Het bruiloftsfeest

-

William stond glunderend en wat onstabiel op van zijn zetel op het podium van het bruidspaar en hief zijn glas wijn hoog in de lucht om de aandacht van de gasten te trekken. 'Beste en vriendelijke gasten! Familie en vrienden! Ik wil jullie allen bedanken dat jullie aanwezig zijn op de dag van mijn leven en hopelijk ook die van jullie. Anders raad ik je aan vooral nog meer van de heerlijke warme wijn te nuttigen. Het wordt wel eens tijd dat er wat gedanst wordt, dus ik vraag graag mijn prachtige vrouw om de eerste dans met mij te starten zodat jullie niet veel langer hoeven te wachten om eens wat van die passen te laten zien. Ben vooral niet verlegen! Niemand kan hier écht dansen.' Hard lachend wendde hij zich tot Jillian en stak zijn vrije hand naar haar uit. 'Nogmaals bedankt,' bulderde William richting het publiek. 'En geniet vooral nog.' Met die woorden zette hij zijn eigen glas weg en glimlachte naar Jillian. 'Ben je er klaar voor?'

Eileen trok nerveus aan de mouwen van haar jurk en keek met grote ogen naar alle mensen die zij en Wren voorbij liepen. Het in het paleis geraken was niet heel makkelijk verlopen, maar uiteindelijk stonden ze toch binnen en hadden ze de immense balzaal gevonden. Ze kneep hard in Wrens hand en beet op haar lip om een met stomheid geslagen glimlach te verbergen. Ze moest natuurlijk doen alsof ze dit gewend was. 'Dit is toch niet te geloven,' fluisterde ze naar haar vriend. Ze had zich dit nooit voor kunnen stellen. Nieuwsgierig keek ze rond toen iemand een speech hield. Hij zag er nog extravaganter uit dan alle anderen. Hij droeg bloedrode kleding en zoveel goud! Het moest vast de kroonprins zijn. En de vrouw naast hem. Eileen voelde dat haar mond open viel vanwege het feit dat ze er zo prachtig uit zag. Snel sloot ze hem weer en trok ze aan Wrens shirt. 'Heb je ze al gezien?' Ze was zelf te erg afgeleid om naar Ren of Evan te zoeken.

Jill keek glunderend om haar heen, zodat ze niet eens gemerkt had dat William op was gestaan. Pas toen zijn harde stem de zaal vulde, keek ze naar hem op en zag ze geamuseerd dat zijn glas wéér vol was geschonken. Misschien lag hij vanavond wel brakend in de badruimte en zouden ze niet eens een huwelijksnacht krijgen. Toen hij zijn hand uit stak, stond ze op en streek ze zorgzaam over de donkerrode stof van haar jurk. Ze had nog nooit zoiets moois en kostbaars aan gehad. 'Ik ben er klaar voor,' glimlachte ze, waarna ze haar hand in de zijne legde. 'Als je het maar niet waagt om op mijn tenen te gaan staan, William Halley!' Glunderend drukte ze haar lippen op de zijne en liet ze zich de dansvloer op leiden.

Evan had zijn beiden handen om zijn glas wijn geklemd en probeerde in zijn hoofd het vele lawaai en de overweldigende kleuren uit te sluiten. Hij focuste zich op het gesprek van zijn broers en glimlachte zo nu en dan. Hij kon het echter niet laten om soms naar Jillian te kijken. Zijn zuster zag er prachtig uit en ze leek oprecht een heerlijke dag te beleven. Tijdens de ceremonie had ze gestraald. Hij was ontzettend blij voor haar en wilde het graag zo lang mogelijk uithouden op het feest voor haar. Bovendien had Evan nog iets aan te kondigen met Pippa waar hij erg tegenop keek. Zijn blik gleed schuchter door de menigte om te zien of hij haar ergens in het blauw kon vinden. Ze zouden vast samen moeten dansen ergens op de avond.

Wren was overweldigd door alle mensen die hij zag en vooral door de rijkdom. Overal waar hij keek, zag hij goud. Het was alsof hij een kamer van de Goden in gelopen was. Pas toen hij een bulderende stem hoorde, keek hij weg van het plafond en viel zijn blik op een jongeman. Dat moest vast de kroonprins zijn. Evan had weleens over hem verteld en hoe zijn zuster met hem zou gaan trouwen. Het was sowieso een raar idee dat hij nu in dezelfde ruimte stond als Evan en zijn hele familie. 'Nee, het is veel te druk,' verzuchtte hij, waarna hij haar mee trok naar een tafel vol wijn en lekkernijen. Hij wilde niet dat ze meteen al aandacht zouden trekken. Ongemakkelijk trok hij aan zijn veel te strakke kleding en pakte met zijn vrije hand een glas wijn op.

Ren keek met een brede glimlach naar Jillian die werkelijk stond te stralen naast William. Het leek erop alsof ze het erg naar haar zin had en dat was maar goed ook. Eindelijk begon het interessante deel van de avond. Het was niet perse het dansen dat Ren trok, maar wel het feit dat hij eindelijk mocht praten met anderen. De hele dag was volgepland met plechtigheden, wat betekende dat Ren voornamelijk de hele dag had moeten zitten en zijn mond had moeten houden. 'Ik heb Jill nog nooit zo breed zien glimlachen.' zei hij, terwijl hij Henry aanstootte. 'Eigenlijk zouden wij samen moeten dansen, al is het alleen maar om Adelaide in de weg te zitten.' lachte hij en keek Henry breed grijnzend aan.

Pippa keek met een glimlach naar het bruidspaar en wachtte tot William klaar was met praten. Toen hij de opening van de dansen aankondigde, spoorde haar moeder haar aan om Evan op te zoeken. Volgens haar zou het beter zijn als ze nog even samen konden dansen voordat ze de aankondiging zouden doen. Pippa werd al nerveus als ze er alleen al aan dacht. Ze wist niet hoe de mensen zouden reageren, maar dat niet alleen: ze wist nog steeds niet wat Evan ervan vond. Hij had gezegd dat hij het oké vond om met haar te trouwen, dat hij blij was dat zij het was geworden, maar sinds hun gesprek had ze daar steeds aan getwijfeld. Toen ze Evan zag staan, herpakte ze zichzelf en toverde ze haar glimlach weer op haar gezicht. 'Hé Evan.'

William keek Jillian grijnzend aan. 'Dat zou ik nooit durven!' Hij kuste haar nogmaals voor hij haar het plateau afleidde richting de dansvloer die al snel geleegd was om ruimte te maken voor het koninklijke paar. 'Hoe vaak heb ik al gezegd dat je er adembenemend uit ziet?' vroeg hij terwijl hij een hand op haar heup legde en een andere in haar hand. 'Geloof je me nog steeds als ik het nóg een keer zeg?' Hij grinnikte en zette de eerste passen toen de muziek begon. Hij had ongelooflijk veel danslessen gehad voor dit moment, maar de alcohol kon al die vreselijke middagen met verschillende leraren zo ontdoen. Wat onhandig lachte William toen hij toch echt bijna op Jillians tenen stapte, maar hij hervatte zichzelf en rechtte zijn rug om toch zoals hoorde te dansen.

Leona stond naast Nathan en liet haar blik op haar oudere zus vallen die de dansvloer opstapte. Het was een lange dag geweest, vol plechtigheden en het was iets wat Leona niet meer was gewend. Sinds ze in het leger zat, had ze kunnen doen wat ze wilde. Natuurlijk had ze wel taken die ze moest volbrengen, maar ze hoefde niet de hele dag stil te zitten en te luisteren naar gezwets wat ze niet interessant vond. Ze was blij voor Jill dat het uiteindelijk allemaal goed was gekomen. Toen pas duidelijk was dat ze met William zou trouwen, leek ze er niet al te blij mee te zijn, maar van die ontevredenheid kon Leona nu niets meer terug zien. 'En hoe voelt het om na al die tijd weer in pak te moeten?' vroeg ze lachend en keek naar zijn outfit. Het was lang geleden dat ze hem zo officieel gekleed had gezien, voor haar was het ook al een tijdje terug dat ze zo'n chique jurk aan had. Het korset zat veel te strak en ze kon niet wachten tot ze hem vanavond uit mocht doen.

Henry moest lachen om de woorden van Ren en stootte hem grinnikend aan. 'Tijdens elk feest hebben we het plan om samen te dansen en nu moeten we het gewoon echt een keer doen.' Ook hij keek naar zijn zuster en glimlachte breed. Het was mooi om te zien dat het huwelijk waar ze zo erg tegenop had gekeken zo goed was uitgepakt. Zijn halfzus en halfbroer waren officieel getrouwd... Het bleef een heel erg raar idee. 'Laten we de dansvloer maar op gaan, voordat Willa weer terug is. Ze doet Tobias even in bed en zou daarna terug komen. Werkelijk, hij vond het allemaal zo prachtig.' Hij zou natuurlijk met haar dansen als ze terug zou komen.

Eileen had graag het koningspaar willen zien dansen, maar ze werd weggetrokken door Wren en was toen net zo blij met de dranktafel die ze zag. Ze kon wel wat moed gebruiken om zich hier tussen deze mensen te begeven. Ze pakte eveneens een glas en nam er gulzig een slok van. Zelfs de wijn was geweldig en overweldigend. Toen ze Wren met zijn kleding zag frutten trok ze hem naar zich toe en deed zijn kraag recht. 'Niet te veel er aan zitten, anders zit het scheef,' giechelde ze. De kostuums die ze droegen konden er maar net mee door. Wrens pak was te klein en Eileens jurk was juist net te groot. Ze moest aardig haar best doen om niet over de lange blauwe sleep te struikelen. Maar ze zagen er beiden beter en chiquer uit dan ze ooit hadden gedaan. In deze ruimte viel het echter in het niet. 'We komen ze vanzelf wel tegen,' stelde ze zowel zichzelf als Wren gerust.

Evan draaide zich om toen hij Pippa plots hoorde en met een glimlach begroette hij haar terug. 'Hallo, Pippa.' Ongemakkelijk keek hij naar de wijn in zijn glas, maar dwong zichzelf om haar weer aan te kijken. 'Je ziet er heel mooi uit. Mijn zuster ook overigens, vind je niet?' Hij keek over zijn schouder naar het dansende paar. 'Heb je het een beetje uit kunnen houden tijdens de plechtigheden?' Hij had er zelf nooit problemen mee om dat soort gebeurtenissen door te komen. Het was altijd stil en hij kon zo in zijn hoofd kruipen en aan andere dingen denken. Of, zoals deze keer, hij werd afgeleid door zijn grappende en grollende broers. Die kwamen zo'n ceremonie nog niet door zonder een grap te maken over de septon over een bepaald adellijk lid of wat dan ook. Het was erg vermakelijk.

Nathan haalde zijn schouders op en dronk gulzig van zijn wijn. 'Het rare is dat het eigenlijk heel erg vertrouwd voelt. Maar oma Barnes maakte mijn pakken dan ook op een manier dat ze áltijd lekker zaten, net zoals dit exemplaar.' Hij moest juist wennen aan het feit dat hij een vrouw aan zijn arm had. Normaal was hij nu al de hele avond bezig geweest om een geschikte bedpartner voor de nacht uit te zoeken. Liefdevol drukte hij een kus op haar haren en liet hij zijn hand liggen op haar middel. 'Je zou vaker jurken moeten dragen. Het staat je beeldig,' plaagde hij haar. Het was waar dat het haar prachtig stond, maar hij wist dat hij haar niet blij zou maken met zijn opmerking. Grinnikend boog hij naar haar oor en keek hij ondertussen om zich heen of er niemand dichtbij hen stond. 'Vanavond bij jou of bij mij?'

Ren moest lachen en pakte Henry’s handen beet. ‘Kom op, beertje van me. Ik wil die dans nog wel even pakken voor je vrouwtje weer terug komt natuurlijk.’ lachte hij luidt en trok Henry mee de dansvloer op. Het interesseerde hem weinig dat ze naast William en Jill de enigste waren die aan het dansen waren. Uit menigte hoorde hij was “oeh’s” en “ah’s” en hij hoorde verscheidene mensen lachen. Zelf kon hij zijn lach ook niet inhouden, terwijl hij over de dansvloer draaide met Henry aan zijn zijde. Hij wist niet of Edmund en Iwone hiervan de lol in konden zien, maar hij had het in ieder geval erg naar zijn zin.

Pippa keek kort naar haar eigen jurk en vervolgens naar Jillian Rabbion, of eigenlijk Jillian Halley vanaf vandaag. ‘Ze ziet er inderdaad prachtig uit, ze straalt helemaal.’ Ze vroeg zich af of ze er ook zo stralend uit zou zien op haar eigen bruiloft. ‘Oh, de plechtigheden vallen best wel mee toch, ze waren wel lang, maar inmiddels ben ik er wel aan gewend.’ Lang stilzitten was nooit een probleem geweest voor Pippa, op een gegeven moment begon ze zich wel te vervelen, maar dat liet ze natuurlijk nooit blijken. ‘Zin om zo te dansen?’ Ze liet haar blik op de dansvloer vallen en zag de broers van Evan samen de vloer opkomen. 'Je broers hebben het wel erg naar hun zin, niet waar?' vroeg ze, licht giechelend, terwijl ze de twee dansende jongens bekeek.

‘Ik wil best vaker een jurk dragen, maar alleen als jij het korset ervan aantrekt. Ik snap echt niet hoe ik het vroeger volhield hierin hoor!’ lachte ze en keek naar het dansende bruidspaar. ‘Ik wil niet dat er weer iemand binnenkomt stormen, dus laten we het voor de zekerheid bij jou doen.’ Het voordeel van de gastvertrekken was dat ze op slot konden: iets wat Leona helaas nooit bij haar eigen vertrekken had kunnen doen - of ze moest de deur barricaderen. ‘Zullen we zo ook dansen?’ De laatste keer dat ze hadden gedanst- echt hadden gedanst- was op het banket en dat was al weer een hele tijd terug. Ze kon zich nog herinneren dat hij goed kon dansen, die indruk had hij destijds in ieder geval achter gelaten. Toen ze vanuit haar ooghoeken ineens twee figuren wild voorbij zag dansen, draaide ze zich om. 'Bij de goden, daar gaan we hoor!' lachte ze hoofdschuddend, terwijl ze naar Henry en Ren wenkte.

Evan glimlachte bij haar woorden. Hij vergat soms dat hij en Pippa erg vergelijkbaar waren en dat ze dus ook niet zo heel veel problemen had met stilzitten. Niet zoals zijn broers en jongste zuster. 'Ja, natuurlijk, dat lijkt me een goed idee,' zei hij maar snel om haar aanbod voor een dans aan te nemen. Hij had eigenlijk haar moeten vragen. Tenminste dat zou gepaster zijn geweest. Fronsend keek hij naar de dansende paren en grinnikte toen hij Henry en Ren zag. 'Ze grappen daar al jaren over en nu doen ze het toch echt!' Hij zag wat andere mensen met meer verontwaardiging toekijken, maar hij vond het geweldig. Goedlachs stak hij zijn hand naar Pippa uit. 'Zullen we maar met ze mee gaan dansen?'

Pippa moest lachen om het aanzicht van de twee jongens die aan het dansen waren en knikte toen Evan voorstelde om ook te dansen. Met een glimlach liet ze haar hand in die van hem glijden en legde ze haar andere hand op zijn schouder. Pippa kon de humor van de twee jongens wel inzien. Zelf zou ze het nooit durven om zoiets te doen voor de rest van de adel en ze bewonderde hun zelfvertrouwen en gewaagdheid. Eenmaal op de dansvloer zette ze de eerste pas in bij de nieuwe tel. Het dansen was er zo ingebrand dat ze er niet eens meer over hoefde na te denken, het kwam haast natuurlijk. 'Als ik zo bij een bruiloft ben vraag ik me altijd af hoe die van ons eruit zal zien.' Het zou vast niet zo extravert zijn: dit was het huwelijk van de kroonprins, dat moest natuurlijk de bruiloft der bruiloften zijn.

Evan was wat afgeleid door Ren en Henry en miste de eerste tel om te beginnen met dansen. Hij haalde Pippa snel weer in en deed zijn best om de passen op de juiste manier uit te voeren, maar het koste hem enkele tellen voor hij het weer onder de knie had. Al snel dansten ze gemakkelijk over de vloer en zag hij soms William en Jill voorbij komen en soms zijn broers. Andere paren vielen ook al snel in. 'Oh, daar had ik nog niet over na gedacht. Maar het zal vast niet op dit lijken, toch?' Hij keek Pippa met een frons aan. 'Dat zou ik niet willen. Zou jij dat willen?' Hij kon het zich niet voor stellen hoe het moest zijn om het middelpunt te zijn van een immens feest zoals dit.

Jill moest lachen, terwijl ze haar hand op zijn schouder legde en een andere in zijn hand. 'Al genoeg keer om echt te geloven dat het zo is,' glimlachte ze, terwijl ze begon aan de dans. Het begon wat stroef, vooral door toedoen van William, maar al snel herpakte hij zich en dansten ze de dansvloer over. 'Maar jij ziet er ook erg knap uit, William. Dat mag ook gezegd worden.' Jillian barstte in lachen uit, toen plotseling haar broers langs kwamen dansen, en glimlachte vervolgens geruststellend naar Evan. Ze hoopte van harte dat Evan net zo gelukkig zou worden in zijn huwelijk als Jillian nu was. 'Jouw speech van net was erg mooi,' lachte ze plagerig. 'Het is goed dat je iedereen bedankt heeft. Er zijn écht veel gasten!'

Nathan trok een gezicht bij de herinnering aan de grootvader van Jill. Hij dacht nu wel twee keer na voordat hij in de buurt van die man kwam. 'Laten we dat inderdaad maar doen,' lachte hij, waarna hij haar mee de dansvloer op trok en begon te dansen. Het dansen deed hem denken aan zijn moeder en hoe ze het aan hem en Willa vroeger had geleerd. Toen Leona's broers langs kwamen dansen, waaronder Henry, schudde hij ongelovig zijn hoofd. 'Willa zou dit eens moeten zien. Het ironische is ook nog eens dat Henry de vrouw speelt.' Hij trok Leona opzij, toen Ren en Henry er weer dansend aangestormd kwamen, en drukte een kus op haar wang. 'Je ziet er net zo schitterend uit als je zuster.'

Henry moest lachen en liet zich mee trekken de dansvloer op. Hij nam de rol van vrouw op zich, dus legde hij zijn hand in die van Ren en de andere op zijn schouder. 'Leid me de dansvloer over, mán,' grinnikte Henry, waarna hij wachtte op de stappen van Ren en zo geleid werd. Net zo hard lachend als Ren bekeek hij de menigte om hen heen en vooral de blikken op hun gezichten. Iedereen had vast al teveel gedronken om dit überhaupt nog te onthouden. 'Laten we zometeen maar weer gaan stoppen, ik wil niet alle aandacht van Jill aftrekken,' grinnikte Henry, terwijl hij een draai maakte.

William moest grijnzen om haar compliment en deed alsof hij zijn haar over zijn schouders streek. 'Bedankt, maar niemand kan dat veel schelen. Het gaat om de bruid.' Lachend liet hij haar in het rond draaien en trok haar weer naar zich toe toen ze haar broers noemde en William ze ook zag. Hij fronste diep, zei er niets over en probeerde ze de rest van de dans vooral te negeren. 'Tja, mijn vader is nooit een goede speech-houder geweest, dus dat heb ik van hem geërfd helaas.' Grinnikend kneep hij in haar hand. 'En de wijn helpt ook niet.' Vervolgens liet hij zijn blik de zaal door glijden en knikte William instemmend. 'Het is niet normaal dat iedereen naar deze uithoek van Tarth is gekomen. Maar misschien is dat het wel wat ze getrokken heeft, er gebeurt nooit wat in het Zuiden.'