Het Zuidelijke Bos

Jillian bloosde door zijn woorden en pakte zijn arm weer vast, om hem zo naar haar vertrekken te leiden. Ondanks dat ze wist dat zij en William er heel wat tijd gingen spenderen, vond ze het toch een raar idee om haar kamers aan hem te laten zien. Het was zoiets eigen dat ze zich er bijna voor schaamde, ondanks dat er niets raars te zien was. Het was er eigenlijk heel erg gezellig. Ze leidde hem mee naar binnen en stuurde vriendelijk haar kamermeisjes weg. Wel vroeg ze of ze wat warme wijn konden brengen en wat te eten, terwijl ze William de tijd gaf om rond te kijken. 'Die kamer leidt naar mijn slaapkamer, daaraan grenst ook mijn badruimte en dit is mijn zitruimte. Het is niet erg groot, maar ik vind het er altijd erg gezellig,' gaf ze glimlachend toe, terwijl ze opmerkte dat de kamermeisjes haar open haard al hadden aangestoken. 'Neem plaats!'

William volgde Jillian en probeerde zich in te prenten welke weg ze namen. Normaal moest hij bedienden vragen om hem de weg te wijzen, maar het kwam hem goed uit als hij haar zelf op kon zoeken zonder hulp te moeten vragen en zo dus toe te moeten geven waar hij heen ging. Goedkeurend stapte hij de vertrekken in en nam vervolgens de tijd die Jillian hem gaf om het goed te bekijken. Hij bleef niet in de zitkamer maar liep haar slaapkamer in, ging haar badkamer rond en kwam daarna pas weer terug. 'Het past wel bij je.' Het was hem vooral opgevallen hoe anders het was dan zijn vertrekken. Hij had niet de frutsels en de versiersels en hij had al helemaal niet zoveel boeken. Daar zou maar verandering in moeten komen als Jill er in trok. Hij wilde dat ze zich snel thuis zou voelen in Evenfall. Hij plofte op het tapijt en hield zijn handen voor het vuur. 'Ga je spullen mee nemen als je naar het Westen komt?'

Jillian legde wat kussens op het kleed neer en ging vervolgens naast hem zitten. De warmte van het vuur verwarmde haar handen en voeten al snel en met een voldane zucht leunde ze met haar hoofd tegen zijn arm aan. 'De koud ga ik zeker niet meenemen en missen,' lachte ze, terwijl ze nadacht over zijn vraag en ondertussen in haar kamer rondkeek. 'Ik denk niet zoveel. Mijn studieboeken, paar oude jurken, wat sieraden en herinneringen van thuis. Dat zal het ongeveer zijn. Boeken kan ik in het Westen kopen en daarbij vertelde je moeder dat ze de naaisters al nieuwe jurken heeft laten maken.' Ze keek toe hoe haar kamermeisjes het eten en drinken neer zette en moest plotseling lachen toen ze weg waren. 'En ik neem natuurlijk mijn kamermeisjes mee! Het zijn ook hele goede vriendinnen.'

'Ik snap niet hoe jullie dit soort winters kunnen overleven,' stelde William ongelovig. Het was voorspeld dat dit één van de ergste winters die het Zuiden mee had gemaakt zou worden. Velen schreven het af door de verduistering die over een tijdje plaats zou vinden. Het beïnvloedde blijkbaar het weer. 'Oh, natuurlijk, iedere vrouw heeft meteen een compleet nieuwe garderobe nodig als ze getrouwd is,' lachte William. Toen hij gehoord had dat Estella nieuwe kleding kreeg had hij gedacht dat het een grapje was, maar het hoorde blijkbaar zo te gaan. Hij vond het belachelijk. 'Zijn ze te vertrouwen? Ik heb geen zin in roddelende en giechelende meisjes in onze vertrekken te hebben. Ik heb mijn zusters al moeten verdragen.' William knipoogde naar Jill, maar bracht zijn woorden met enige serieusheid. Hij had zelf nooit dienstmeisjes gehad, maar mannelijke varianten.

'Met dikke kleding, veel haardvuren en warme dranken,' lachte ze, 'geloof me, dan kan winter zelfs leuk zijn. Soms ligt er sneeuw en dan kunnen we allerlei dingen ervan bouwen.' Ze wist nog wel hoe ze met haar zuster en broers een gigantische pop hadden gemaakt. Ze hadden stiekem hun vaders kleding gepakt en hem daarmee aangekleed. Daarna hadden ze ook sieraden van hun moeder op de pop gedaan, die er toen af waren gevallen. Ze hadden de sieraden pas weer gevonden toen de sneeuw was gesmolten. 'Ze zijn erg betrouwbaar, het zijn goede meiden. Ze zijn erg serieus in het werk en daarnaast ook vriendelijk. Je zal ze vast erg mogen.' Ze gleed met haar hand over zijn been en zuchtte zachtjes met een glimlach. 'Ik ben blij dat we dit kunnen doen nog voor de bruiloft. Dat we al vrienden zijn.'

'Leuk?' William lachte en streek langs Jillians arm. Hij vond het vermakelijk dat ze zo lovend sprak over de sneeuw omdat je er dingen mee kon bouwen. Hij zag het nog niet voor zich. 'Dat hoop ik dan maar. Ik houd nooit lang dezelfde hulp. Meestal denken ze vrienden te kunnen worden, maar daar heb ik niets aan.' William had zijn makkers altijd gezocht onder de adel of tussen de wapenknechten. Hij had geen broers en met zijn neven was hij ook niet erg close, dus kwam het aan op de andere mannen om hem heen. Met zijn ogen volgde hij Jillians hand die over zijn been gleed en voorzichtig pakte William die hand vast. 'Het is inderdaad goed dat we vrienden zijn geworden,' herhaalde hij instemmend.

Jill keek William verbaasd aan na zijn woorden over zijn hulpen. 'Maar het is toch niet fout om bevriend te raken met een hulp? Het geeft mij een veiliger idee als ik weet dat ik mijn kamermeisjes kan vertrouwen.' Ze kneep zacht in zijn hand en glimlachte naar hem. 'Ik heb er vertrouwen in dat ons huwelijk goed zal gaan. Het zal vast even wennen zijn als we plotseling zo vaak samen zijn, maar na een tijdje zullen we vast niet anders willen.' Ze keek hem optimistisch aan en moest vervolgens lachen. 'Je hand is ijskoud!' Ze wreef met haar handen over de zijne en probeerde zo zijn huid te verwarmen. Vervolgens drukte ze er een kus op en stond ze op, om het eten en drinken te pakken dat de kamermeisjes hadden gebracht. 'Na wat warme drank warm je vast wel wat meer op.'

'Ik heb gewoon niet graag dat een vriendschap hun werk beïnvloedt. Het is niet dat ik ze niet mag, maar de mensen die mij iedere ochtend aan kleden en in bad stoppen houd ik liever op een afstandje,' grinnikte William waarna hij naar hun handen keek. 'Zo koud is ie nou ook weer niet.' Hij vond het echter totaal geen probleem dat Jillian hem op probeerde te warmen. 'Inderdaad, het moet wel goed komen. Ik denk niet dat er af gaan vriezen. En anders- Je gaat me niet dumpen omdat ik een hand of een paar vingers mis, toch?' Lachend pakte hij een warme mok wijn van het dienblad en dronk er voorzichtig van om zijn tong niet te verbranden. 'Dit is heerlijk! We zouden ook warme wijn in het Westen moeten hebben,' dacht hij hardop.

Jillian moest lachen en dronk ook van haar eigen wijn. 'Het is lekker, he? Maar ik denk dat het extra lekker is als het buiten koud is. Dit zou een perfecte drank zijn voor Evenfall in de winter.' Ze grinnikte om zijn woorden en gleed met haar vingers over zijn hand heen. 'Zelfs dan vind ik je nog leuk.' Ze had nooit geloofd in liefde enkel om uiterlijk. Ze wilde ook niet door anderen op haar uiterlijk beoordeeld worden, dus deed ze het ook niet bij hen. Daarbij viel ze meer op Williams innerlijk dan op zijn uiterlijk. 'Wat is het eerste dat we gaan doen in het Westen?' vroeg ze benieuwd. 'Ik eis wel een rondleiding van jou!' Ondanks dat ze al vaak in het paleis van de Halleys was geweest, bleef ze eigenlijk altijd in haar eigen vertrekken. De omgeving had ze nog nooit gezien.

William legde zijn arm om haar schouders en glimlachte tevreden. 'Het is je geraden dat je me dan nog leuk vindt.' Hij denken aan zijn neef en hoe blij hij was dat hij geen been miste. Vrouwen zouden misschien doen alsof ze het niet erg vonden, maar eerlijk gezegd geloofde hij niet iedere vrouw het maar oké vond. 'Het eerste dat we gaan doen? We zullen dan net getrouwd zijn. Ik heb zo wel een idee wat we als eerste kunnen doen. Welke vertrekken ik je het eerst zal laten zien. Die grote rondleiding komt dan wel later.' Met een grijns keek hij Jillian aan en streek voorzichtig met zijn vingers langs haar oor. 'Je hebt rode oren van de koud,' vertelde hij haar en zette zijn wijn weg om zij inmiddels warme handen rond haar oren te leggen.

Jill moest lachen toen hij zijn handen op haar oren legde en keek hem onderzoekend aan. Ze had nog nooit van iemand gehoord dat haar oren rood waren door de koud, want ze droeg altijd een muts. Het zou vast een gek gezicht zijn. 'Je lippen zijn ook nog een beetje blauw,' plaagde ze, waarna ze naar voren boog en een zachte kus op zijn mondhoek gaf. Verlegen wendde ze vervolgens haar gezicht af en schonk ze voor hen beiden opnieuw wat wijn in. Ze werd al nerveus als ze aan een kus dacht, laat staan wat er tijdens de huwelijksnacht zou gebeuren. In dat opzicht had Jillian nog maar heel weinig ervaring. 'Neem wat te eten!' spoorde ze hem aan, terwijl ze zelf een stukje brood in haar mond stopte.

William glimlachte na de kus, maar hij liet Jillian er niet zo gemakkelijk van af komen. Hij liet zijn arm om haar middel glijden en trok haar voorzichtig tegen hem aan. 'Vind je ook niet dat wat oefening ons goed zal doen? We kunnen natuurlijk niet er uit zien alsof het onze eerste kus is op de bruiloft.' Grijnzend legde hij een hand in haar nek en streek met zijn duim over haar kaak. Voorzichtig drukte hij zijn lippen op haar wang. Hij wilde haar niet laten schrikken door meteen voluit te gaan, hoewel hij dat makkelijk had kunnen doen in deze situatie. William begon Jill langzaamaan meer en meer te appreciëren en niet alleen als vriend. 'Ik lieg echt niet als ik zeg dat ik trots ben jouw man te worden,' zei hij lieflijk waarna hij haar nog eens een kus gaf, dichter bij haar mond.

Jill voelde hoe haar gezicht en lichaam warm werden na de kus van William en met grote ogen keek ze hem aan. Voorzichtig legde ze haar eigen hand op zijn wang en streelde zacht met haar duim over zijn stoppelige kaak heen. Toen ze hem opnieuw dichtbij zag komen voor een kus, bewoog ze ook naar hem toe en drukte ze haar lippen op de zijne. Hij proefde nog naar de warme wijn. Voorzichtig maakte ze zichzelf los, terwijl ze moest lachen. 'Ik kan hier wel aan wennen.' Ze veegde een druppel wijn van haar lip af en glimlachte oprecht. 'Ik ben ook blij met je. Heel, heel erg blij.' Ze kon niet wachten om dit alles aan Willa te vertellen. Ze kon haar vast wel wat tips geven. Zacht beet ze op haar lip, terwijl ze wachtte tot William opnieuw dichtbij zou komen.

William vond het heerlijk dat Jillian zo ontzet leek door zijn aanrakingen. Hij zou normaal ook nerveus geweest zijn in een situatie zoals dit, maar juist doordat zíj zo nerveus was, was hij het zelf helemaal niet. Zacht kuste hij haar en grinnikte vervolgens om haar gelach. Het was erg aandoenlijk om haar zo met rode wangen en een verlegen blik te zien. 'Dat is dan mooi, dat het wederzijds is.' Hij streek met zijn hand door haar lange donkere haren en trok haar toen weer teder naar zich toe om haar nogmaals te kussen. Hij vond dit ook absoluut geen probleem. Het was erg comfortabel. Hij was warm en in goede handen, dat maakte de koud die hij eerder had gevoeld wel goed.

Jill sloeg haar armen om zijn nek heen en kuste hem terug. In eerste instantie had ze geen idee wat ze precies moest doen, maar na een tijdje kreeg ze het onder de knie en probeerde ze hem net zo teder terug te kussen. Een jaar geleden had ze echt niet durven dromen dat ze in haar eigen verstrekken zou kussen met de kroonprins. Toen had ze hem nog een verwend rotjoch gevonden, enkel door de verhalen van andere mensen. Hij was totaal niet zoals ze hem hadden beschreven. Het had misschien ook even gekost, maar William had zich nu echt aan haar open gesteld. Met een bescheiden glimlach keek ze hem aan en gleed ze met haar vinger over zijn neus heen. 'Was dit jouw eerste keer?'

William merkte dat het in het begin niet zo soepel ging, maar uiteindelijk voelde de kus alsof het natuurlijk was en keek hij glimlachend Jillian aan. Zijn wenkbrauwen schoten verrast omhoog en lachend schudde hij zijn hoofd. 'Mijn eerste kus, bedoel je? Bij de Goden nee!' William was een Halley en de mannen met het koninklijke bloed hadden nu eenmaal hun behoeftes. Hij kende de verhalen over zijn grootvader en hij wist bepaalde dingen over zijn oom dus hij had het nooit raar gevonden dat hij zelf ook aardig wat ervaring had op zijn leeftijd. En dan ging het absoluut niet alleen om kusjes uitdelen. Hij legde een vinger onder haar kin en keek haar aan. 'Is dit jouw eerste keer?' Nieuwsgierig wachtte hij het antwoord af.

Jill glimlachte breed, maar die verdween na de woorden van William. Een hevige onzekerheid overspoelde haar en als William haar gezicht niet naar hem toe had gedraaid, dan had ze hem niet aan durven kijken. Zelfs met hun gezichten naar elkaar toe, probeerde ze niet naar hem te kijken. Ze schaamde zich erg voor haar onervarenheid, ondanks dat er geen reden toe was. Ze had gewoon nooit behoefte gevoeld om jongens te versieren of ze als meer dan vrienden te zien. 'Ja- ja, dit was mijn eerste keer,' mompelde ze, terwijl ze moeizaam slikte en hem uiteindelijk aan keek. Ze durfde niet te vragen hóeveel ervaring hij precies had, maar ze had wel zo'n idee. 'Wanneer was jouw eerste keer dan?'

'Nou, maak je dan geen zorgen, je mag zoveel op me oefenen als je wil. En eerlijk gezegd voelde die kus van net alsof je een natuurtalent bent.' Grijnzend nam William een slok van zijn warme wijn. Bedenkelijk staarde hij in het vuur. 'Ik weet niet precies hoe oud ik toen was, maar het was één van de vriendinnen van Cordelia. We hadden samen gedanst tijdens één van de feesten en verveelden ons.' Hij haalde zijn schouders op. 'Ik geloof dat het een dozijn lentes geleden was. Heel onschuldig allemaal. Hoewel dat meisje me nog maandenlang die dromerige ogen toe wierp. Ik wilde het gewoon en keer proberen, maar zij had andere plannen. Gelukkig kon ik haar meestal ontwijken.' William moest geamuseerd lachen door de herinnering.

Ondanks de onzekerheid die ze eerder voelde, moest Jillian toch lachen en leunde ze opnieuw tegen William aan. Zuchtend legde ze haar hoofd tegen zijn schouder aan, terwijl ze ook van haar wijn dronk. Jill was niet verbaasd om zijn antwoord: het was voor mannen sowieso al anders dan voor vrouwen. Zacht drukte ze een kus op zijn kaak en keek ze hem nieuwsgierig aan. 'Tot hoe ver reikt je ervaring?' Ze wou het graag weten en ze wist niet of er een beter moment kwam dan nu. Misschien kon ze Willa of Leona wel vragen om wat tips voor... het fysieke deel van een relatie. Of haar moeder of tantes. Ze had genoeg vrouwen die haar van alles konden vertellen en daar was ze erg dankbaar om. 'Ik zal daar zeker gebruik van maken,' glimlachte ze, terwijl ze haar glas wijn weg zette.

William was enigszins van zijn stuk gebracht door Jillians vraag, maar keek haar uiteindelijk serieus aan. 'Ik heb zo mijn avonturen gehad, maar dat is nu vanzelfsprekend verleden tijd. Soms was ik degene die onervaren was in vergelijking met de ander, dus ik snap het dat het soms wat oncomfortabel kan zijn.' Hij dacht haar op deze manier gerust te kunnen stellen. Door te doen alsof hij precies wist hoe het voor haar moest zijn, maar het was al zo lang geleden dat hij in die positie was geweest dat William het zich niet in kon beelden. Hij zou zichzelf er goed aan moeten herinneren om voorzichtig en geduldig met Jill te moeten zijn. Hij dronk het laatste beetje wijn op en keek weer naar het haardvuur.

Jillian luisterde gespannen naar zijn woorden en kneep hierbij nerveus in de stof van haar jurk. Aan de ene kant was het fijn dat hij wat ervaring had, zodat hun eerste keer geen rommeltje werd, maar aan de andere kant voelde ze zich zo ongelofelijk onervaren en vooral jong. 'Het komt vast goed,' zei ze met een hervonden glimlach, terwijl ze zijn hand zocht en een kus op zijn mondhoek drukte. 'En als- als mijn eerste keer is gebeurd, dan moet het alleen maar beter worden, niet waar?' Ze vulde zijn glas met wijn opnieuw en at ondertussen nog wat van het brood dat er lag. 'Hoe zou je jouw ouders beschrijven?' vroeg ze plotseling.

William knikte instemmend. 'Het komt zeker goed. Je bent in geweldige bekwame handen, Jill,' grinnikte hij terwijl hij zijn glas ophield voor nog een lading wijn. 'Het wordt beter en beter, geloof mij maar.' Hij had genoeg momenten gehad om die observatie met haar te kunnen delen. De laatste was niet eens zo heel lang geleden. William nam nu ook de moeite wat van het gebrachte eten te nuttigen en keek vervolgens verrast naar Jillian. Het koste hem wat tijd om een antwoord te formuleren. 'Mijn moeder doet vaak alsof ze zacht is, maar ze is keihard. Vader daarentegen doet alsof hij keihard is, maar hij is van nature zacht.' Hij was blij met dat antwoord en keek trots naar Jillian. 'Ze zijn geweldig.'

Jill legde haar kin op zijn schouder en keek hem op die manier zijdelings aan. Het was mooi om te zien hoe liefdevol hij sprak over zijn ouders en Jill hoopte dan ook dat ze met open armen in de familie verwelkomt zou worden. Adelaide was tot op dit moment altijd al erg hartelijk en lief voor haar geweest. Toch zou ze altijd haar eigen ouders missen, ondanks dat ze erg goed werd behandeld. En ook zeker haar broers en zuster. 'Ik kijk ernaar uit om je ouders beter te leren kennen,' zei Jill eerlijk, waarna ze naar buiten keek en zag hoe het donkerder en donkerder werd. 'Had jij nog afgesproken met iemand of kan je hier blijven?' vroeg ze hoopvol.

'Ik wens je wel veel succes. Mijn ouders zijn niet altijd de makkelijkste mensen,' lachte William. 'Vooral niet als ze samen zijn,' voegde hij er samenzweerderig aan toe. Het was vast geen groot geheim dat zijn ouders elkaar niet echt goed lagen. Het hele hof was er van op de hoogte, ook al sprak niemand er echt over. Hij volgde haar blik naar buiten en zuchtte vervolgens luidruchtig. 'Ik zou met mijn moeder praten, over de bruiloft. Ze had nog wat dingen te regelen en ze had daar blijkbaar míjn hulp bij nodig. Ik snap niet waarom ik me er mee moet bemoeien.' Hij sloeg zijn wijn achterover en zette het glas toen aan de kant om vervolgens Jill nog een kus te geven. 'Laten we nog eens afspreken deze week. Misschien kan ik dan langer blijven,' grinnikte Willliam.

Jill beantwoordde zijn kus teder en legde haar hand op zijn borst, terwijl ze hem glimlachend aan keek. 'We gaan zeker deze week nog afspreken. Ik zal je wel een bericht sturen als ik weer alleen ben in mijn vertrekken en geen plannen heb, oké? En je kan mij ook altijd een bericht sturen, ik heb veel meer vrije tijd dan ik zou willen.' Ze begeleidde hem naar de deur toe en hielp hem met het vastmaken van zijn mantel. 'Bedankt voor deze dag William en tot snel.' Vluchtig gaf ze hem nog een kus, waarna ze haar deur sloot.