Vertrekken van Willa en Henry

'Ach, je hebt gelijk.' lachte hij en nam Tobias in zijn armen. Hij had nog nooit een baby vastgehouden dus hij wist ook niet zo goed wat hij precies moest doen. Iwone had hem altijd verteld dat je het hoofdje goed moest ondersteunen, dus dat deed hij dan ook. 'Ze was blij, denk ik.' lachte hij wat onhandig en ging voorzichtig zitten, zodat hij Tobias makkelijker kon vasthouden. Hij was veel te bang dat hij zijn neefje zou laten vallen en wat was wel het laatste wat hij wilde. 'Ik heb gezegd dat ik haar de week na de bruiloft meeneem de stad in, dus ik ben benieuwd hoe het gaat.' Vanaf daar zouden ze wel weer verder zien. 'Maar genoeg over Eileen gesproken.' grinnikte hij en streek door de haren van Tobias heen. 'Hoe gaat het met Willa? Is ze al een beetje aan het idee van het Zuiden gewend?'

Henry keek tevreden toe hoe Ren zijn zoon vast hield en ging vervolgens zitten op een stoel tegenover hem, zodat ze verder konden praten. Onderzoekend bestudeerde hij Rens gezicht, terwijl hij sprak over Eileen. Hij sprak met erg veel hartelijkheid en misschien zelfs wel met wat meer dan enkel dat. 'Ik ben ook benieuwd,' lachte hij. Hij had nog nooit van Ren gehoord dat hij een vrouw meerdere malen mee uit had genomen. Willa was voor Henry ook de eerste vrouw geweest waarmee hij langer dan paar dagen mee samen was. Zuchtend legde hij zijn voeten op het tafeltje voor hen en schudde hij zijn hoofd. 'Het gaat niet heel erg goed met haar. Ze is erg boos op Nathan geworden, omdat hij niets van zich heeft laten horen, en daarbij heeft ze er moeite mee dat ze niet meer naar huis gaat en hier moet blijven. En haar bui werd alleen maar erger nadat ik haar vertelde over mijn gesprek met mijn vader.' Hij sloeg zijn armen over elkaar heen en lachte vermoeid. 'Mijn vader wil ook Tobias' recht op de naam Halley afnemen.'

Ren probeerde alle informatie die hij kreeg van Henry op een rijtje te zetten. Als hij het zo hoorde snapte hij de frustratie van Willa best. 'Misschien moet je haar gewoon wat tijd geven om te wennen. Het is niet niets, ze is opgegroeid op het platteland, in de natuur en nu moet ze ineens verplicht in een kasteel blijven.' Als zijn vrijheid van hem af werd gepakt, zou hij ook niet gelukkig worden. 'Ik denk dat het haar gewoon allemaal een beetje teveel is geworden. Ik weet zeker dat ze met de tijd wel bijtrekt. Mocht ik iets kunnen doen voor jullie hoor ik het wel. Ik vind het geen probleem om een dag op deze druif te passen als jullie er even een dagje tussenuit willen.' lachte hij en wiegde Tobias op en neer in zijn armen. Hij lag haast te slapen. 'Wat heeft je vader allemaal gezegd? Naast dat hij jullie naam wil afnemen?'