Het legerkamp

'Lege, koude tent?' herhaalde ze lachend. 'Volgens mij valt dat best mee. Volgens mij zie ik nog iedere avond een vrouw jou tent in verdwijnen.' lachte Leona en sloeg ook haar armen om Nathan heen. 'Je had me inderdaad wel eventjes mogen waarschuwen, dadelijk ga ik nog denken dat Nathan in een relatie is met jou in plaats van met mij!' Gelukkig kon Leona het wel hebben, al miste ze hem soms wel. Ze sliep al als hij naar bed kwam en soms was hij 's ochtends ook al weg toen zij wakker werd. Gelukkig zagen ze elkaar overdag vaker.

Grijzend keek Marcus toe hoe de twee elkaar zowat op aten. Hij was een grootse voorstander van de relatie tussen de twee. Het was een goed team, vond hij, en dat was nodig in een relatie als je die uitdaging al aan ging. Bovendien had hij niet geweten hoe het met Nathan afgelopen was als hij in deze maanden niet een steun zoals Leona had gehad. Marcus kon veel doen voor zijn vriend, maar niet op het emotionele niveau zoals een partner dat kon doen. 'Gaan jullie elkaar maar vermaken. Misschien is mijn tent inderdaad niet zo kil als ik het doe lijken,' lachte hij. Naevia was fijn gezelschap. Niet alleen als bedpartner, maar het was ook fijn om iemand te vinden in zijn tent om mee te praten. Juist nu Nathan zijn tijd tussen hem en Leona moest opdelen.

Nathan sloeg vriendschappelijk op Marcus' arm en keek hem dankbaar aan. 'Nogmaals bedankt dat je me overtuigd hebt om die brief te lezen. Ik zal zo snel mogelijk erop reageren.' Hij pakte Leona's hand vast en nam haar zo mee naar zijn tent toe. 'En fijne avond he!' Nathan glimlachte breed en nam Leona mee hun tent in. Eenmaal binnen - waar het gelukkig veel warmer was - deed hij zijn mantel uit en schonk hij twee glazen wijn in. 'Het spijt me dat ik de laatste tijd zo weinig hier was,' verontschuldigde hij, waarna hij haar een kus op haar lippen gaf. 'Als we naar het Noorden reizen, dan heb ik gelukkig alle tijd. En in het Zuiden ook.'