een koude windvlaag de tent in voelde komen, keek hij op en zag hij tot zijn verbazing een gedaante in zijn tent staan die hij in eerste instantie niet herkende. De kap die de persoon droeg, maakte het er niet makkelijker op en aarzelend zette hij een paar stappen van de tafel vandaan. 'Wie ben je en wat kom je hier doen?' vroeg hij, terwijl hij zijn hand op het handvak van zijn zwaard legde.

Zyanya liet al snel haar kap op haar schouders zakken zodat Silas niet meteen in de aanval zou schieten. 'Sorry, ik wilde niet zomaar binnendringen, maar-' Ze liet haar blik zakken. 'Ik moet met je praten.' Sinds de dood van de koning had Zya de twee andere leiders uit de Wilde Landen maar amper gezien. Op dat moment hadden ze ieder hun eigen keuzes gemaakt. Zya had zichzelf uiteindelijk laten overtuigen dat het het beste was om in Evenfall te blijven. Het was daar dat haar de belofte dat haar land een deel van Tarth uit maakte behouden bleef. Ze wist niet of Henry hetzelfde kon beloven, dus had ze voor zekerheid gekozen. Bovendien vertrouwde ze mensen in Evenfall. Ze vertrouwde Cordelia. Ze begon nu echter langzaam aan haar keuzes te twijfelen, zeker nadat Lia plots verdwenen was en niemand er naar kraaide. Ze voelde zich onbekwamer dan ooit te voren om voor haar volk te beslissen. 'Kan ik alsjeblieft met je praten?' vroeg ze uiteindelijk op een licht hopeloze toon.

Silas liet zijn zwaard terug in zijn schede zakken toen hij zag dat de gedaante onder de kap Zyanya bleek te zijn. Nadat hij was vertrokken uit Evenfall had hij haar niet meer gesproken en het verbaasde hem enigszins haar hier te zien. Toch alarmeerde haar komst hem niet. Ondanks dat ze in het Westen was gebleven, vertrouwde hij haar nog steeds en hij hoopte dat hij  geen ongelijk had. 'Neem plaats.' zei hij, terwijl hij naar een stoel wees die aan een andere tafel stond, waar hij zelf ook naartoe liep en op een andere stoel plaats nam. 'Waarvoor ben je gekomen?' vroeg hij nieuwsgierig en sloeg zijn armen over elkaar heen.

Zyanya voelde zich vanzelfsprekend meer op haar gemak toen ze het zwaard terug in de schede zag glijden. Ze nam zoals Silas zei plaats op één van de stoelen en legde haar handen samen gevouwen op tafel. Ze keek hem kort aan, maar keek ook even snel weer weg. Al sinds ze in Tarth was had ze veel moeite gehad met het bewijzen dat mensen haar als een leider moesten zien, ook al was ze gekozen door een mirakel. Ze was niet zoals Silas en Kahu en de koningen en landheren hier in Tarth een natuurlijk voorbeeld voor een leider. Toch had ze meer en meer geleerd zich overeind te houden. Om tegen de kritiek dat ze te jong, te vrouwelijk en te anders was in te gaan. 'Advies. Ik hoopte dat je me advies kon geven.' Haar blik zocht die van hem weer op. 'Waarom heb je er voor gekozen om Henry te steunen?' vroeg Zya vervolgens.

Silas kon een verbaasde gezichtsuitdrukking niet onderdrukken toen ze hier kwam voor advies. 'Waarom ik heb gekozen voor Henry? Ik zou hetzelfde aan jou kunnen vragen, waarom heb jij gekozen voor Estella?' kaatste hij de vraag terug, maar besloot uiteindelijk om toch antwoord te geven op haar vraag. 'Ik heb gekozen voor Henry omdat hij mij de beste vooruitzichten heeft gegeven. David heeft voor zijn dood beloofd dat als ik Henry zou helpen - en hij zou winnen - hij mij een goede plek zou geven in zijn hof en ervoor zou zorgen dat mijn mensen een goede plek hebben om te leven.' Het ging bij Silas niet om wie hij aardiger vond, het was puur strategisch. Wie had de meeste kans om te winnen en wie gaf hem de beste beloning.

Zyanya luisterde geduldig naar de woorden van Silas. Ze verwachtte niet dat hij meteen zijn kaarten vrij zou spelen of dat hij simpelweg haar tegemoet zou komen, dus verraste het haar niet toen hij de vraag terug wierp. Ze wilde iets terug zeggen, maar hoorde hem toen toch een antwoord geven. Ze knikte langzaam en streek langs haar donkere haar. Het verbaasde haar niets dat Silas van te voren was benaderd door David. Of beter gezegd; het verbaasde haar niets dat zíj niet was benaderd. Ze knikte toen hij klaar was en keek bedenkelijk naar haar handen. 'En denk je dat Henry de troon zal winnen? Of misschien dat hij hem zelfs verdient?' ging Zya verder om meer informatie uit hem te kunnen trekken.

'Het gaat er niet om over wie de troon wel of niet verdient, in ieder geval niet voor mij.' merkte hij op en stond op om twee mokken vol te schenken met sterke wijn. 'Henry heeft een grote kans om te winnen. Hij heeft een groot deel van Tarth achter zich staan.' Silas had hem niet vaak gesproken en gezien, maar hij schatte hem in als een slimme jonge man, die niet zomaar roekeloos de hoofdstad zou bestormen. 'Maar je hebt nog steeds geen antwoord gegeven op mijn vraag, waarom heb jij gekozen voor Estella?' Silas nam een grote slok van de wijn en zette de half lege mok terug op tafel. 'En waar heb je mijn advies voor nodig?'

Zyanya knikte nogmaals. Het was goed in te zien hoe zijn gedachtegang werkte wat betreft deze zaak. Ze keek naar de wijn die hij inschonk en ging langzaam wat rechter zitten. Haar redenen waren altijd gebaseerd geweest op gevoelens, op ideeën. 'Ik heb gekozen voor Estella omdat ik geloofde in het recht van haar opvolging. Ideologisch gezien zou dit een immense stap zijn voor Tarth om een dochter als erfgenaam te volgen. Mijn gezelschap was altijd zeer goed behandeld door het hof in Evenfall. Ik vertrouwde die mensen. Ik voelde zekerheid.' Het verbaasde haar soms hoe goed ze nu uit de voeten kon met de vreemde Tarthiaanse taal. Cordelia had haar echter goed geholpen en ze was inmiddels al zo'n tijd hier dat ze veel op gestoken had van haar omgeving. Zyanya keek Silas aan. 'Hoe in een overstap aan zou moeten pakken, daar heb ik je advies bij nodig.'

'Een overstap?' Silas keek haar met opgetrokken wenkbrauwen aan. 'Je wilt Henry gaat steunen? Wat heeft je van gedachten laten veranderen?' De jonge vrouw die tegenover hem zat was en bleef een mysterie voor hem op sommige gevallen en dit was één van die gevallen. Silas stond op en liep peinzend terug naar de tafel waar de kaart op lag. 'Hoeveel mensen heb je binnen het kasteel?' Hoe kleiner de groep hoe gemakkelijker het zou zijn, maar daar rekende hij niet al teveel op. 'En wat ben je van plan daarna te doen? Vechten? Wat is het verdere plan?' Hij wilde haar best helpen, maar dan moest hij wel weten wat ze van plan was om te doen. Silas vertrouwde haar, maar hij kon het niet riskeren dat ze hem in een val lokte. In tijden van oorlog moest hij alles overwegen.

Zyanya wilde niet toegeven wat haar werkelijk van mening had doen veranderen. Ze wilde niet zeggen dat haar keuze beïnvloed was door het vertrek van één prinses, door een gevoel. Weliswaar een sterk gevoel, maar het waren nog altijd geen feiten. Dat was niet hoe een waardige leider handelde. 'Dingen zijn veranderd,' gaf ze simpelweg als reden. 'Een twintigtal binnen de kasteelmuren, maar een driehonderdtal verspreid door de stad.' Ze stond tevens op en ging tegenover hem staan bij de kaart. Ze wees met haar vinger de verschillende plekken in de stad aan waar haar mensen geplaatst waren. 'Wat er van ons verwacht wordt. Wat wil Henry dat je voor hem doet? Of wat wilde David dat je deed voor je positie aan het hof?' Nieuwsgierig keek ze Silas aan en wachtte zijn antwoord af.

'Dat moet te doen zijn...' mompelde Silas, meer tegen zichzelf dan tegen haar. De troepen die verdeeld stonden over de stad waren niet moeilijk te verplaatsen, en de twintig man binnen de kasteelmuren leken ook niet een al te grote opgave. Het feit dat Zya hier voor hem stond vertelde hem dat ze wel wist hoe ze uit het kasteel moest verdwijnen zonder gezien te worden. 'Henry helpen deze strijd te winnen, als hij verliest- nou ja, dan eindig ik zelf waarschijnlijk ook ergens in een greppel.' merkte hij op en keek haar aan. 'Wellicht dat ik wat voor je kan regelen bij Henry.' Hij hoopte dat Henry hem genoeg vertrouwde om hem te geloven op zijn woorden. 'Nee, ik heb een beter idee. Een veel beter idee.' zei hij plots en keek haar aan. 'Je kan veel meer voor Henry betekenen binnen de kasteelmuren. Als je erachter kan komen wat hun volgende stappen zou zijn, waar en wanneer hun troepen aanvallen en dat kan doorspelen aan onze troepen, dan-' Hij glimlachte breed. 'Zou je bereid zijn om dat te doen?'

Zyanya was blij te horen dat Silas het mogelijk achtte haar mensen uit Evenfall te halen. Ze wist dat ze zelf waarschijnlijk ook aardig capabel waren, maar ze hadden nu echt hulp van buitenaf nodig wilden ze dit overleven. Zya had niet meer kunnen hopen dan dit. Silas leek haar werkelijk te willen helpen. Bij zijn plan bleef ze enige tijd naar de kaart staren met een afwezige glimlach. Ze kuchte zacht, streek haar lange haar over één schouder en knikte. 'Dat is inderdaad een heel goed idee.' Nu pas keek Zyanya naar Silas op en ze glimlachte nog altijd. 'Eén waar wij ook al op waren gekomen.' Langzaam voelde ze zich zekerder in haar schoenen. Beetje bij beetje begreep ze waarom ze precies hier was. 'We zijn heel bereid jou dit kunnen laten berichten aan Henry om hem naar de overwinning te helpen én om jouw aan een plek te helpen aan het hof zoals David je beloofd heeft. Maar ik wil er iets voor terug.'

Silas keek haar aan en glimlachte eveneens. Als ze mensen binnen de muren van het kasteel hadden, kwam de overwinning enkel en alleen maar dichterbij. Dit was precies het extra zetje dat ze nodig hadden om hun plan nog completer te maken. Als ze wisten wat de volgende stappen van de tegenstander was, nog voor ze deze hadden uitgevoerd, konden ze hen met gemak inmaken. 'Bedankt, Zya, dat je hebt besloten je aan te sluiten bij ons.' zei hij gemeend en liep terug naar de tafel waar zijn mok met wijn nog stond. 'Wat wil je er precies voor terugzien?' Als het in zijn macht lag om iets voor haar te regelen zou hij dat zeker doen.

Zyanya's glimach verdween langzaam en met een diepe frons keek ze Silas na. Ze wilde hiervoor niet bedankt worden. Het was geen gunst van haar kant. Ze ging er iets in ruil voor vragen. 'Ik wil dat je een verbond met mij aan gaat.' Zya klemde haar handen samen en keek naar de kaart van Evenfall. 'Een huwelijk zoals ze dat hier noemen.' Het had haar veel tijd gekost om het eens te zijn met dit plan. Het had in haar hoofd rond gespookt sinds ze begon te twijfelen over de kant die ze gekozen had. In haar cultuur hield je je aan beloftes, je bleef vast houden aan de keuzes die je maakte en anders zag je maar de consequenties in als het een foute bleek te zijn. Liever verliezen en bij je keuze gebleven hebben, dan niet in je eigen beslissingen geloven en overstappen. Zya moest dus met een hele goede reden komen om zich bij haar mensen te verantwoorden. Ze moest hen iets te bieden hebben dat dit goed te praten zou zijn en sinds het hele verbond met Tarth haar nog maar weinig op had geleverd kon dit een goede uitkomst zijn.

'Een huwelijk?' herhaalde hij verbaast. Silas had eerder gedacht in een positie aan het hof of zekerheid dat haar mensen veilig zouden zijn.. Een huwelijk was wel het laatste waar hij aan had gedacht, maar wellicht dat het voor haar meer zou opleveren dan hij in eerste instantie kon bedenken. Ze had er vast en zeker haar redenen voor om dit voor te stellen, daar twijfelde Silas niet aan. 'Ik denk dat ik daar wel mee akkoord kan gaan.' zei hij uiteindelijk na een lange stilte en stak zijn hand uit om die van haar te schudden. 'Weten je mensen dat je hier nu bent?' vroeg hij nieuwsgierig en keek haar peilend aan.

Nu was het Zyanya's beurt om verbaasd te zijn. Ze had gedacht dat ze Silas nog zou moeten overtuigen van de voordelen van een verbond met haar en haar volk. Ze dacht dat ze hem er nog eens op had moeten wijzen dat ze een uitermate waardevolle positie had nu ze van binnenuit het paleis in Evenfall kon werken en dat dit hen zeker de overwinning zou brengen. Ze hoefde niets van die argumenten te gebruiken en lichtelijk van haar apropos geraakt keek ze hem aan. Zya glimlachte uiteindelijk en nam zijn hand aan. Het was voor haar een vreemd gebaar, maar ze begreep wat het betekende. 'Nee, ze weten niet dat ik hier nu ben. Maar mijn gezellen zijn op de hoogte van het plan.' Ze liet zijn hand weer gaan en wreef onzeker haar handen warm. 'Je verrast me met je goede ontvangst van dit plan. Ik moet bekennen dat ik nog niet verder dan dit heb nagedacht.' Zyanya had niet gedacht dat ze al verder had moeten plannen. Hij had van haar dagen kunnen nemen om het te overdenken.

'Alles wat me kan helpen om de overwinning te vieren neem ik aan. Zeker in tijden als deze. Daarnaast heb ik je graag als bondgenoot.' Silas vertrouwde Zyanya, net zoals hij Kahu vertrouwde. Ze waren alle drie naar Tarth toe gekomen als vreemdelingen in een nieuw land en kijk waar ze nu stonden. 'Dan zou ik zeggen dat we daar nu de tijd voor nemen. Denk je dat je makkelijk aan de informatie kan komen die we nodig hebben? Vertrouwen de mensen in het kasteel je daar goed genoeg voor?' Als ze niet aan de juiste informatie kon komen aas het zinloos. 'Zou je me misschien een indicatie kunnen geven over hoeveel man ze hebben?' Als hij ongeveer wist hoeveel man ze hadden, konden ze daar in ieder geval vanaf nu al rekening mee houden.

Zyanya knikte. Ze begreep wat Silas bedoelde, maar voor haar was de beslissing toch echt een stuk moeilijker geweest. 'Het zal niet heel gemakkelijk zijn. Adelaide zelf zal niet haar plannen met mij delen, noch haar oudste dochter, maar ik ken anderen in het paleis.' Ze was weer terug op één van de stoelen gaan zitten en keek naar haar handen. 'Hoeveel man in het paleis? In de stad? Overal in Tarth? Er worden veel schattingen gedaan tijdens besprekingen, maar ik verdenk de generaals ervan dat ze overdrijven om de winst meer kans te geven. Bovendien weet ik dat veel van de legioenen slechts beginners zijn. Jonge rekruten. Veel mensen zijn er erg verontwaardigd over dat ze worden gebruikt in de strijd.' Ze probeerde zoveel mogelijk van de informatie die ze had met hem te delen, maar ze wist absoluut niet alles en hoopte dat ze hem dus maar tevreden kon stellen. 'Ik wil zekerheid. Ik geef je nu al informatie, maar hoe weet ik zeker dat je je aan je belofte gaat houden?'

Dat was positief nieuws. De soldaten uit het Zuiden waren goed getraind door hun bevel hebbers en alles behalve nieuwelingen. Daarnaast waren zijn eigen mannen ook niet nieuw op het slagveld. Er zat altijd wel wat jong bloed tussen, maar hij vertrouwde zijn mannen erop dat zij de jonge rekruten zouden klaar stomen voor de strijd die zou komen. Hij krabbelde snel alles wat ze zei op papier, zodat hij het kon doorspelen naar Henry toe. 'Zou je kunnen aangeven op de kaart waar ze hun legioenen hebben opgesteld?' vroeg hij terwijl hij haar aankeek. Wat voor zekerheid kon hij haar bieden dat hij zich aan zijn deel van de afspraak zou houden? 'Mijn woord is zeker niet genoeg.' grinnikte hij en dacht even na. 'Ik kan niet veel meer bieden dan mijn woord, een verzegelde brief-' Er was iets wat hij haar kon geven, al wilde hij het niet graag kwijt. Echter als hij haar als bondgenoot wilde was het misschien de enigste manier. 'Het lijkt misschien niet veel, maar dit-' Hij bond het leren touwtje rond zijn nek los en liet de ring die er aan hing afglijden. 'Dit is mijn meest dierbare bezit. Ik geef het niet graag af, geloof me.' Het was een ring van zijn moeder, ze had hem haar laten beloven dat hij hem enkel zou geven aan de vrouw waar hij echt van hield. 'Meer dan dit kan ik je niet geven.'

Zyanya keek bedenkelijk naar de kaart. 'Dit zijn slechts degene waar ik zelf vanaf weet, maar ik denk dat mijn leiders nog meer kennis hier over zullen hebben.' Ze wees enkele plekken aan, maar niet alles waar ze van af wist. Voor nu speelde ze nog niet graag met al haar kaarten bloot. Met een kleine glimlach schudde Zya haar hoofd. Nieuwsgierig keek ze toe hoe hij iets van zijn nek los maakte. Haar eerste reactie was om het gebaar af te wijzen. Maar dat was een persoonlijk gevoel. Voor háár was het een erg groot gebaar, te groot, maar het ging nu om wat goed was voor haar mensen. Zwijgend keek Zyanya Silas aan en knikte vervolgens. 'Dan probeer ik je bij deze alle informatie te geven die ik en mijn mensen hebben.' Ze zou snel bijeenkomsten moeten gaan regelen, maar niet te gehaast en vooral niet te opvallend. Het was nu erg belangrijk niet op te vallen.

Silas noteerde de plekken die Zya aanwees op de kaart, zodat hij deze informatie morgen bij het eerste daglicht kon doorspelen aan Henry en zijn mannen. Silas glimlachte kort bij aan reactie en knikte. 'Ik hoor graag van je, mocht je mijn hulp nodig hebben, we hebben hier een post-' Hij wees naar op de kaart naar de grote markt van Evenfall. 'Er staat een kraampje waar die van mijn mannen vermomd zijn als verkopers. Mocht er iets zijn dan kan je het altijd aan hen doorgeven. Zij zullen hun informatie direct doorspelen aan mij, mocht het te gevaarlijk zijn om direct naar het kamp toe te komen.' Er waren nog meer van dat soort posten door heel Evenfall heen, maar ook Silas wilde nog niet met al zijn kaarten bloot spelen.

Zyanya hoorde maar al te graag dat ze Silas vanaf nu ook op een andere manier informatie door kon spelen. Het was niet haar troef om de stad door te kunnen sluipen en een kamp binnen te trekken zonder opgemerkt te worden. Het herinnerde haar er aan dat ze al lang genoeg hier was geweest. Bovendien moest ze nog helemaal terug. Haar gezellen waren vast benieuwd waar ze zich had bevonden. Ze konden niet de aandacht naar haar afwezigheid trekken. 'Ik ga nu terug. De volgende keer zal ik je via die post informatie versturen.' Zya sloeg haar mantel weer om zodat haar kleding en lichaam verhuld waren en glimlachte kort naar Silas terwijl ze zorgvuldig de ring die ze zojuist van hem had gekregen weg stopte. 'Dat we dit maar mogen winnen en we nu beiden een goed besluit hebben gemaakt.' Met die wens zette ze haar kap op en verdween het kamp weer in.