Slaapkamer van Edmund en Iwone

Iwone stond ook op en liep naar Edmund toe, om zijn armen vast te pakken en ervoor te zorgen dat hij niet constant heen en weer liep. 'Edmund, David zal ons geloven, dat beloof ik. Hij heeft jouw heel hoog in zijn achting staan en hij weet heus wel dat je niet zomaar leugens aan hem verkoopt. En hij vertrouwt mij ook,' zei ze zachtjes, waarna ze wat plukken haar achter zijn oor stopte, in de hoop dat hij wat rustiger zou worden. 'Adelaide zal dit plan pas doorzetten als David is overleden. Laten we er morgen verder over nadenken en nu gaan slapen, Edmund. Ik wil niet dat we overhaaste besluiten gaan nemen.' Ze drukte een kus op zijn lippen en leidde hem ondertussen weer naar het bed toe.

Edmund keek haar aan maar zei niets meer. Nog steeds had hij het gevoel dat hij informatie miste, maar dat zei hij niet tegen Iwone. Van slapen zou niet veel terecht komen vannacht, dat wist hij nu al, maar toch knikte hij en sloeg hij de dekens weer over zich heen. 'Je hebt gelijk, laten we het er morgen verder over hebben.' stelde hij en glimlachte kort. 'Slaap zacht, Iwone.' Bij deze woorden drukte hij kort een kus op haar wang en draaide zich om, zodat hij zichzelf comfortabel kon maken voor de lange nacht die zou komen.