Eileen's Kamer

-

Ongeduldig hing Eileen tegen de muur van de taverne aan. De laatste klanten, ze waren altijd dronken en moesten vaak het gebouw uitgeduwd worden, waren net verdwenen. De vloer was geschrobd en de tafels waren afgedaan. Het had Eileen uitgeput om een avond in de weer te zijn, maar er was vaak nog meer werk voor haar als de taverne klaar was. Ze had haar schort al uit gedaan en vouwde hem zorgvuldig op waarna ze haar krullen wat probeerde te arrangeren. In haar hoofd dacht ze nog aan de woorden van Maire. Ze moest extra voorzichtig zijn vannacht.

Naevia had die avond vele keren besloten om niet te gaan, maar een onbekende drang duwde haar toch steeds meer richting de taverne. Ze had zichzelf zelfs gewassen en had ook nog eens schone kleding aan gedaan, iets wat ze de laatste weken maar weinig had gedaan. Toen ze eenmaal bij de taverne aan kwam, haalde ze diep adem en liep ze naar Eileen toe. Van een afstandje had ze de vrouw bekeken en ze kon niets anders zeggen dat ze iets aantrekkelijks had. 'Ik heb de maan thee bij me,' mompelde ze zachtjes, terwijl ze om haar heen keek. Ze wilde niet dat iemand zou zien dat ze om dit tijdstip met Eileen mee naar binnen zou gaan. 'Heb je mijn geld?'

Eileen glimlachte opgelucht toen Naevia tevoorschijn kwam. Ze was bang geweest dat ze alsnog niet instemde met de deal en ze had die maan thee hard nodig. Ze klopte op de buidel die op haar heup hing, maar maakte geen aanstalten het nu te geven. Die overdracht moest binnen maar gebeuren, waar er niet overal verhulde ogen waren. Met een knikje van haar hoofd leidde ze Naevia een deur door, maar niet dezelfde als de achteringang naar de taverne. Ze stuitten meteen op een nauwe trap die naar boven leidde. Eileen beklom hem snel en opende enkele deuren voor ze in haar kamer stonden en ze de buidel los maakte van haar riem. 'Hier is je geld.' Ze gooide het naar Naevia. 'En hie is de rest,' lachte ze zacht terwijl ze op haar af stapte.

Naevia volgde Eileen op haar hielen op het nauwe trapje en de gangen en deuren die daarop volgden. Nog steeds had ze hier geen goed gevoel over, maar aan de andere kant had het ook iets spannends en opwindendst. Naevia hield van avontuurlijke en nieuwe dingen en dit zou daaronder vallen. Eenmaal in de ruimte keek ze nieuwsgierig rond en richtte ze zich vervolgens op Eileen. Handig ving ze het geld op en ze wou het nog wegbergen, toen Eileen plotseling al op haar af kwam. Geschrokken zette Naevia enkele stappen naar achteren, waarna ze al snel van schaamte bloosde. 'Sorry- ik berg het eerst even op.' Ze stopte haar geld nauwkeurig in haar tas en haalde ondertussen ook de maan thee eruit, die ze op een kastje zette. Vervolgens richtte ze zich op Eileen en bekeek ze haar van top tot teen. 'Echt niemand mag hierover weten, oké?' herhaalde ze opnieuw, waarna ze nog een stap naar Eileen toe zette en haar zacht kuste.

Eileen beet op haar lip om te voorkomen dat ze zou lachen om het plotselinge verlegen gedrag van Naevia. Dat had ze niet achter de vrouw gezocht. 'Neem alle tijd die je nodig hebt.' Terwijl zij haar geld opborg, nam Eileen de moeite om haar laarsjes uit te doen. Geduldig liet ze Naevia's ogen over haar lichaam glijden. Ze was gewend geraakt aan die blik en glimlachte geamuseerd toen de vrouw een stap naar voren zette. 'Dat begrijp ik. Jij vertelt het niemand, ik vertel het niemand en het zal ons beiden niet in de problemen brengen.' Ze kuste Naevia terug en gleed haar armen om nek en middel om haar teder dichter naar haar toe te trekken. Eenmaal in haar greep, draaide ze Naevia om en stuurde haar naar het bed toe.

Naevia voelde hoe Eileen haar kus beantwoordde en dat was voor haar het signaal om verder te gaan. Ze sloeg ook haar armen om het meisje heen en maakte de afstand tussen hen kleiner. Verbaasd merkte ze dat ze werd omgedraaid en naar het bed geduwd. Ze schopte haar schoenen uit, voordat ze op het bed plaats nam, en ongeduldig pakte ze Eileens handen vast, om haar weer naar haar toe te trekken. Haar lippen vonden al snel weer die van de ander en ze liet haar handen los, om deze door haar krullen te laten strelen. Ze trok Eileen op haar schoot en duwde zo haar lichaam tegen de hare aan. 'Als het geld niet genoeg is, dan weet je dat je nog een ronde moet,' murmelde ze zachtjes tussen de kussen door met een geamuseerde blik.

Eileen merkte dat Naevia de leiding langzaam op zich nam. Iedere klant had zo zijn voorkeur en iedere keer moest Eileen uit vinden wat dat was, vooral als ze het haar niet vertelden. Ze had mensen gehad die een hele beschrijving hadden van wat ze wilden en hoe ze het wilden. Soms verbaasden klanten haar zeer. Toen ze op het bed zaten klemde Eileen haar benen om Naevia's middel. Ze lachte om de woorden van de vrouw en schudde haar hoofd. 'Ik stel nooit iemand teleur, geloof me.' Ze drukte een vinger tegen haar lippen en maakte toen één voor één de knoopjes van haar jurk los. Het kleed gleed vanzelf van haar schouders toen de knopen los waren. Glimlachend keek ze afwachtend Naevia aan tot zij weer initiatief zou nemen. Haar handen gleden naar de heupen van de vrouwen en liet ze daar geruststellend over de huid wrijven.

Toen Eileen haar jurk open knoopte, voelde ze hoe de paniek bij haar naar boven kwam. Wat was ze nou in godsnaam aan het doen? Ze had gewoon geld moeten eisen en anders de maan thee aan iemand anders moeten verkopen. Ondanks dat ze door Eileens geruststellende bewegingen rustiger werd, kon ze zichzelf nog niet ontspannen. Zelf trok ze ook de touwtjes van haar eigen jurk los en haalde ze haar armen uit de mouwen. Ondertussen bekeek ze het lichaam van het meisje en beet ze peinzend op haar lip. 'Dat zullen we nog weleens zien. Ik ken je praatjes onderhand wel,' glimlachte Naevia, terwijl ze een krul om haar vinger wikkelde. Uiteindelijk besloot ze haar weer te kussen en met haar hand op haar ontblote rug naar haar toe te duwen.

Eileen hielp Naevia met haar jurk en bekeek haar met een glimlach. Ze giechelde bij haar woorden en haalde onschuldig haar schouders op. 'Jij weet denk ik heel goed hoe belangrijk praatjes zijn voor het werk dat we doen.' Ze moesten beiden mensen misleiden, simpel gezien. Eileen vleide haar lichaam tegen dat van Naevia en gleed met haar handen over haar huid. Ze verplaatste zichzelf enigszins en kon zo Naevia op haar rug duwen. Toen ze op het punt stond om verder te gaan, hoorde ze echter geluid. Kort bleef ze luisteren en slaakte toen een diepe zucht toen ze haar naam geroepen hoorde worden vanonder het raam. 'Dit méén je niet,' mompelde ze terwijl ze van Naevia af klom, haar jurk op hees en de luiken voor haar ramen open klapte. Ze pakte de emmer die naast de vensterbank stond en kreeg deze met moeite opgeheven. 'Ga weg, Jon! Ga naar je vrouw!'

Naevia liet zich op haar rug leggen op het bed en gleed met haar nagels over de zachte huid van Eileen heen. 'Je hebt me zelfs hierin kunnen praten,' murmelde Naevia, terwijl ze met haar duim langs de lip van het meisje gleed, om vervolgens haar weer teder te kussen. Toen ze plotseling iemand hoorde schreeuwen, kwam ze geschrokken overeind en trok ze haar jurk over haar borsten heen. 'Dit meen je niet,' herhaalde ook Naevia, maar bedoelde hier iets heel anders mee. 'Ik heb geen zin dat hier iemand zometeen in de kamer staat en ons zo ziet!' Ze wou weg lopen, maar stond in plaats daarvan op en hielp Eileen met het kieperen van de emmer. 'Gebeurt dit vaker?'

'Dit is typisch Jon. Zijn vrouw is nogal hardhandig en dan begint ie met drinken en op de een of andere manier weet hij dan precies de weg naar mijn raam te vinden.' Eileen keek over de vensterbank toe hoe de inhoud van de emmer op de stenen en deels op Jon kletste. Ze lachte achter haar hand en zag hoe de man al snel afdroop. 'Sorry, dit gebeurt normaal niet en er komt nooit iemand de kamer in.' Ze wendde zich tot Naevia en legde haar handen in haar nek. 'Maar als je het niet vertrouwt, dan begrijp ik dat.' Eileen vervlocht haar vingers in het bruine haar en glimlachte met een geduldige blik.

'Komt die dan ook vaak als- hoe noem je dat, klant?' Naevia keek ook uit het raam omlaag en zag hoe de man beteuterd af droop. Ze zette de emmer weer in de kamer neer en keek toe hoe Eileen hun afstand weer overbrugde. Ze beantwoorde de aanrakingen met haar eigen handen en zuchtte diep. Het zou moeilijk worden om weer net zo ontspannen te worden als dat ze op het eerdere moment was geweest. Bij de woorden van Eileen vernauwde Naevia haar ogen en trok haar eigen jurk weer omlaag. 'Zo makkelijk kom je hier echt niet vanaf.' Ze drukte haar lippen weer op de hare en liep zo naar het bed toe.

'Zo nu en dan.' Eileen sprak niet graag over klanten met klanten. Het kon nogal eens uit de hand lopen als mensen realiseerden dat ze dit met iedereen deed. Gek genoeg konden sommigen zichzelf erg goed voorliegen dat Eileen er speciaal voor hen was. Verrast lachte ze toen Naevia haar weer kuste en het bed terug op zocht. Voor ze echter weer de dekens op kroop liet ze haar werkjurk van haar schouders en heupen zakken en trok ze haar onderjurk over haar hoofd. Toen Eileen weer voor Naevia zat legde ze een hand op haar wang en bestudeerde ze glimlachend haar gezicht. 'Heb je dit wel eens eerder gedaan met een vrouw? Het is vaak nogal een-' Ze dacht na over het woord en likte over haar lippen. 'Verrassing om door een vrouw bevredigd te worden in plaats van een man.'

Naevia trok een vies gezicht bij de gedachte dat ze ooit het bed moest delen met die viespeuk. Ze vond het sowieso al een vreselijke gedachte dat ze nu ook in het rijtje van Eileens klanten hoorde, net zoals de man van buiten. Ze was geen haar beter dan hem. 'Zie ik eruit alsof ik niet weet wat we nu doen?' reageerde Naevia fel, terwijl ze ook uit haar jurk kroop en deze naast het bed gooide. Haar moeder had haar vader gewaarschuwd voor haar Rabbion kanten, maar na haar dood was deze kant enkel meer en meer ontwikkeld. Echter werd ze al snel stil bij het zien van het naakte lichaam van Eileen en trok ze de vrouw weer naar haar toe. 'Geloof me, ik ben niet één van je onwetende klanten. Dus behandel me ook niet zo.' Zacht drukte ze een kus op haar lippen, terwijl ze Eileen bovenop haar trok.

Eileen schrok niet ven de felheid, maar nam het eerder goed in zich op. Het was belangrijk het gedrag van mensen te kunnen voorspellen, zowel als serveerster in de taverne als- Ze had nog altijd geen woord gevonden dat ze wilde gebruiken voor wat ze was tijdens de nachten. Met haar vingers en ogen bestudeerde Eileen het lichaam van Naevia, maar ze kreeg er niet veel tijd voor omdat ze op de vrouw werd getrokken. Dit maal kuste ze Naevia harder terug dan daarvoor en gleed ze uiteindelijk met haar lippen langs haar nek, haar schouders en langzaam naar beneden.

Naevia wist dat ze er goed uit zag en dat probeerde ze dan ook niet de verdoezelen. Haar moeder was een schoonheid geweest, maar over haar vader kon ze niets zeggen, gezien ze hem nog nooit ontmoet had. Zijn dochters had zij daarentegen weleens gezien en wellicht had ze toch wel wat genen van hem geërfd. Naevia voelde hoe ze ontspannen werd door de kundige handen van Eileen en hoe ze comfortabel in de kussens ging liggen. Toen het meisje eindelijk haar plek had gevonden, beet Naevia op haar lip om geluiden te voorkomen en greep ze in plaats daarvan hard in de dekens. Ze was als de dood om ontdekt te worden. Toen ze eenmaal haar hoogtepunt had bereikt, zuchtte ze tevreden uit en sloot ze haar ogen. Ze had dit echt gemist.

Toen Eileen begonnen was met dit werk was ze onhandig geweest en onervaren. In haar jonge naïviteit had ze gedacht dat ze dit met gemak zou kunnen. Ze moest gewoon wat jongens verleiden en ze vervolgens bevredigen. Maar het waren vooral die jongemannen die het moeilijkste tevreden te stellen waren. Haar clientèle was al snel uitgebreid net zoals wat ze aanbood. Maar dat het zo goed ging kwam vooral omdat ze het hier kon doen. Het was een schone, beschutte en veilige plek in de stad. Iets wat je maar zelden tegenkwam in deze sector. Eileen glimlachte toen ze Naevia's lichaam voelde aan- en weer ontspannen. 'Ik ben nog niet klaar, hoor.'

Naevia duwde zichzelf half omhoog en glimlachte verleidelijk. 'Wat ben je dan nog van plan?' Ze liet haar hand over Eileens wang glijden en trok haar zo langzaam weer naar haar toe, zodat ze weer lichaam tegen lichaam lagen. Ze wist niet precies hoe Eileen verder wou, maar Naevia wilde eerst even bij komen. Ze nam eindelijk eens de tijd om haar lichaam te ontdekken met haar handen en ogen. Ze snapte erg goed dat Eileen zo gewild was onder mannen en vrouwen. 'Hoe lang doe je dit al?' fluisterde Naevia tegen Eileens lippen aan, terwijl ze vragend een wenkbrauw op trok.

Eileen keek op naar Naevia en kantelde geamuseerd haar hoofd. Ze kon nog zoveel meer doen dan allen dit, maar als Naevia het niet verwachtte, dan zou ze zich ook niet overbodig inspannen. Ze legde zichzelf naast de vrouw en tekende met haar vingertop figuurtjes op Naevia's schouder. Ondertussen hield ze goed in de gaten waar de handen van de vrouw heen gingen, waar ze bleven hangen en wat ze passeerden. 'Hoe lang?' herhaalde Eileen onverschillig. Ze hield er om deze reden niet van met klanten haar zaken te bespreken, maar op de een of andere manier kon ze het Naevia niet weigeren de waarheid te vertellen. 'Net drie manen, niet erg lang.' Onzeker keek ze open vroeg uiteindelijk toch: 'Sinds wanneer ben je genezer?' Normaal stelde ze geen vragen.

Verrast trok Naevia een wenkbrauw op, terwijl ze de dekens wat verder over hen heen legde. Haar kamer was erg koud, maar ze konden elkaar wel warm houden. Ze verstrengelde haar benen met die van Eileen en ging wat dichter tegen haar aan liggen. 'Drie manen nog maar? Dat is echt nog maar heel kort.' Toen ze een vraag terug kreeg, haalde ze haar schouders op en keek ze Eileen aan. 'Bijna al sinds mijn kindertijd. Mijn moeder overleed jong en toen heb ik haar taken overgenomen. Ik was toen denk ik veertien lentes oud.' Ze legde haar arm onder haar hoofd neer en trok Eileens gezicht langzaam weer naar de hare toe voor een kus. Precies dít was wat ze had gemist. 'Heb je nog een favoriet soort klant?'

Eileen ging tegen Naevia aan liggen en maakte zo goed gebruik van de warmte die ze zojuist gecreëerd hadden. Haar kamer stond er om bekend dat het een tochtplek was. Daarom kon ze hem ook betalen. Ze keek van Naevia weg. Het was inderdaad kort, 3 manen, maar ze was het dan ook nooit van plan geweest. Alsof je besloot om zoiets te worden. Het gebeurde gewoon omdat het nodig was dat ze het geld verdiende. 'Oh, oké.' Haar gedachten waren langzaam afgedwaald, maar ze werd weer teruggetrokken toen Naevia haar kuste. 'Nee, niet echt.' Haar favoriete klant was degene die het meeste betaalde, maar wat was dat nou weer voor antwoord? Bovendien waren het die mensen die de gekste wensen hadden.

Naevia bekeek aandachtig het gezicht van Eileen en duwde zichzelf vervolgens omhoog. Ze strekte haar ledematen uit en rolde met haar nek, waarna ze boven Eileen ging hangen. 'Als ik jou was, dan zou ik eens een andere baan gaan zoeken. Ondanks dat je goed bent in wat je doet, verdien je meer dan dít.' Ze drukte een kus op haar lippen en ging vervolgens omlaag, maar stopte bij haar buik. Ze had geen zin om haar verlichting te geven. 'Ik denk dat ik maar weer eens ga,' mompelde ze onzeker, terwijl ze weg keek. Ze wilde niet nu nog door de donkerte naar huis gaan en daar een leeg bed aan treffen, maar ze voelde zich te goed om te vragen of ze de nacht mocht blijven.

Eileen liet Naevia haar gang gaan, maar verwachtte er niet veel van. Zo nu en dan deden klanten hun best om haar te plezieren, maar daarvoor was ze niet hier met hen. 'Dat is makkelijk gezegd voor iemand die kennis heeft,' mompelde ze toen Naevia gestopt was. Zij had nooit les gehad in wat dan ook. Het serveren, dat was iets wat ze goed kon en daar hield het bij op. Eileen krabbelde overeind en pakte de hand van de vrouw vast. 'Een nacht hier verblijven is er bij inbegrepen,' vertelde ze met een glimlach terwijl ze Naevia naar haar toe trok en bijna kuste, maar net op tijd terug trok. Ze wilde niet dat de vrouw hier weg ging zonder de volledige behandeling te hebben gehad. Ze hoopte dat ze, als ze nog eens de maan thee niet kon betalen, Naevia nogmaals kon verleiden.

Naevia haalde haar schouders op en liet zich mee trekken door Eileen. Ze durfde niet te zeggen hoe dankbaar ze er voor was dat ze de nacht mocht blijven. 'Je hoeft alleen iemand te vinden die je helpt om die kennis te vergaren,' zei ze simpelweg, terwijl ze weer haar arm onder haar hoofd legde. 'Kan je lezen en schrijven?' Ze gleed voorzichtig met haar vingers over de zachte huid van Eileens arm en keek haar uiteindelijk aan. Ze legde uiteindelijk haar hand op haar heup en liet die daar wat ronddwalen. 'Pleziert iemand jou ook weleens?' vroeg ze benieuwd.