De vertrekken van Leona

-

Het was alweer een hele tijd geleden dat Leona in haar eigen vertrekken was geweest. Toen ze binnen kwam, kon ze zien dat het in de tussentijd schoon was gemaakt. Er lag nergens stof, al lagen haar spullen nog steeds op dezelfde plek lagen als ze ze had achter gelaten. Met haar hand gleed ze over het dekbed heen en bleef stil staan om de geur in te ademen. Het was vreemd om hier weer te zijn, nadat ze maandenlang in een tent had geslapen. Ze was alle luxe niet meer gewend, de dikke wollen dekens, alle jurken, de rijkdom. Ze was er haast van vervreemd. Met een glimlach liet ze zichzelf op het bed vallen en trok ze een houten kist eronder vandaan. Hier bewaarde ze al de spullen uit haar jeugd in. Met een glimlach pakte ze één van de knuffels die ze altijd bij zich had gehad als kind. Het was een hond, genaaid van lapjes stof en haar Septa had er altijd kleertjes voor gebreid. Nog steeds kwamen er goede herinneringen boven als ze het vasthield.

Nathan had met Leona in haar vertrekken afgesproken, dus was hij die al een tijdje aan het zoeken. Voor zijn relatie met haar was hij nooit geïnteresseerd geweest in andere delen van het paleis dan waar zijn eigen vertrekken waren. Gelukkig waren de bedienden erg behulpzaam en had hij het al snel gevonden. Hij klopte even aan en liep vervolgens naar binnen. 'Leona?' Hij nam even de tijd om het vertrek te bekijken: kamers zeiden altijd veel over de persoon die erin woonde. Toen hij in de slaapkamer kwam, zag hij haar op bed liggen en moest hij lachen. 'Wat ben jij nou aan het doen?' Hij ging naast haar op het bed zitten en drukte een kus op haar haren, waarna hij naar de knuffel keek. Zelf had hij er ook altijd eentje gehad. 'Hoe is het om weer thuis te zijn?'

Leona keek op toen de deur open ging en legde de knuffel terug in de doos. 'Ik was herinneringen aan het ophalen.' gaf ze eerlijk toe en draaide zich naar hem om, om hem een tedere kus te geven. 'Het is vreemd om hier weer te zijn, om weer al die luxe te hebben.' Het voelde nog steeds raar om weer op dit bed te liggen. 'Hoe was het bij Willa?' vroeg ze nieuwsgierig, terwijl ze de houten kist sloot en deze weer onder haar bed schoof. Ze zou er wel een andere keer naar kijken, ze waren toch nog wel even in het Zuiden. 'En heb je je vader nog gesproken?' Leona wist dat hij ze beiden wilde opzoeken, dus ze was erg nieuwsgierig naar hun reactie. 'En heb je Tobias nog gezien?'

Nathan beantwoordde haar kus teder en keek haar vervolgens met een gepijnigd gezicht aan. Hij dacht aan zijn ontmoeting met Willa en onmiddellijk ontstond er een knoop in zijn buik. 'Niet goed.' Hij stond op en ging bij het raam staan. Leona had een erg mooi uitzicht vanuit haar vertrekken. 'Helemaal niet goed. Ze was erg kwaad en verbiedt me om contact te hebben met Tobias. Kijk, normaal draait ze altijd wel bij als ze boos is, maar deze keer...' Nerveus beet hij op zijn lip en keek hij Leona aan. 'Mijn vader was erg blij om mij te zien, maar heeft me wel een hele lange preek gegeven. Toch overwon zijn blijdschap het. Ik heb Tobias dus nog niet gezien.' Nathan zweeg en ging vervolgens weer naast haar op bed zitten. 'Heb jij hem al gezien?'

Leona bleef op het bed zitten toen Nathan wegliep. 'Geef haar wat tijd. Ook al lijkt het er misschien op dat ze je niet gaat vergeven, uiteindelijk zal ze ook inzien dat ze niet zonder je kan.' Ze waren een tweeling en Leona had altijd geleerd dat tweelingen niet lang zonder elkaar konden. 'En misschien brengt je vader haar nog op een andere gedachten.' Ze ging voor hem zitten en sloeg haar armen om hem heen. 'Ik heb hem ook nog niet gezien, ik heb Henry nog geen eens gezien, maar dat komt wel.' Ze wist ook niet hoe Henry op haar terugkomst zou reageren, al hoopte ze dat hij iets blijer zou zijn dan Willa. 'Ik weet zeker dat het goed komt, ze trekt echt wel weer bij. Vertrouw me op mijn woorden. Ze is nu gekwetst omdat je niet van je hebt laten horen, en ja misschien zal het nog wel even duren, maar uiteindelijk zal het goed komen.'

Nathan sloeg ook zijn armen om haar heen en begroef zijn gezicht in haar haren. Leona's woorden deden hem goed en het stelde hem gerust dat er enige hoop was dat het goed zou komen. Echter kende hij zijn zus en wist hij hoe koppig en volhoudend ze kon zijn. Zacht streelde hij door haar haren heen, toen hij zich plotseling iets bedacht. 'Marcus heeft met Kahu gesproken. Hij wil het aanbod aannemen.' Met de mannen en vrouwen van Kahu bij hun leger zouden ze een stuk sterker staan én meer steun van het volk krijgen. Dan kon David hen niet meer negeren. 'Hij stelde wel als voorwaarde dat we hem moeten helpen om slaven te bevrijden. We zullen waarschijnlijk David daarmee boos maken, maar ja, dat is alleen maar goed toch? Hij moet eens beseffen dat het niet zo verder kan gaan.'

Leona maakte zich los uit de omhelzing toen Nathan haar vertelde over de overeenkomst met Kahu. Ze was blij dat de leider zich had aangesloten, het betekende dat ze een hoop nieuwe soldaten zouden krijgen, wat hun leger een stuk sterker zou maken. De voorwaarden van Kahu lieten haar echter twijfelen. 'Weet je wel zeker dat het zo'n goed idee is? Ik weet dat je graag de aandacht van David wil, maar is dit de beste manier om dat te doen?' Ze wist niet hoe ze David's aandacht wel zouden moeten krijgen, maar hem boos maken was niet de aandacht die Nathan zocht. 'Kunnen we het niet op een andere manier oplossen? Dat slaven probleem bedoel ik. Wat als we aan David kunnen aantonen dat er nog steeds families zijn die slaven houden? Misschien is hij wel bereid om het wettelijk te verbieden, er een straf op te zetten als men erachter komt. Zo krijg je en aandacht van David én is Kahu blij.'

Nathan dacht na over de woorden van Leona, terwijl hij haar onderzoekend aan keek. Hij was blij dat er iemand in zijn leger zat die altijd rationeel kon denken. Zelf kon hij eigenlijk niet veel verder kijken dan geweld en strategieën. 'Dat is een mogelijkheid. Moeder heeft weleens verteld dat David erg tegen slavernij is, vandaar dat ik er ook nooit een groot punt van heb gemaakt.' Al was Nathan bang dat het Kahu enkel om de actie en rechtvaardigheid ging. Misschien zou een wet hem veel te mild lijken, maar daar zouden ze dan later een oplossing voor moeten zoeken. 'Als ik jou toch niet had,' glimlachte hij, waarna hij zijn arm om heen heen sloeg en teder haar lippen kuste. 'Ik heb mijn vader trouwens over je verteld... over ons.'

'Als het Kahu enkel gaat om het bevrijden van de slaven, is er wellicht een betere manier om daartoe te komen dan geweld. Ik heb heb wel eens zien lopen en het is nogal een brute man, maar misschien kan ik hem overtuigen?' stelde ze voor. Misschien luisterde hij beter naar haar dan naar Nathan. 'Als je mij niet had weet ik niet wat er terecht was gekomen van je.' grapte ze en sloot haar ogen terwijl hij haar kuste. Ze liet zich helemaal opgaan in het moment, tot hij weer begon te praten. 'Oh en wat zei hij?' Ze had nog niemand verteld van haar relatie, niet eens haar moeder.

Nathan gleed met zijn vingers over haar wang naar haar hals toe en haalde zijn schouders op. 'We kunnen het altijd proberen. Als je genoeg argumenten hebt, dan kan je hem vast wel overtuigen. Ik zorg dat ik in de buurt blijf voor het geval er iets gebeurt.' Ondanks dat hij een pact aanging met de leider, vertrouwde hij hem nog voor geen meter, wat wederzijds waarschijnlijk ook aan de hand was. Misschien dat Leona wel door die harde uitstraling van hem heen kon prikken. 'Hij was erg blij en opgelucht dat ik eindelijk eens aan iets serieus ben begonnen. Hij denkt ook dat je een goede invloed op me zal hebben,' glimlachte hij, terwijl hij Leona in zijn armen trok en kuste. 'En hij wil je graag eens ontmoeten. Hij kent je natuurlijk goed, maar hij wil je vast officieel verwelkomen in de familie. Vroeger deed mijn moeder dat altijd.'

'En anders gooi ik er een lieve glimlach in, wat schattig geknipper met mijn ogen. Dat komt wel goed.' grapte ze. Toen ze jonger was had ze haar charmes vaak genoeg gebruikt om iets voor elkaar te krijgen bij de stalknechten of de keukenhulpen. 'Ik zou graag officieel welkom geheten worden in jullie familie. Al moet ik het wel eerst aan de mijne vertellen dan.' Ze wist niet precies hoe ze het tegen haar ouders en broers en zuster moest vertellen. 'Maar we hebben genoeg gepraat.' Haar lippen vonden al snel de zijne en haar handen gleden over zijn lichaam naar beneden toe.

Nathan moest lachen en duwde haar voorzichtig op de grond, waarna hij boven haar ging hangen. 'Dat glimlachen en geknipper heeft inderdaad ook bij mij gewerkt,' lachte hij, waarna hij haar kuste en liefdevol aanraakte. Zacht drukte hij zijn lippen in haar nek, maar stopte bij haar volgende woorden. 'Jouw familie weet het nog niet?' vroeg hij verbaasd. Hij had aangenomen dat iedereen het al wist, vooral ook Leona's familie. Ze leek altijd zo close met haar familie, al was dat de laatste tijd best veranderd. Hij moest lachen om haar woorden en kuste haar weer teder. Het was erg wennen dat hij nu zo samen was met Leona, maar dat ze niet in een tent lagen of ergens in de natuur.

'Ik ga het ze wel vertellen, binnenkort. Ik wil ze niet nog een reden geven om boos te worden.' Ze wist niet hoe haar ouders erop zouden reageren, maar ooit zou ze het moeten zeggen, anders kwamen ze er vanzelf wel achter en dat wilde ze voorkomen. 'Ik zal het ze vanavond vertellen, oké?' Dan had ze het maar gehad. 'We hebben eindelijk eens een fatsoenlijk bed tot onze beschikking, daar zouden we gebruik van moeten maken.' zei ze met een uitdagende glimlach en kuste hem verlangend en met meer passie dan voorheen. Ze wilde hem, hier en nu.

'Over mij kunnen ze toch nooit boos worden? Ik ben de perfecte schoonzoon,' lachte hij, terwijl hij haar benen om zijn middel wikkelde en zo optilde. Vervolgens beantwoordde hij haar kus teder en legde hij Leona met haar rug op het bed. 'Vanavond is prima. Geloof me, het lucht erg op om eindelijk de waarheid te kunnen vertellen. En ze zullen vast beter reageren dan je nu denkt.' Hij trok zijn zware borstuitrusting uit en verloste zichzelf ook al snel van zijn blouse. Vervolgens maakte hij ook haar kleding los. 'Weet je zeker dat er zometeen niet een groep kamermeisjes binnengestormd komt? Ik heb dat weleens meegemaakt en het is minder grappig dan het lijkt.' Hij glimlachte bij het zien van haar uitdagende blik en kuste haar met net zoveel verlangen.

Leona geloofde hem maar op zijn woord en schudde lachend haar hoofd. 'Die komen niet binnen.' verzekerde ze hem en drukte haar lippen zachtjes in zijn nek. Met haar ene hand knoopte ze haar eigen broek los en trok het touwtje van haar shirt open. Het was fijn om eens niet de ongemakken van de natuur te hebben, hoewel het bed van Nathan ook erg comfortabel was. Ze wilde even niet meer denken aan haar ouders en haar familie en de reactie die ze zouden geven op haar en Nathan samen. Ze hoopte dat hij gelijk had, dat hun reactie niet zo erg zou zijn als ze zelf in gedachten had. Ze vleide haar lichaam tegen dat van hem aan en kuste hem wederom teder.

Nathan kreunde zacht door haar aanrakingen en legde haar vervolgens beter op het bed neer. Hij trok haar broek uit en maakte vervolgens ook de zijne los, zodat hij die ook uit kon doen. Als laatste maakte hij haar shirt verder open en gooide deze achteloos ergens op de grond. Al snel waren ze van hun kleding verlost en kuste Nathan Leona teder en vervolgens verlangend. Hij merkte dat hij ongeduldig was en erg snel leek te gaan, dus probeerde hij zichzelf in te houden. Zijn hand gleed langs haar borsten omlaag en zacht drukte hij zijn lippen meermaals op haar lippen, kaak en hals. In hun tent hadden ze enigszins hun volume moeten dempen, maar hier in Leona's vertrekken zou niemand hen horen of zomaar binnen komen.

Evan ondersteunde zijn grootvader met tegenzin van de oude man zelf. Hij vond dat hij dat allemaal niet nodig had. Maar inmiddels liep hij wel met een stok rond en trok zijn rug steeds en steeds krommer. Zelfs Evan had door dat gezondheid steeds meer een rol ging spelen voor Donovan Rabbion. 'Schiet eens op! We hebben niet de hele avond de tijd en ik wil je zuster zien. Het is ongelooflijk dat ze nog niet langs is geweest. Ik wil horen wat ze uitgevreten heeft.' Evan deed zijn best om zijn grootvader bij te benen, maar de man was zwaar en steunde veel meer op zijn kleinzoon dan hij waarschijnlijk toe wilde geven. 'Weet je zeker dat Leona het oké vindt dat we haar op zoeken?' vroeg hij onzeker terwijl ze de deuren van zijn zusters vertrekken naderde en Don deze met zijn stok open maakte en een duw gaf. Ze waggelden naar binnen en Evan keek verward rond in het donker. 'Leona!' riep zijn grootvader de vertrekken door terwijl hij Evan los liet en verder snelde.

Leona verstarde bij het horen van de deur en vervolgens de stem van haar grootvader. 'Verdomme-' siste ze zachtjes, hopend dat haar grootvader hen niet zou horen. 'Onder het bed, Nathan, ik zweer het je als mijn grootvader je ziet-' Haar stem hield ze gedempt, hopend dat het beperkte gehoor van haar grootvader hen nog niet had opgemerkt. 'Grootvader! Heeft u een moment, ik moet me nog omkleden...' Ze griste haar kleding van de grond af en stak haar benen door de pijpen heen, niet doorhebbend dat ze haar broek verkeerd om aan had getrokken. Toen ze ook haar shirt over haar hoofd had getrokken, snelde ze naar de gordijnen om deze open te trekken, zodat er wat licht in de kamer zou schijnen. 'Wat een- leuke verassing je te zien.' zei ze, lichtjes uitgeput en bekeek haar opa. 'En Evan.' Het kon niet beter worden.

Nathan verstarde op hetzelfde moment als Leona en keek haar ongelovig aan. Was dat werkelijk haar grootouder? Van alle mensen die binnen hadden kunnen komen? 'Hij is stokoud, Leona, ik-' Hij besefte al snel dat hij Leona niet kon tegen spreken, dus liet hij zich van Leona en het bed afglijden en rolde hij onder het bed. Toen hij er eenmaal lag, vervloekte hij zichzelf dat hij niet in elk geval een broek aan had gedaan. Stilletjes luisterde hij naar de woorden van Leona en hoorde hij hoe ze weg liep van het bed, richting de grote ruimte waar de deur naar de gang aan grensde.

Donovan wachtte, maar met ongeduld. Hij had net zo goed de slaapkamer binnen kunnen gaan, ook al moest zijn kleindochter zich nog aan kleden. Evan had hem echter op de een of andere manier tegen kunnen houden. Verontschuldigend keek Evan naar zijn zuster. Zelfs hij begreep hoe ongemakkelijk en ongepast dit was. Toch was hij blij dat hij zijn zusje zag en met een kleine glimlach stak hij kort zijn hand naar haar op. Zijn grootvader nam echter al snel het voortouw. Hij stapte naar voren en bekeek Leona met samengeknepen ogen. 'Je broek zit verkeerd om.' Hij legde een verrimpelde hand op haar wang. 'En je bent warm.' Hij streek langs zijn baard en had nog geen tel nodig om door te hebben wat er gaande was. 'Waar is ie? Bij de Goden wat zijn jouw ouders een stel idioten!' Met zijn stok vooruit gestoken liep hij langs Leona heen. 'Ik zou maken dat ik weg kwam, jongen of meisje of weet ik veel wie mijn kleindochter verpest!'

Leona's ogen werden groot van de woorden van haar grootvader en keek beschaamd naar haar broek. Ze had hem inderdaad verkeerd om aan en ze had het ook verschrikkelijk warm. 'Grootvader! Nee, wacht. Ik kan het uitleggen. Het is niet zomaar eens scharrel, echt niet en hij verpest me niet! Hij heeft me juist heel erg geholpen!' Ze rende achter haar grootvader aan en stopte voor het bed. 'Beloof je me alsjeblieft dat je niets aan mijn vader verteld- en ook niet aan mijn moeder! Of aan wie dan ook, ik wil het ze zelf vertellen.' mompelde ze. Ze wist hoe haar grootvader commotie kon maken over iets als dit en dat wilde ze zichzelf en Nathan besparen. 'En wil je hem alsjeblieft de kans geven om zich aan te kleden?' Een klein glimlachje verscheen op Leona's gezicht bij het idee dat Nathan naakt onder haar bed lag. 'Sorry, Evan, als ik je getraumatiseerd heb.' Ergens zag ze de humor hiervan wel in. Ze omhelsde haar broer stevig en keek hem kort aan. 'Het is goed je weer te zien, je ziet er goed uit.'

Nathan luisterde gespannen naar de woorden van Leona en haar grootvader en probeerde zich zo klein mogelijk te maken onder het bed. Al snel besefte hij zich dat haar grootvader er niet in zou trappen en gespannen keek hij toe hoe zijn voeten steeds dichterbij het bed kwamen staan. Het verbaasde hem eigenlijk al niet meer dat dit zou gebeuren: op de een of andere manier kwam hij altijd in zulke situaties terecht. Donovan zou hem sowieso niet de kans geven om zich aan te kleden, dus wurmde hij zichzelf al onder het bed vandaan en trok met zijn rug naar Leona en de mannen zijn broer aan. Hij liep alvast naar Donovan toe, terwijl hij zijn shirt aan het aan trekken was, en beleefd boog hij zijn hoofd. 'Heer Rabbion,' mompelde hij, terwijl hij onzeker naar Leona keek.

Evan keek met open mond toe hoe zijn grootvader ontmaskerde wat er aan de hand was en beschaamd draaide hij zijn rug naar de deur van de slaapkamer. Hij opende zijn ogen pas toen Leona hem omhelsde en met een schampere glimlach streek hij over haar arm. 'Jij ook, wie-' Evan staarde door de deur opening toen Nathan Barnes daar stond. 'Oh.' Hij stond werkelijk op het punt om het vertrek meteen te verlaten, maar hij wilde Leona niet alleen achter laten met hun grootvader. Donovan sloeg zijn armen over elkaar en keek met een ontevreden gezicht naar Leona. 'Dat beslis ik zo wel als ik er achter ben wie er zich onder jouw bed heeft verscholen.' Hij lachte hard toen hij de jongen herkende. 'Nathanael Barnes, is dat wat je de afgelopen maanden hebt gedaan? Met die jongen aan de haal gegaan? Zeker, je gaat bij het leger en komt terug met een man! Heb je niets van je tantes geleerd? Die wisten tenminste beter en deden het echt om het leger.' Chagrijnig leunde hij op zijn stok en staarde naar Nathan. 'Wat doe je hier nog, hè? Pak je spullen en scheer je weg!'

Leona keek gefronst naar haar grootvader en liep terug naar het slaapvertrek. 'Ik heb het helemaal niet gedaan om Nathan! We kenden elkaar amper toen ik echt besloot om mee te gaan en ja uiteindelijk is er iets van komen!' riep ze gefrustreerd en keek haar grootvader aan. 'Hij hoef helemaal nergens naartoe, hij kan hier blijven.' Ze pakte Nathan's hand beet en keek hem kort en verontschuldigend aan. Als ze had geweten dat haar grootvader van plan was om haar op te zoeken had ze ervoor gezegd dat Nathan zover mogelijk van haar vertrekken was verwijderd als mogelijk was. Ze kon haar hart in haar keel voelen, waarom snapte haar grootvader niet dat er niets mis was met Nathan, dat ze een goede relatie hadden? Wat was daar mis mee?