De vertrekken van Zya en Silas

-

Na de oorlog was het een erg chaotische tijd geweest voor het land, het volk en voor Zyanya zelf. De eerste paar weken had ze nog in Evenfall gespendeerd terwijl Silas en zij wachtte tot Henry gekroond zou worden en hij alle zaken uitvoerig met hen besproken had. Het was pas een stuk later dat ze echt naar het Oosten hadden kunnen gaan en dat was zelfs maar voor een korte tijd geweest om te zien wat er precies allemaal moest gebeuren. Na nogmaals een periode in Evenfall te zijn geweest waren ze pas werkelijk in het kasteel in het Oosten ingetrokken. Het was midden in de winter dat ze aangekomen waren en het was voor Zya erg zwaar geweest het gure weer en de sneeuw te verdragen. Haar lichaam was er niet klaar voor. Bovendien ging het overnemen van de zetel in het Oosten lang niet zo makkelijk als zij en misschien ook Silas gedacht hadden. Er waren veel problemen in en rondom Myr. Armoede, honger, en wat nog meer. Het begon nu echter te dooien en de lente zon hield al hele dagen de natuur warm zodat het langzaam groen en kleurrijk van de bloemen begon te worden. Voor het eerst was Zyanya de volle honderd procent positief over haar besluit en nog vooral om wat ze die ochtend te horen had gekregen van de geneesheren. Met een grote lach rond haar lippen was ze op weg naar de vertrekken van haar en Silas om hem het nieuws te vertellen. 'Silas? Ben je hier?' Benieuwd stapte ze binnen en wachtte een antwoord af.

De heropbouw van het Oosten betekende dat er veel werk was voor Silas. Ergens vond hij het ook fijn dat er zoveel gedaan moest worden: hij had iets waar hij naartoe kon werken, een doel. Het was goed om te zien hoe de stad aan zijn wederopbouw begon. Vanochtend had hij nog een overleg gehad met zijn adviseurs en wat lagere edelen uit de stad, voor de vernieuwing van het plein. Alles was zo vervallen geweest dat er geen markt meer gehouden kon worden. Als het centrum van de stad weer in zijn oude staat was, kon de handel weer opnieuw opgestart worden en dat was al een stap in de goede richting. Op dit moment bevond Silas zich in zijn vertrekken en zat hij peinzend te staren naar de tientallen brieven die hij nog moest beantwoorden. Hij was blij dat Zya hem riep en dat hij tenminste een excuus had om er niet mee bezig te zijn. 'Ja, ik ben hier!' riep hij van achter zijn bureau vandaan, terwijl hij richting de ingang van de vertrekken liep. 'Jij ziet er vrolijk uit.' concludeerde hij, terwijl hij naar haar toeliep en haar een kus op haar voorhoofd drukte.

De bruiloft van Zyanya en Silas had er niet meteen voor gezorgd dat ze onafscheidelijk waren. Ze waren echter al snel een goed team gebleken en ze was snel gewend geraakt aan zijn aanwezigheid. Zya waardeerde het erg dat hij haar in de zaken betrok en dat ze mee kon denken over hoe ze het Oosten nieuw leven in zouden blazen. Ze had nooit spijt gehad van haar keuze. Met een grote glimlach hoorde ze Silas en zag hem enkele tellen later verschijnen. 'Was je aan het werk?' vroeg ze nieuwsgierig, maar wist het antwoord eigenlijk wel. Ze waren beiden constant bezig om alles in goede banen te leiden en Silas werkte wellicht nog wel harder dan zij zelf. 'Het is een prachtige dag. Vind je het ook niet heerlijk dat het eindelijk warmer begint te worden? Genoeg reden om vrolijk te zijn, toch?' Zya wilde Silas nog niet meteen haar nieuws prijs geven, maar kon het niet laten flink te stralen terwijl ze haar echtgenoot vast hield.

'Ik moet nog wat brieven beantwoorden, maar ik zit er al meer dan een uur naar te staren, zonder ook werkelijk iets te doen.' zei hij met een grijns en haalde zijn handen door zijn gezicht heen. 'Dus alle afleiding is welkom.' grapte hij en knikte. 'Het is zeker mooi weer, veel beter dan al die sombere, donkere wolken en regen.' Dit weer deed hem meer denken aan de plek waar hij is opgegroeid, aan thuis. 'Zullen we anders ene stukje door de tuinen lopen?' Het paleis en de tuinen waren één van de weinige dingen in de stad die bijgehouden waren de afgelopen jaren en dat was dan ook te zien. 'Even wat frisse lucht halen voordat alle taken onze aandacht weer nodig hebben.'

Zyanya lachte zacht en keek langs hem heen naar de werkkamer waar het bureau inderdaad vol papieren lag. 'Dat lijkt me heerlijk, maar ik wil eerst je iets vertellen.' Ze had niet graag dat iemand hen zou horen in de tuinen en het nieuws al snel het kasteel door zou gaan. Ze had liever zelf in de hand wie wanneer op de hoogte zou zijn. Zya keek naar Silas op en voelde zich nu bijna verlegen dat ze nu zwanger was en zich er zo gelukkig door voelde. 'Dit zal je waarschijnlijk wel afleiding bieden voor een hele lange tijd,'lachte ze zacht en streek langs haar donkere haar. 'We gaan een kindje krijgen, Silas.' Het klonk absurd in het Tarthiaans, dus herhaalde ze het in haar eigen taal en vervolgens lachend in de zijne. Soms als ze iets niet in haar moedertaal zei, voelde het nep, alsof het niet gebeurde. Maar als ze het in haar taal zei, zouden haar Goden het horen en weten.

Silas wilde al aanstalten maken om naar de tuinen te gaan, maar bij Zya's woorden wachtte hij nieuwsgierig af wat ze hem te melden had. Hij had al het vermoeden dat er iets was waardoor ze zo vrolijk leek, dat kon niet enkel het weer zijn. Bij haar woorden viel hij stil en pas toen ze het voor de derde keer had gezegd, leek het echt tot hem door te dringen. Ook zijn blik veranderde in een grote glimlach en hij drukte zijn lippen op die van Zya. Nog steeds was hij zo verbaast dat hij niet wist wat hij moest zeggen, dus trok hij haar vervolgens in een omhelzing. 'Dat is fantastisch!' zei hij uiteindelijk enthousiast en keek haar aan. Hij had nooit durven dromen dat dit alles uitliep op een huwelijk dat ze nu hadden. Ze hadden het goed, ze konden goed met elkaar overweg en bovenal respecteerde ze elkaar voor wie ze waren. 'Hoe lang weet je het al?'

Zya nam de kus blij verrast aan en zuchtte opgelucht toen ze zijn armen om haar heen voelde. Hij had heel anders kunnen reageren. Wellicht zag hij het wel niet zitten nu een kind te moeten verwachten terwijl ze zo druk waren of wat dan ook. Maar Zyanya had zich onnodig zorgen gemaakt bleek nu. Ze hadden dan ook heel bewust samen de beslissing genomen dat ze zou stoppen met maan thee drinken. Het was voor hun regering over het Oosten goed om nageslacht te hebben en het volk snel aan hen als familie te laten wennen. Alistair Mattiries had geen kinderen gehad en het was dus des te makkelijker geweest om de zetel in het Oosten van hem over te nemen. Het overerven werd nog altijd erg serieus genomen in Tarth. Het was heel anders dan in haar of Silas' cultuur waar andere gebeurtenissen bepaalden wie de leider werd. 'Ik vermoedde het al even, maar de geneesheren bevestigden het vanochtend.' Glimlachend gleed ze met haar hand over haar buik. 'Ik wil snel de zonnevrouw op zoeken zodat ze het kindje de geest van de Goden en het leven in kan blazen.' Het was een gebruik uit haar cultuur dat ze niet graag aan haar voorbij liet gaan. Aarzelend keek ze naar Silas. 'Hebben jullie er een traditie voor?'