De vertrekken van Thomas en Gytha

Thomas keek zijn dochter aan en schudde zijn hoofd. 'Ik wil geen plan hebben zonder dat jij het er mee eens bent. Het is eerder dat we er over gespeculeerd hebben.' Het was niet fijn om toe te geven dat hij het met zijn vrouw over zijn dochter had gehad, zonder haar er echt bij te betrekken. 'We hebben laatst een aanbod gekregen van de familie Roden. Hun oudste zoon is inmiddels 24 lentes en komt binnenkort terug van zijn zeereis van twee jaar. Ze kwamen hier vooral veel aan het hof toen jullie jonger waren. Herinner je je dat nog?' Hij glimlachte naar zijn dochter en ging vervolgens verder. 'Ik denk dat er tijdens het havenfeest aardig wat mannelijke adel op je af zal stappen.'

Pippa knikte. Ze kon zich die jongen nog wel herinneren. Ze kon zich ook goed herinneren dat hij haar boek had afgepakt en in de modder had gegooid. Sindsdien had ze een verschrikkelijke hekel aan de jonge man gehad. 'Laten we het erop houden dat Ron en ik niet echt op dezelfde golflengte zitten... Ik denk dat het beter is als hij van het lijstje af wordt geschrapt.' Nu ze wist dat ze zeggenschap had, liet ze dat ook merken ook. 'We zullen wel zien.' Ze had al een hele lange tijd uitgekeken naar het Havenfeest. Het was altijd haar favoriete week van het jaar, als alle schepen weer terug kwamen van de zee.

Thomas liet zijn schouders hangen. Hem had de jongen als een ideale kandidaat geklonken, maar hij zou niet tegen zijn dochter in gaan. Het was al heel wat dat ze hier zo redelijk over sprak en nadacht. Hij glimlachte nogmaals naar Pippa en trok haar stoel toen met een grotere glimlach naar de zijn toe. Hij pakte haar handen weer vast en drukte een kus op haar wang. 'Maar heb maar gewoon plezier en geniet van het havenfeest. Het Noorden kan zijn pracht pas echt uiten gedurende deze periode.' Het havenfeest was nog altijd iets speciaals voor hem. Het was het moment waarop hij vertrokken was voor zijn zeereis en wanneer hij weer teruggekeerd was. Dat was ook voornamelijk de gedachte achter de feesten. Van de jongemannen werd afscheid genomen en de nieuw volgroeide mannen werden onthaald met een hoop gefeest. 'Wat ben je van plan te gaan bekijken dit jaar?'

Pippa glimlachte bij zijn woorden en knikte. 'Het Noorden is altijd prachtig, maar het komt altijd beter tot zijn recht tijdens het Havenfeest.' Het was echt iets typisch Noords en het was een traditie die al generaties lang bestond. 'Ik wil sowieso naar het feest op het plein de laatste avond.' vertelde ze enthousiast en dacht nog even na. Er gebeurde altijd zoveel tijdens het havenfeest dat ze altijd moest kiezen over welke activiteiten ze bij wilde wonen. 'Ik denk dat ik ga kijken als de schepen vertrekken. Ik hoorde dat de zoon van Morren vertrok, dus ik wil hem wel vraag uitzwaaien.' Morren was de kok van het paleis, een vriendelijke man met een nog vriendelijkere zoon. Ze had het altijd goed met hem kunnen vinden.

Thomas Senior

Thomas was blij te horen dat zijn dochter precies wist wat het Havenfeest voor het Noorden betekende. Hij had zijn kinderen stuk voor stuk zijn liefde voor het Noorden en in het speciaal voor Tyrosh geleerd, maar bij de één sloeg dat natuurlijk net wat beter aan dan bij de ander. 'Je moeder en ik zullen vooral rond het paleis blijven vanwege de gasten die hier verblijven, maar neem vooral je broers en zus er mee op uit.' Hij dacht dat Pippa dat wel wist, maar het kon geen kwaad om het nog te zeggen. 'Hij vertrekt op hetzelfde schip als Lucas, dus we zullen er dan allemaal zijn.' Het zou een emotioneel afscheid worden. Thomas wist hoe het was om op dat schip te staan, maar hij had het nog niet meegemaakt vanaf de andere kant.

'Mart zal wel samen met Estella gaan en ik weet eigenlijk niet of Vera er wel op zit te wachten, al dat feesten.' Ze kon de laatste tijd maar moeilijk inschatten wat er in het hoofd van haar jongere zus rondging. Pippa probeerde het natuurlijk wel te pijlen, maar sinds Vera haar gedachtes zo had gezet op het Septa worden, wist ze niet meer wat ze nou wel en niet van haar kon vragen en verwachten. 'Ik zal Thomas wel meenemen als hij zin heeft en zo niet ga ik alleen.' Ze vond het ook geen probleem om er in haar eentje op uit te trekken. 'Oh ja..' Ze probeerde het zoveel mogelijk uit haar gedachten dat ze haar jongere broer een jaar moest missen, maar het was zijn eigen keuze geweest. Hij had er goed over nagedacht en natuurlijk stond Pippa achter die beslissing.

Thomas Senior

Bestuderend liet Thomas zijn ogen op Pippa's gelaat hangen. Hij was er nooit erg goed in geweest om te voorspellen wat zijn kinderen dachten. Dat was meet iets voor zijn vrouw, maar hij vroeg zich sterk af of Pippa zich goed voelde op het moment. Zoals hij het zo hoorde hadden haar broers en zus vooral andere dingen te doen dan tijd met hun zuster door te brengen. Ze was nooit iemand geweest met veel vrienden, maar dan nog kon Thomas niet anders dan zich zorgen maken. 'Vraag vooral Vera ook. Ik denk dat ze graag nog wat tijd met je spendeert voor ze haar opleiding begint. En misschien vindt Estella het ook wel leuk om een keer wat met haar nicht en toekomstige schoonzus te ondernemen.' Hij probeerde Pippa altijd wat meer onder de mensen te brengen.

'Ik zal Vera ook mee vragen en je hebt gelijk, misschien vindt Estella het ook wel leuk om met ons mee te gaan.' Ze had het ook geen probleem gevonden om alleen te gaan, ze genoot er wel van om in haar eentje te zijn, omringt door mensen die ze niet kende. Ze kon doen wat ze wilde zonder dat mensen haar daarop aanspraken. Haar vader deed echter erg zijn best om haar aan te sporen om anderen mee te nemen, dus zou ze het overwegen. 'Zijn er nog andere dingen die je wilde bespreken? Of alleen over het huwelijk?' vroeg Pippa nieuwsgierig en keek haar vader afwachtend aan.

Het stelde Thomas enigszins tevreden dat zijn dochter zijn voorstellen aan leek te nemen. Hij wilde het niet natuurlijk niet forceren, maar Thom hoopte dat het geen kwaad kon zijn dochter een beetje in de goede richting te duwen. 'Behalve dat wilde ik gewoon weten hoe het met je ging,' vertelde Thomas met een glimlach aan zijn dochter. 'En ik wilde vragen of je een extra oogje in het zeil kunt houden bij je moeder.' Hij had aardig zijn best moeten doen om Gytha er van te overtuigen dat het Lucas goed zou doen om de zeeën op te gaan. Misschien was hij er zelfs wat te hard in geweest en dat had er voor gezorgd dat zijn vrouw niet al te graag met hem kwam praten. Het zou fijn zijn als zijn dochter hem kon helpen. Bovendien begonnen hun kinderen nu één voor één hun eigen leven en Gytha leefde voor haar kroost.

'Het Havenfeest is er bijna, dus dan gaat het altijd goed.' lachte Pippa. Tradities als dit konden haar altijd erg vrolijk maken, het Havenfeest bewees dat maar weer eens. 'Ik hou altijd een extra oogje in het zeil. Zeker nu Lucas de zee op gaat.' Ze wist dat haar moeder het er zwaar mee had en ook de stilte tussen haar ouders was haar niet onopgemerkt gebleven. Gisteren had ze nog een lange wandeling met haar moeder gemaakt door de tuinen. Ook toen had ze de ietwat sombere stemming van haar moeder gezien, maar ze had besloten er niets over te zeggen. Haar moeder was iemand die dat soort dingen niet met haar kinderen deelde, dat wist Pippa maar al te goed. 'Maak je geen zorgen om haar.' verzekerde ze haar vader. 'Ze trekt wel weer bij, dat weet ik zeker.' Ze wist namelijk ook dat haar moeder van haar vader hield, ondanks alles wat er gebeurd was. 'Als er iets is wat ik kan doen, met het Havenfeest of iets anders in het paleis, moet je het zeggen. Ik heb genoeg vrije tijd over.'

Het was fijn te weten dat Pippa haar oude man zo kon helpen. Hij klopte dankbaar op haar been voor haar geruststellende woorden en het aanbod om nog meer hulp. 'Nee, het is al heel wat dat je me zo helpt, lieverd. Meer zou ik niet van je moeten vragen.' Hij was ondertussen opgestaan en trok Pippa eveneens overeind om haar in een stevige omhelzing te nemen. Hij probeerde zo strategisch te verbergen dat het moment hem bij de keel had gegrepen. 'Je lijkt ontzettend veel op je grootmoeder, weet je dat?' Thomas drukte een kus op het haar van zijn dochter en liet haar toen weer gaan. 'Maar ik ge je tijd niet verdoen met sentimentele woorden,' lachte hij onhandig. 'En ik moet zelf ook weer aan de slag. Ik zie je morgen vast bij het diner.'

Pippa keek even verbaast op toen ze in een omhelzing getrokken werd door haar vader. Lachend klopte ze hem op zijn rug en glimlachte toen hij haar losliet. Ze had haar oma goed gekend en ze wist ook dat ze wat trekjes van haar grootmoeder had overgenomen. 'Je ziet me zeker morgen bij het diner.' verzekerde ze haar vader en schoof de stoel terug naar waar hij eerder had gestaan bij binnenkomst. Ze pakte haar boek weer van het bijzettafeltje af en klemde om onder haar arm, terwijl ze richting de uitgang van het vertrek liep. 'En trek het je niet al te persoonlijk aan, pap. Moeder trekt wel weer bij, ze heeft het nu gewoon moeilijk met Lucas die de zee op gaat en Mart die gaat trouwen. Het is gewoon erg veel.' verzekerde ze haar vader nog, voordat ze de vertrekken verliet.