Tent van Nathan en Leona

Nathan schoof een stuk op en gebaarde dat Leona naast hem kon komen liggen. Hij moest namelijk moeite doen om niet in slaap te vallen. 'Dat lijkt me een goed idee,' glimlachte Nathan, 'het is een raar idee dat ik nu niet afscheid moet nemen van mijn zuster in het Noorden, maar opeens in het Zuiden. In een heel nieuw huis, dat ook nog eens. En ook nog eens met een kind.' Hij draaide op zijn zij en glimlachte breed. 'En ik denk dat het goed is om je ouders nog eens te spreken en ze beloven dat ik voor je ga zorgen.'

Willa had ineens een heel nieuw leven hier in het Zuiden. Leona hoopte maar dat ze haar draai een beetje kon vinden in het nieuwe huis. 'Dat lijkt me een goed idee.' grinnikte ze, terwijl ze naast hem op bed kroop en een kus op zijn kaak drukte. 'Zoals het er nu aan toe gaat moet ik meer voor jou zorgen dan jij voor mij.' grapte ze, wenkend naar zijn hand die ze zojuist had verbonden en grinnikte. 'Maar ik vind het niet erg om te doen hoor, ik doe het graag.' Ze had liever dat zij het zelf deed, dan Naevia of een andere dokter - tenzij er natuurlijk dingen moesten gebeuren die ze zelf niet kon. Gelukkig had haar moeder haar vroeger het een en ander geleerd.

Nathan glimlachte toen Leona naast hem ging liggen en sloeg onmiddellijk zijn armen om haar heen, zodat hij zijn gezicht in haar haren kon nestelen. 'Ik weet het, ik breng mezelf te vaak in de problemen,' grinnikte hij, terwijl hij keek naar zijn verbonden hand. Plotseling herinnerde hij zich iets en keek hij Leona serieus aan. 'Hoe zou je het vinden om binnenkort wat lessen in zwaardvechten te krijgen? Van mij? Nu je toch in dit leger zit, moet je jezelf ook goed kunnen verdedigen. En ja, ik weet dat je dat al kan, maar wat extra lessen kunnen nooit kwaad, niet waar?' Hij glimlachte afwachtend en streek wat plukken uit haar gezicht.

Leona draaide zich om zodat ze hem aan kon kijken en trok een wenkbrauw op. 'En jij denkt dat je me aan kan?' vroeg ze serieus, waarna ze begon te lachen en haar lippen kort, maar vurig, op die van hem drukte. 'Dat lijkt me een goed idee.' zei ze uiteindelijk. Ze had al een tijdje niet meer geoefend, niet met iemand anders in ieder geval en ze wilde niet dat ze het verleerd zou zijn als ze het echt eens nodig had. 'Heb je daar wel tijd voor in dat drukke schema van je?' vroeg ze grinnikend en stond op van het bed om haar kleding om te wisselen voor een oud overhemd van Nathan en een broek. Met deze kleding kroop ze weer naast hem het bed in.

'Soms twijfel ik daar ook aan,' gaf hij met een plagerige glimlach toe, waarna hij haar kus net zo verlangend beantwoordde. Toen ze op stond, rolde hij op zijn zij en bekeek hij haar in het zwakke licht van de enkele kaarsen die brandden. Zelf trok hij ook zijn shirt uit en gooide hij die achteloos de kamer in, waarna hij haar weer teder in zijn armen nam en kuste. 'Voor jou kan ik altijd wel een plaats vinden,' grinnikte hij, 'hoe druk het ook mag zijn.' Zacht gleed hij met zijn hand onder haar shirt over haar rug en bekeek hij haar gezicht. Hij keek op tegen het moment dat hij weer afscheid moest nemen van iedereen, maar gelukkig bleef Leona bij hem. 'Ik hou van je.'

Leona glimlachte bij zijn strelingen. 'Gelukkig maar.' zei ze, toen hij zei dat hij tijd voor haar zou maken en ze nestelde zich tegen hem aan. 'En ik hou van jou.' Ze drukte haar lippen nog kort op die van hem en gleed met haar vingers langs de stoppels op zijn kaaklijn. 'Je moet je scheren.' gniffelde ze en draaide zich om. Het leek wel of haar lichaam perfect in dat van hem paste. Het was haar favoriete manier om in slaap te vallen, tegen hem aan. 'Laten we maar eens wat slaap pakken, anders komen we er morgen helemaal niet meer uit, denk je niet?'

'Ik laat het groeien voor Tobias. Misschien dat als ik op Henry lijk, dat hij mij dan leuker gaat vinden dan Ren,' grinnikte Nathan, terwijl hij zelf ook over zijn kaak wreef. Hij moest zich echt weer gaan scheren. Het probleem was dat hij de laatste dagen erg weinig aandacht aan zijn hygiëne had besteed. De voorbereiding voor het gevecht van vandaag ging voor alles. Stevig legde hij zijn arm om haar middel heen en trok haar zo tegen hem aan. 'Laten we dat inderdaad maar doen. Misschien dat we morgenavond dan wel tijd hebben voor wat andere dingen.' Hij glimlachte brutaal en drukte vervolgens een kus op haar achterhoofd. 'Welterusten.'