Het Noordelijke strand

-

Iwone

Iwone zat op een kleed tevreden naar haar familie te kijken. Na een lange tijd waren ze eindelijk weer eens met zijn allen, al miste enkel Leona nog. Verder was gelukkig iedereen aanwezig en ze hoopte dan ook dat haar jongste dochter snel op zou dagen. Daarnaast had ook haar oudste dochter een mededeling en was Willa voor de eerste keer mee als écht deel van hun familie. Ze had ondertussen wijn voor iedereen ingeschonken en overhandigde deze. Het weer was goed en misschien konden de mannen zelfs wel een duik nemen. Het plan was om ook te eten op het strand en pas laat in de avond weer naar het paleis terug te gaan.

Leona snelde zich over het strand heen, naar de plek waar haar familie zou afspreken. Waarschijnlijk zouden ze er al allemaal zijn en wachtte ze enkel op haar. Toen ze in de verte haar familie zag zitten, vertraagde ze haar pas. Ietwat uitgeput, bereikte ze haar familie en glimlachte ze breed. 'Sorry dat ik zo laat ben, ik was aan het trainen en daarna moest ik me nog omkleden, dus vandaag.' Ze nam zelf ook plaats op het kleed en glimlachte kort naar haar ouders.

Evan had zijn ene glas wijn al op, dus was nu overgegaan op een sap. Ook al was hij met zijn familie en was het hier niet zo een groot risico omdat ze voor hem uit keken, wilde hij niet de alcohol zijn gedrag laten affecteren. Met een glimlach luisterde hij naar het geklets van zijn familie en zag hij tevreden toe hoe ze allen een glimlach op hun gezicht droegen. Hij lachte uitbundig met ze mee en begroette zijn zusje door haar een glas wijn aan te bieden. 'Je hebt toch niet meer blauwe plekken gekregen?' vroeg hij haar nieuwsgierig. Om de blauwe plekken onderwerp van het gesprek te maken was misschien geen goed idee, maar Evan was gewoon bezorgd om zijn zusje. Hoewel hij heel goed wist dat ze zichzelf goed kon redden.

Willa zat tegen Henry aan en moest lachen om iets wat Ren had gezegd. Ze deed haar best om het gesprek van pas geleden met Iwone niet haar humeur te laten beïnvloeden. Het was dus goed dat de familie Rabbion zo een goede afleiding vormde. Het gepraat en geklets over van alles en nog wat deed haar goed. Bovendien was ze onder vrienden. Ze had Jill maar weinig gesproken de laatste dagen en het was altijd heerlijk om naar Ren en Henry's gekibbel te luisteren. Met een glimlach streek ze over Henry's hand en keek kort naar hem op. Als ze hem zo onbezorgd zag, voelde ze alleen maar sterker dat ze geheim moest houden wat er in haar lichaam om ging. 'Hallo, Leona,' begroette ze de jongste dochter. Ze had eerder Iwone willen vragen of ze Nathan ook uit mocht nodigen, maar ze begreep heel goed dat dat de situatie misschien erg ingewikkeld zou hebben gemaakt.

Henry had zijn arm om Willa heen geslagen en moest lachen om een grap van Ren. 'Ik durf voor een heleboel munten te wedden dat je echt niet dat water in durft, Ren,' grinnikte hij, terwijl hij gebaarde naar de zee. 'En als je wel mee doet, dan durf ik ook nog eens te wedden dat ik er eerder in lig dan jij.' Iedereen die Ren en Henry een beetje kende, wist dat ze bijna niets anders deden dan weddenschappen starten. Het was dan ook altijd een over en weer gegooi van geld tussen de twee. Toen Leona plots aan kwam lopen, moest Henry lachen en stootte hij Ren aan. 'Ik weet nog wel iemand die sowieso met ons mee doet, niet waar Leo? En anders na paar wijntjes wel.' Ze waren geen waarlijke grote broers als ze hun kleinste zusje niet zo nu en dan plaagden.

Jill zat naast Evan en bestudeerde bedachtzaam zijn gezicht. Het was goed om te zien dat hij zo genoot van het bijeenzijn van hun familie. Ze vond het dan ook verschrikkelijk om haar broer achter te moeten laten in het Zuiden. Ze was één van de weinigen die zijn hobby's deelden en veel interesse had naar zijn verhalen over zijn boeken. Toen hij Leona over haar blauwe plekken vroeg, stootte ze hem zacht in zijn zij en gaf ze hem een serieuze blik, terwijl ze met haar ogen naar hun ouders gebaarde. Ze wisten allemaal best dat Leona iets deed wat hun ouders niet mochten weten, dus probeerde ze haar zusje zo goed mogelijk te dekken. 'Lekker getraind?' vroeg ze dus snel met een glimlach.

Ayira

Ayira zat naast haar vader en bekeek hem nauwlettend. Ze was ertegen geweest dat hij naar het Noorden zou reizen, maar hij had natuurlijk geweigerd en was als eerste op zijn paard gesprongen. Ze vond hem een koppige en oude man, maar had ondanks alles toch altijd bewondering voor hem. Toen Leona aan kwam lopen, keek ze naar haar broer en zweeg ze. Ze had haar nichtje de dag ervoor achtervolgd en was er dus al snel achter gekomen wat ze allemaal uitspookte. Dit had ze aan Edmund verteld, maar hij had niet willen zeggen wat voor maatregelen hij zou nemen. Ze kon dus enkel afwachten.

Ren moest lachen toen Henry hem een voorstel deed. 'Na al die jaren ken je me nog steeds niet hè, Henry?' grijnsde hij, terwijl hij Henry een stoot tegen zijn schouder aan gaf. 'Misschien wil je vriendinnetje ook wel meedoen.' Ren kon het niet laten om het er af en toe in te wrijven bij Henry. Natuurlijk was hij meer dan blij voor hem en Willa was een geweldige meid, dus daar had hij ook niets op aan te merken. 'Hé, Leo! Als één van ons wint, delen we de winst oké?' Hij zag Leona's spottende blik. 'Dacht het niet.' kaatste ze terug, waarop hij grijnsde. 'Flauw hoor.'

'Nee, geen blauwe plekken meer.' antwoordde ze op de vraag van Evan en glimlachte toen hij haar een glas wijn aanbood. Dankbaar nam ze deze aan. 'Heerlijk getraind, Jill.' antwoordde ze vervolgens op haar zus en rolde met haar ogen bij de rondvliegende opmerkingen van Ren en Henry. Die twee waren altijd al de gangmakers van de familie geweest, zelfs nu ze ouder waren, waren het nog steeds twee kleine jongetjes. 'Tuurlijk doe ik mee. Een weddenschap met jullie twee, makkelijk te winnen.' lachte ze en zette haar mok in het zand neer.

Edmund 


Edmund keek met priemende ogen naar zijn jongste dochter die aan kwam lopen. Kort begroette hij haar, maar hield wijselijk zijn mond dicht. Hij had Iwone nog niet ingelicht over de zaken die hij gisteren te weten was gekomen en hij wilde het eerst met haar overleggen, voordat hij verdere stappen zou nemen. Daarbij zou dit een gezellig familie uitje moeten zijn, dus dit gesprek bewaarde hij liever voor later. Toch wierp hij een korte blik op Ayira, voordat hij zijn glimlach weer opzette en zijn hand die van zijn vrouw vond.

Iwone

Iwone keek met een brede glimlach toe hoe haar dochter aan kwam lopen en plaats nam op het grote kleed dat ze hadden uitgespreid. Iwone wreef even liefdevol en dankbaar over haar dochters knie, waarna ze stralend naar haar man keek. Ze voelde zich zo rijk en gelukkig met haar familie. Toen ze Edmunds hand voelde, keerde ze haar hoofd naar hem om en gaf ze hem een tedere kus. 'Had je ooit gedacht dat je op een Noordelijk strand zou zitten met je vader, zusters én kinderen?' vroeg ze glimlachend, terwijl ze met haar duim over zijn hand wreef. 'Ik heb namelijk nooit durven dromen dat ik zo'n grote en lieve familie zou hebben.'

Constance

Constance porde haar zuster met een grijns. 'Ooit waren wij jong genoeg om zulke weddenschappen aan te gaan.' Ze nam niet de moeite om de opmerking hoorbaar te laten zijn voor haar vader. Als ze ook maar impliceerde dat hij oud was, zou hij zeker meedoen met een weddenschap zoals dit om aan te toon dat hij nog zo fit als een hoentje was. Met een frons keek ze naar de blik die Ayira hun broer schonk en geïnteresseerd ging haar alerte houding over op Leona. Ze werd al snel afgeleid door het geplaag onder de broers en zussen en met een glimlach bekeek ze Ren. Ze had hem ook nog altijd niet verteld wat zij en Anthony van plan waren.

Evan keek naar zijn zus die zijn aandacht trok en nam enkele tellen om te begrijpen waar ze op doelde. Hij liet uiteindelijk zijn hoofd zakken en wreef zijn handen samen. Het was fijn dat zijn zuster hem er op wees, want hij wilde absoluut niet dat Leona zo in de problemen kwam. Hij lachte om de rondgaande weddenschap en tikte Jillian aan. 'We zouden eens een weddenschap moeten houden over wie van die twee het eerste een weddenschap voorstelt bij de volgende samenkomst.' Tevreden glimlachte hij en dronk van zijn sap terwijl hij een korte blik op zijn ouders wierp. Hij wist dat het hen ook erg goed moest doen om iedereen bij elkaar te zien.

Jill moest lachen om de woorden van Evan en legde haar handen geruststellend op zijn wrijvende handen. 'Deal Evan. Nu gaan we doen ook,' glimlachte ze, waarna ze op stond en de aandacht probeerde te trekken. Ze had besloten om het nieuws vroeg in de avond te vertellen, zodat ze van dat geheim af was. 'Ik heb een besluit over William genomen,' begon ze een tikkeltje onzeker, terwijl ze toe keek hoe alle ogen op haar gericht waren. 'En ik- ik heb het aanbod aangenomen. Ik ga met hem trouwen.' Onmiddellijk nam ze weer plaats en dronk ze opgelaten van haar wijn. Ze had geen idee hoe iedereen zou reageren.

Willa trok haar wenkbrauwen naar Ren op en schudde vervolgens lachend haar hoofd. 'Nee, ik ga die belachelijke weddenschappen van jullie niet steunen door er aan mee te doen. Ik houd me er buiten.' Ze hield haar handen op en glimlachte vervolgens naar Henry. Het was voor haar erg ongewoon om te zien hoe ze met het geld om gingen. Zoiets gebeurde nooit in haar dorp. Dan moest een verliezer het land van een ander omploegen of twintig schapen scheren, dat soort dingen. Ze keek op toen Jill haar woordje deed en ze schonk haar vriendin een verraste maar steunende glimlach. 'Je hebt het hem al verteld?' vroeg Willa nieuwsgierig terwijl ze stevig in Henry's hand kneep.

Henry moest lachen om de reactie van Willa en drukte een kus op haar wang. 'Dan hebben we in elk geval iemand die ons kan verwarmen na de duik,' grinnikte hij plagerig, terwijl hij toe keek hoe Jillian op stond. De glimlach die eerder op zijn gezicht had gestaan verdween als sneeuw voor de zon en peinzend beet hij op zijn lip, terwijl hij weg keek. Zijn halfbroer zou trouwen met zijn halfzus. Het klonk absurd. Hij beantwoordde niet het kneepje van Willa en kon enkel zijn ouders ongelovig aan kijken. Hoe konden ze hier nou mee in stemmen? 'Dus, wie is de volgende? Evan? Of Leona?' vroeg hij op bittere toon.

Ren moest lachen om de woorden van Willa en grijnsde breed naar Henry. 'Ons opwarmen? Realiseer je je wel wat je zegt, Henry. Volgens mij ben jij helemaal niet in staat om je vrouwtje te delen.' grapte hij en keek abrupt naar Jill stond ze opstond en haar zegje deed. Hij was blij voor haar, dat ze eindelijk een keuze had gemaakt, al wist hij niet precies hoe hij zich moest voelen. Zij leek blij te zijn met haar besluit, dus was hij ook blij. 'Dat is wel een felicitatie waard toch?' Bij zijn woorden stond hij op en omhelsde hij haar stevig. 'We hebben een ware koningin in ons midden.' glimlachte hij naar haar en keek fronsend naar Henry die begon te praten. 'Niet zo bitter, Henry. Kom op.'

Leona keek kort naar haar zuster en glimlachte. Ze had wel verwacht dat het hiertoe zou komen. Wat voor een reden had Jill gehad om het niet te accepteren? Misschien als ze elkaar echt niet konden uitstaan, maar dan nog. Hij was de kroonprins! Toen ze Henry's opmerking hoorde, rolde ze met haar ogen, maar ze wilde de sfeer niet verpesten, dus hield ze wijselijk haar mond dicht. Ze pakte de hand van haar zus beet en gaf er een kneepje in. 'Ik ben blij voor je, Jill. Je gaat het vast erg goed doen in Evenfall.'

Evan glimlachte naar zijn zuster en volgde Jillian toen op stond om een aankondiging te doen. Pas toen ze weer zat legde hij een hand op Jillian's schouder en kneep er zachtjes in. Het was vast een moeilijke beslissing voor haar geweest. Evan wist niet of hij ooit over zoiets een besluit kon maken. Hij knikte bij de woorden van Leona. 'Tarth mag van geluk spreken met jou als toekomstige koningin. Ik weet niet of William wat wordt als koning, maar op jou kunnen we rekenen.' Hij klopte nog op haar schouder en keek kort naar Henry. Na het bezoek aan de taverne en het korte gesprek met Ren over uithuwelijken had hij er over na gedacht, maar hoe hij er nou echt over dacht wist Evan niet. Jillian leek er nu aardig blij mee te zijn, misschien kon hij er ook wel vrede mee nemen als het gebeurde.

Jillian nam Rens knuffel glimlachend aan en ze schonk hem een dankbare blik. Ze probeerde die blik ook op te houden na de woorden van Henry, maar dat kostte haar meer moeite dan ze zou willen. Gelukkig waren daar haar broer en zus en gaf ze beide een kus op hun wang. 'Bedankt iedereen,' zei ze met een glimlach, waarna ze naar haar ouders keek en opgelucht adem haalde. Het was een hele opluchting dat ze dat geheim niet meer voor haar hoefde te houden. 'Zal ik maar wat eten gaan aan snijden?' Ze gebaarde naar de tafel achter hen die vol met eten stond.

Willa zag met een glimlach toe hoe Jillian's familie haar feliciteerde. Ze was echter ontzet toen Henry zijn bittere gevoelens uitsprak. 'Hénry, hoe kun je dat nu zeggen?' Haar felle woorden kwamen er harder uit dan ze bedoeld had uit en zelfbewust liet ze zijn hand los. Die kneep had een waarschuwing moeten zijn zodat hij zich in zou houden. 'Het is Jillian's beslissing nu, respecteer dat,' zei ze zacht terwijl ze de blikken van de anderen ontweek. Ze had er ook heel veel moeite mee dat haar vriendin in deze situatie zat, vooral vanwege de plannen die Henry had, maar ze moesten nu niet haar geluk wegnemen. Jillian had er zo over in gezeten en nu leek ze oprecht blij en opgelucht, dat wilde Willa niet verpesten.

Constance

Constance klemde haar kaken op elkaar toen Jillian haar nieuws liet horen en ze hoorde haar vader zacht zuchten, hoewel ze niet precies wist wat dat betekende. Hoewel iedereen Jill leek te feliciteren voelde ze toch een spanning en ze wilde alles behalve dat haar favoriete nichtje hier op haar plaats werd gezet. 'Als we dan toch met mededelingen bezig zijn-' Ze kwam overeind met een kreun en zette grijnzend haar handen in haar zij. 'Ik ga met pensioen. Anthony en ik zijn na deze bruiloft en als we rustig terug in het Zuiden zitten niet langer werkende, maar gaan onze rust een beetje op zoeken. Maar ik ben nog altijd op zoek naar een vervanger.' Haar blik gleed doelgericht naar Leona en geamuseerd trok ze haar wenkbrauwen op naar Ayira wie ze nog niet verteld had over haar plan.

Ayira

Ayira zuchtte met haar vader mee na de bekendmaking van Jillian, maar zei er verder niets over. Toen Henry dat echter wel deed, was ze bijna omhoog gekomen om hem eens een goede trap tussen zijn benen te geven, zoals enkel tantes mochten doen, maar ze werd onderbreken door Constance. Ongelovig keek ze haar zuster aan na haar mededeling. 'Nou, ik weet al wie er het eerste in het water gaat belanden, bij de verdomde Goden.' Nu mocht ze mooi naar een vervanger gaan zoeken en daar zat ze echt niet op te wachten. Haar zuster kon ze nog wel tolereren, maar iemand anders niet. 'Als je Adelaide nou eens die baan geeft, dan zijn we ook eindelijk eens van haar af.'