Het Noordelijke strand

Constance hield nauwkeurig Ren's reactie in de gaten toen Ayira voorstelde dat hij haar positie maar op moest vullen. Ze had het er met Anthony over gehad dat ze hun beide posities aan Ren aan konden bieden. Natuurlijk hoefde hij het niet aan te nemen, maar als het hem wat leek kon hij zo in het werk rollen. Anthony of Constance zou dan nog wel de tijd nemen om hem in te werken. 'Ik verbaas me dat er nog iemand is die je wél uit kan staan,' grinnikte Constance naar haar zuster. Ze rolde met haar ogen toen Ren zijn lijstje op noemde. 'Houd je in, jongen. Er zijn nog kinderen aanwezig,' merkte Constance op terwijl ze naar Ren's broers en zussen wees. Ze liet een arm om zijn schouders liggen en hoorde toen het woord 'training'. Geïnteresseerd keek ze naar haar nichtje. 'Hoe gaat het eigenlijk met je trainingen, Leona? Ik heb veel lovende dingen gehoord.' Laatst was ze enkele soldates tegen gekomen in de stad die haar spontaan hadden gefeliciteerd met een nicht zoals die tegenover haar zat. Dat ze goede dingen deed voor het Zuiden. Het had Constance's nieuwsgierigheid aardig gewekt.

Henry moest lachen om de opsomming van Ren en gooide wat zand naar hem toe. 'Maak ons allemaal maar jaloers,' grinnikte hij, waarna hij zich op Willa richtte en een kus op haar schouder drukte. Misschien moest hij toch maar eens bedenken of hij bepaalde dingen níét aan Ren zou vertellen. Het was niet zo dat hij zijn broer niet vertrouwde, maar het voelde op de een of andere manier specialer om een plek te hebben waar Willa en hij enkel de achterliggende gedachte van kenden. 'Mijn geliefde halfborer is allesbehalve subtiel. Het is nog een kind. Maar misschien is hij wel opeens bijgedraaid na zijn verlies van mij tijdens het toernooi.' Henry glimlachte plagerig naar zijn zus en legde zijn kin op Willa's schouder. Willa en hij hadden het nog steeds niet over een huwelijk gehad.

Jill haalde haar schouders op en leunde achterover op haar ellebogen. 'William is heel anders dan dat jullie denken. Het was een echte man tijdens onze dates en dat jij nou toevallig aan hem gerelateerd bent, Henry, betekent niet meteen dat je hem goed ként,' mompelde Jill, waarna ze haar blik van hem af wendde. En als William een vreselijke jongen was geweest, dan had ze nog steeds niet de opmerkingen van de anderen willen horen. 'Maar, even tot de zaken: zullen we maar wat gaan eten?' glimlachte Jill, waarna ze gebaarde naar de tafel vol met lekkernijen.

'Hier, je hoort het. Ze kunnen mij en mijn verhalen wel aan.' Met een brede grijns draaide hij zich om naar Henry. 'Jaloers? Oh ik kan jullie wel wat plekken aanwijzen hoor. Waar willen jullie voor gaan, comfort of spanning? Zijn vaak twee dingen die niet goed samengaan in die situatie.' Af en toe was zijn humor misschien wat grof, maar hij zou het vanzelf te horen krijgen als hij een lijn over was gegaan. Daarbij kon hij bij Henry zo ver gaan als hij wilde, Henry deed dat immers ook bij hem en ze hadden er nog nooit een probleem van gemaakt. 'Nee hoor, ik zit maar te plagen. Maar als jullie echt nog eens iets willen hoor ik het wel voor. Je weet dat ik overal voor opensta.' Toen Jill over het eten begon, stond hij op en knikte hij. 'Voor wie kan ik wat opscheppen?'

Als Henry ergens niet over op kon houden dan was het wel het toernooi en hoe hij William in had gemaakt. Persoonlijk zag ze nou niet in wat voor plezier hij er uit haalde, zeker niet waar Jillian bij zat, maar ze wierp hem slechts een blik en hield zich verder stil. Ongelovig lachte ze om Ren's woorden, maar ze kon niet geïrriteerd raken door zijn plagerijen. Het kwam nooit zo ver. Willa vond het echter niet erg dat het onderwerp eindelijk over ging op het eten. Ze was opgestaan om Ren een handje te helpen en speelde hem de borden door zodat hij ze kon vullen. 'We moeten binnenkort praten,' zei ze zacht, hopelijk zonder dat iemand anders hen hoorde. 'Over Henry en zijn-' Ze gaf hem nog een bord aan terwijl ze over het woord na dacht. 'En zijn plan.' Het zat haar nu al zo lang dwars dat ze er met niemand over had kunnen praten en het onderwerp werd zelden aangesneden als ze met Henry was, dat gisteren had besloten Ren aan te spreken.

Ren was bezig om alle borden met wat eten te vullen en glimlachte kort toen Willa naast hem kwam staan. Bij haar woorden fronste hij en keek haar even aan. Hij had niet verwacht dat Henry het al aan haar zou vertellen, hoewel het hem aan de andere kant ook echt helemaal niets verbaasde. Hij wist dan ook direct waar het over ging, het plan had al langer in Henry's hoofd gezeten en Ren wist er dan ook al een aardige tijd vanaf. Nog steeds wist hij niet goed wat hij ervan moest denken, zeker niet met de situatie waarin Tarth zich nu bevond. Het was te stabiel om zo'n plan uit te voeren, maar als Henry besloot ervoor te gaan, stond Ren achter hem. 'Ja, natuurlijk.' zei hij zachtjes waarna hij een bord naar Iwone en Edmund bracht.