Eileen's Kamer

Eileen knikte. 'Dat heb ik hier geleerd.' Wren had haar veelal geholpen toen ze hier net kwam werken. Het was één van de voorwaarden geweest van Maire dat ze kon lezen en schrijven en daarover had ze keihard gelogen tegen de waardin. Het was Wren geweest die haar toen uit de brand had geholpen, ook al kenden ze elkaar helemaal nog niet op dat moment. Misschien was het wel zo gemakkelijk om iemand te vinden en haar een vak te leren, maar ze wist niet wát ze wilde leren. Het zou makkelijk zijn als ze gewoon altijd als serveerster kon werken. Met een glimlach keek Eileen naar Naevia en knikte nogmaals. 'Soms, ik verwacht het niet van iemand. Het is een hele kunst,' vertelde ze met een speelse glimlach terwijl haar hand Naevia's lichaam overdwaalde.

Naevia trok een wenkbrauw op en beet speels in haar lip. 'Ga je nou niet verheven voelen, Eileen. Meer mensen kunnen bepaalde kunsten onder de knie krijgen,' glimlachte Naevia, terwijl ze met haar vingers tussen Neileens benen ging. Ondertussen sprak ze met een geamuseerde glimlach verder. 'Als je wilt, dan kan ik je wel leren hoe je verrotte kiezen kan trekken. Of hoe je een aderlating doet.' Zacht drukte ze weer een kus op haar lippen en beet ze er even zacht in. 'Waar liggen je interesses? Als je al niet weet wat je wilt, dan kom je er ook niet.'

Eileen kon het niet laten om kort lachen om Naevia's woorden. Wellicht was het geen kunst om iemand te kunnen bevredigen, maar het was wel zeker een hele klus om je gevoel uit te schakelen en jan en alleman te plezieren. Dat was de kunst van haar werk. Ze likte langs haar lippen en spreidde haar benen gewillig voor Naevia's hand. Soms was het juist dit dat haar klanten wilden, dat ze genoot van hun aanrakingen. Ze lachte nogmaals en legde een hand in het lange bruine haar. 'Ik weet niet wat ik wel zou willen leren, maar dat soort dingen sla ik liever over.' Wat waren Eileen's interesses? Ze had geen flauw benul.

Naevia glimlachte begripvol en haalde haar schouders op. 'Als je eenmaal een verrotte tand hebt, dan zal je blij zijn dat er mensen zijn die dat wél willen doen,' lachte ze. Dat had haar moeder vroeger altijd gezegd, elke keer als Naevia aan gaf dat ze het maar een vies beroep vond. 'Als ik jou was, zou ik gewoon de komende tijd eens gaan kijken waar je interesses mogelijk kunnen liggen, want je kan dit werk niet eeuwig gaan doen. Niemand wil met een verrimpelde vrouw naar bed. Het is dat je er nu nog goed uit ziet, anders was ik ook niet op je aanbod in gegaan,' grinnikte ze.

Eileen legde een hand op Naevia's wang en glimlachte. 'Daar hebben ze jou voor.' Ze trok haar hand echter al snel terug toen Naevia over haar werk sprak. 'Ik ga dit niet altijd doen,' zei ze met een grimas. Het was nooit in haar opgekomen om dit altijd te doen. Het was een tijdelijke uitweg die ze nodig had om aan het geld te komen. Een paar maanden langer, had ze uitgerekend, dan had ze genoeg. 'Ik ben een serveerster op de eerste plaats en ik wil net zoals Maire worden.' Ze besefte zich toen pas hoe waar het was dat ze wilde worden wat de waardin in haar ogen was: ondernemend, sterk en zelfvoorzienend.

'Gelijk heb je, anders zit je zometeen onder de ziektes. Niet alleen daaronder, maar ook hier,' murmelde ze, terwijl ze zacht een kus op Eileens lippen drukte. Ze had vaak genoeg gezien hoe zulke vrouwen na een tijdje onder de vieze wondjes zaten, die ook ongelofelijk besmettelijk waren. Het was dan ook goed om te horen dat Eileen in elk geval op hygiëne lette. 'Zie je wel, je wilt wel iets!' lachte Naevia verrast, terwijl ze wat meer kracht achter de bewegingen van haar hand zette. Ze wilde Eileen wat verlichting geven én het zou een overwinning zijn om Eileen eens in een kwetsbare positie te zien. 'Is Maire niet de baas van de taverne? Dan ga je nooit meer vrije tijd hebben.'

Eileen had vaak genoeg vrouwen op straat rond zien lopen. Vrouwen die ze absoluut niet als voorbeeld wilde nemen. Maar ze had één voordeel en dat was dat ze haar werk niet op straat hoefde te doen zolang Maire niet achterdochtig werd. Of überhaupt iemand. Als Wren hier achter kwam- Daar wilde niet aan denken. Eileen glimlachte even verrast als Naevia. Ze zag het wel voor zich om van Maire te leren. Kort sloot ze haar ogen toen Naevia een gevoelige plek raakte. 'Ja, ze is de waardin, maar ze neemt ook nooit rust. Ze zou vrije tijd kunnen hebben als ze het wilde.' Plots hapte ze naar adem en greep ze met haar handen in de dekens.

Naevia keek tevreden toe hoe Eileen dichter en dichter bij een climax kwam. Ze had goed opgelet bij welke bewegingen ze reageerde en daar had ze dan ook op geanticipeerd. 'Ik zie je wel als baas van een taverne,' murmelde ze zachtjes, waarna ze de geluiden van Eileen probeerde te smoren met haar lippen. 'Dan wikkel je elke klant om je vinger.' Ze hoopte voor Eileen dat ze succesvol zou worden en dit leven achter haar kon laten. Het was echter verslavend om zo makkelijk geld binnen te krijgen en ze vroeg zich nog maar af of Eileen de verleiding kon weerstaan.

De woorden van Naevia plezierden Eileen nog meer dan de aanrakingen en met een glimlach beet ze op haar lip tot ze de spanning op voelde bouwen in haar lichaam. Haar mond vormde een kleine 'o' terwijl ze als vanzelf haar rug aanspande en oplichtte van het bed. Met een zucht liet ze zich in de dekens en kussens zakken en keek ze tevreden naar het plafond. Vervolgens ging ze op haar zij liggen om Naevia een innige en dankbare kus te geven die ze maar lang genoeg liet duren. Ze wikkelde nu al iedere klant om haar vinger en ze vroeg zich af of de vrouw naast haar dat door had.

Naevia keek tevreden toe hoe Eileen haar climax bereikte en nam de innige kus dan ook dankbaar aan. Ze beantwoordde hem met net zoveel passie en opnieuw drukte ze verlangend haar lichaam tegen de hare aan. Ze vroeg zich af hoe veel vaker dit zou gebeuren. Ze snapte het best dat Eileen vaste klanten had, een avond met Eileen was verslavend en Naevia keek nu alweer uit naar de volgende keer. Daarnaast verlangende ze na deze verlichting ook wel weer eens het gezelschap van een man. 'Was dat goed?' vroeg ze benieuwd, terwijl ze haar vingers over Eileens heup liet lopen.

Eileen steunde op haar zij en elleboog en keek Naevia met een kleine glimlach aan. 'Erg goed, Naevia.' Het was een oprecht antwoord. Niet iedereen kreeg haar werkelijk tot een hoogtepunt. Ze loog er vaak genoeg over. Ze legde haar krullen weer op de kussens en krulde zich op tegen Naevia. De moeheid begon haar langzaam te grijpen en ze kon het niet helpen om te geeuwen. Ze verborg het beschaamd in de kussens en zuchtte toen. 'Je hebt me zelfs moe gekregen,' vertelde ze de vrouw met een glimlach. Ze zou nu binnen enkele tellen in slaap kunnen vallen.

Naevia glimlachte en legde haar hand in de ronding van Eileens onderrug, om zo hun lichamen bij elkaar te brengen. 'We moeten beiden morgen weer werken, dus ik denk dat het verstandig is als we ook maar eens gaan slapen,' geeuwde ook Naevia, waarna ze de dekens weer wat omhoog trok, zodat ze warm zouden blijven. Zacht kuste ze Eileen voor een laatste keer en keek ze het meisje dankbaar aan. 'Bedank voor dit alles,' fluisterde ze, waarna ze haar ogen sloot en al snel in slaap viel.