Het bruiloftsfeest

Pippa glimlachte bij de struikelende woorden van Evan en viel in toen hij niets meer zei. 'We mogen het verheugde nieuws delen, dat Evan en ik officieel verloofd zijn. De bruiloft zal wederom plaatsvinden in het prachtige Zuiden. Maar we willen jullie dit feest niet onthouden, dus, drink nog wat, dans en maak plezier op deze prachtige bruiloft van William en Jill!' zei ze enthousiast en keek Evan kort aan. 'Dat ging wel oké toch?' mompelde ze tussen het geklap en geroezemoes van de mensen door. Hier en daar kregen ze al wat felicitaties toegeworpen en deze nam Pippa met een vriendelijke glimlach aan. Ze was allang blij geweest dat Evan überhaupt wat woorden uit zich had weten te krijgen.

Mart sloeg een arm om haar heen en knikte. 'Natuurlijk kijk ik ernaar uit om vader te worden, ik kan niet wachten tot er zo'n kleine rondhuppelt door het paleis heen!' Zijn glimlach werd echter en alleen nog maar breder bij dat idee. Hij kon echt niet wachten om vader te worden en hoewel hij het idee had dat het een jongetje zou worden, had hij ook net zo graag een meisje: zolang ze maar een gezond kindje kregen. Toen Pippa en Evan het podium opstapten, richtte hij zijn aandacht op het stel. Hij wist al welke mededeling er zou gaan volgen, hij en de familie waren al op de hoogte van het huwelijk van Pippa en Evan. Mart klapte na de aankondiging en keek Ella aan. 'Het worden heel wat bruiloften, heb je al meer nieuws over jou zusters? Zijn je ouders al op zoek voor Cecilia en Cordelia?'

Ren moest lachen. 'Bijna in slaap gevallen, niet helemaal.' grinnikte hij. Hij kon het niet maken om écht in slaap te vallen, maar dat viel nog niet mee. Na haar kus, kwam hij weer overeind en glimlachte naar haar. 'Geen probleem, ik doe het graag voor je, maar alleen als je me beloofd dat je niet meer dit soort gekke dingen zult uithalen, oké?' Hij stak grijnzend zijn hand uit, zodat ze deze kon schudden als belofte. 'En ik weet nog wel iets wat je voor mij kunt doen. Dansen, dadelijk in de balzaal. Het kan me niet schelen dat je de kleding van een dienstmeisje draagt, ik dans graag met je. Dus zou ik die eer mogen?' vroeg hij met een brede glimlach en wachtte haar antwoord af.

Wren had uiteindelijk een rustig plekje bij het raam gevonden en probeerde daar weer op adem te komen. Misschien had Evan hem wel helemaal niet herkend of vond hij het helemaal niet erg of- Zijn gedachtegang werd onderbroken toen hij plotseling de stem van zijn vriend horen. Met een diepe frons liep hij naar de menigte toe, zodat hij het podium beter kon bekijken, en zag daarop Evan met Pippa staan. Hij had nog weg willen rennen, omdat hij wist wat er waarschijnlijk mede werd gedeeld, maar hij kon zich nauwelijks verroeren. Evan had tegen hem gelogen, ze waren helemaal geen vrienden, ze waren verloofd en ze zouden trouwen en- Evan en Wren hadden helemaal geen tijd meer samen. Vol verdriet en ook woede draaide Wren zich om en rende hij naar de uitgang toe. Natuurlijk had dat aandacht getrokken en werd hij al snel staande gehouden door twee wachters, met de vraag waar hij naar toe ging. 'Ik- ik moet hier weg. Nu.' Hij veegde zijn wang af met de achterkant van zijn wang en wou verder lopen, maar opnieuw werd hij tegen gehouden en nu ook vastgehouden. 'Ik- ik ben hier met mijn zus, ik kom uit het Noorden, alsjeblieft...' Paniekerig keek hij om zich heen, op zoek naar Eileen of Evan of iemand die hem kon helpen. Al snel kruiste zijn blik met die van Evan en keek hij hem smekend aan. Ondertussen spande hij zijn spieren aan en probeerde hij uit de greep van de twee soldaten te komen.

Nathan legde zijn hand op Willa's achterhoofd en hield haar zo stevig vast. 'Natuurlijk zal ik je helpen, Will. Altijd. Weet je dat Marcus je ook onwijs mist? Je moet maar weer eens mee het legerkamp in,' grinnikte hij, waarna hij haar los liet en haar kus dankbaar aan nam. Zelf wreef hij over haar wang en kneep hij er plagerig in. 'Ik ga voor de beste oom. Ik kan Ren en Evan wel aan,' grinnikte hij. Vervolgens viel hij stil en bestudeerde hij Willa's gezicht aandachtig. 'Ik beloof je dat ik ons huis in de gaten zal houden. Zo nu en dan terugkeer om te kijken hoe het er mee gaat. Als de tijd dan rijp is, dan kan je misschien wel terug keren en daar wonen.' Hij glimlachte geruststellend naar haar. 'Op wie lijkt Tobias?'

Willa lachte zacht. Ze zou graag weer eens met Marcus praatte. Hij vertelde haar altijd wat Nathan allemaal uitgespookt had en daar was ze erg benieuwd naar. 'De beste oom? Onderschat je competitie niet, hoor.' Hoofdschuddend wreef ze langs zijn arm. Ze wist niet of het nou zo een goed idee was om het oomschap als competitie te gaan zien. Maar de broers zouden het vast uitvogelen met elkaar. Ze glimlachte geraakt door zijn volgende woorden. 'Dat is- Dat zou heel fijn zijn. Eén van de tantes woont er nu, maar als je er zo nu en dan langs gaat, dat zou me erg gerust stellen.' Ze kneep in de hand van haar broer en liet haar hoofd zakken bij zijn volgende vraag. 'Hij heeft Henry's ogen. En ergens denk ik dat hij op moeder gaat lijken. Maar Toby krijgt mijn krullen,' vertelde Willa hem. Het was bijna een spel geworden om trekken van iemand uit de familie te herkennen in de trekken van het kindje.

Evan liet zijn ingehouden adem ontsnappen toen Pippa hem nauwkeurig aanvulde en de mededeling zo goed af sloot. Hij glimlachte kort naar haar en knikte. Het was lang niet zo erg geweest en de mensen had geklapt en brachten hun felicitaties al, dus er was vast niemand die er echt op tegen was. Hij liet haar handen pas los toen hij zich realiseerde hoe stevig hij zich aan haar vast had gehouden en verontschuldigend keek Evan naar zijn nu officieel verloofde. Vanwege de felicitaties moesten ze nog enkele tellen midden in de menigte blijven staan en zo goed mogelijk probeerde hij iedereen te bedanken. Het viel hem echter op dat er wat commotie was verderop in de zaal en nieuwsgierig keek hij om één van zijn ooms heen. De blik van Wren sloeg in als de bliksem en verward probeerde Evan te vatten wat er aan de hand was, waarom hij vast gegrepen was. Aan de grond genageld staarde hij met grote ogen naar de kok.

Ada keek Zyanya verrast aan toen de woorden zo makkelijk haar mond uit kwamen. De lessen met Cordelia werkten erg goed. Daarbij was de inhoud van de woorden ook erg interessant. 'Ik geloof niet in zulke folklore. Soms vraag ik me weleens af of ik nog wel in de Goden geloof. Maar laat dat mijn ouders maar niet horen,' glimlachte ze met een knipoog, waarna ze nogmaals naar de jurk keek. 'In het Westen niet. En ik neem aan dat je na dit feest weer mee komt daarnaartoe?' Verwachtings- en hoopvol keek ze de leidster aan. Ze moest er niet aan denken dat Zyanya besloot om in een andere windstreek te blijven dat het Westen. Met een lach pakte ze de hand van Zya vast en nam ze haar mee de dansvloer op. 'Iedereen zal er maar mee moeten leven, niet waar?'

Eileen keek naar de hand en pakte hem stevig vast zodat ze hem goed kon schudden. 'Dat beloof ik.' Gelukkig zou dit gekke ding goed aflopen, zeker nu Ren haar aan dienstkleding had geholpen. 'Dansen? Ik weet niet of ik dat wel voor je over heb,' grapte ze quasi twijfelend. Maar al snel brak haar glimlach door en trok ze Ren aan zijn hand, die ze nog steeds vast had na het schudden, mee de kamer uit. Ze keek nog even om naar de vertrekken van Ren. Als ze zo rond keek wist ze heel goed dat Ren niet snel hulp nodig zou hebben. Hij had het goed voor elkaar, dat was nou eenmaal zo. 'Nou, kom op, voor we al het gedans missen en de verduistering al begint!' Lachend begon ze met hem op sleeptouw de gang door te rennen en liep ze in eerste instantie al bijna de trap voorbij, maar wist ze hem toch nog te vinden.

Pippa stond met wat vrouwen van de lagere adel te praten die haar feliciteerde met de verloving. Af en toe wierp ze een blik op Evan, terwijl ze doorpraatte. De adel hield van dit soort evenementen en het waren altijd dezelfde mensen die er bovenop zaten. Pippa had altijd geleerd om ze vriendelijk en netjes te behandelen, dus dat was precies wat ze deed. Toen ze weer omkeek naar Evan, zag ze echter dat zijn blik door iets ander werd getrokken. 'Excuseer me.' mompelde ze tegen de vrouwen en draaide zich om naar Evan. 'Wat is er aan de hand?' Hij keek alsof hij net een geest had gezien. 'Evan, wat is er? Gaat alles wel goed?' vroeg ze bezorgd en probeerde te zien waar hij precies naar keek. Ze zag niet veel bijzonders, enkel en hele hoop mensen die om hen heen stonden.

Lachend liep Ren achter haar aan de trap af en leidde haar door de gangen terug naar de ingang van de balzaal. 'De volgende keer zal ik je een volledige tour geven, oké?' Er waren nog zoveel plekken in het paleis die ze niet had gezien, maar die wel prachtig waren. Ren had zo zijn favoriete plekken in het paleis waar hij graag kwam, plekken waar hij een geweldig uitzicht had over de bossen en de stad, maar ook plekken waar hij graag kwam om even uit te rusten. Toen ze eenmaal de balzaal weer in waren gelopen, viel het hem op dat er nog maar weinig mensen aan het dansen waren. Wel hoorde hij hier en daar wat mensen praten, waaruit hij opmaakte dat Evan en Pippa net de mededeling hadden gemaakt over hun huwelijk. 'Volgens mij heeft Evan net zijn huwelijk met Pippa aangekondigd.' merkte hij op, terwijl hij rondkeek of hij zijn broer ergens zag.

Ivy had Kay al een tijdje op het oog en het viel haar tegen dat hij haar nog niet had opgezocht. Nadat ze met een half oor aan de aankondiging van het huwelijk van Evan en Pippa had geluisterd, liep ze zijn kant op. 'Sinds wanneer heb jij zoveel interesse in Cecilia?' merkte ze droog op en liet zichzelf in de stoel zakken waar Cecilia eerder nog in had gezeten. Ze had hem samen gezien met haar nicht, maar ze had geen idee hoe die twee elkaar kenden. Met een zucht streek ze langs de jurk die ze aan had en keek hem aan. 'Ze zijn verschrikkelijk niet waar? De drie Halley zussen, het verbaasde me dat het gesprek nog zolang duurde.'

Estella glimlachte bij het antwoord van Martin. Dat was alles dat ze wilde weten. Zolang hij het maar graag wilde zou hij sowieso een goede vader zijn. Ze streek langs zijn arm terwijl ze tevreden toe keek hoe het nieuwe stel van de adel aankondigde dat ze verloofd waren. Ze hoopte met heel haar hart dat het een goed huwelijk zou zijn voor Pippa. Het was vast niet makkelijk met Evan te trouwen, dacht zij. 'Oh, ja, ze zijn druk bezig voor Ceci en Lia zal niet buiten de beslissingen gehouden worden, maar ik verwacht dat Cecilia als eerste een verloving aan zal gaan.' Het was nou eenmaal de regel dat de oudsten het eerste zouden trouwen. 'Het gaat wel jammer zijn als Pippa in het Zuiden gaat wonen,' verzuchtte ze. Ze had net een nieuwe vriendin en schoonzus, maar die zou ze snel genoeg weer zien gaan. Ella zou echter druk genoeg zijn met haar eigen gezin. 'Zullen we even naar ze toegaan? Ik wil Pippa nog een keer feliciteren.'

Gekwetst keek Zynaya Ada aan. Ze wist niet zeker wat het woord 'folklore' betekende, maar het klonk niet erg respectvol. 'Die verhalen zijn waar. Als je de maan niet kunt zien, hoe moet je de weg terug dan nog vinden?' Ze probeerde de opmerking echter te vergeten en glimlachte voorzichtig. 'Ik weet nog niet waar mijn gezelschap heen gaat.' Silas en zij moesten nog altijd een gesprek aangaan met Nathan of met Kahu, maar ze hadden besloten te wachten tot na de bruiloft. Wat er uit die gesprekken zou komen zou waarschijnlijk bepalen waar ze heen ging. Ze lachte zacht bij Ada's volgende opmerking en besloot dat ze gewoon graag wilde dansen of mensen het nou goed vonden of niet. Bovendien was de aandacht nu toch gericht op een nieuw adellijk stel en niet op hen. 'Wil je me nu jouw dans leren?' vroeg ze hoopvol.

Kay keek Cecilia ademloos na en wreef ongelovig met zijn hand over zijn gezicht. Had ze hem nou echt uitgenodigd in haar vertrekken? Nog steeds bekeek hij haar van een afstandje, toen plotseling Ivy tegenover hem kwam zitten. Met een brede glimlach keek hij haar aan en haalde hij zijn schouders op. 'Dat is een lang verhaal. Laten we het erop houden dat ze zich voor had gedaan als dienstmeisje. We zijn toen bevriend geraakt en ik ben er net achter gekomen dat ze een prinses is.' Het klonk als een belachelijk verhaal toen hij het zo vertelde. Verbaasd keek hij haar aan en schudde hij zijn hoofd. 'Ik vind haar totaal niet verschrikkelijk, integendeel zelfs. We hebben al afgesproken dat ik haar een keer mee neem de bossen in.' En daarbij hoopte hij dat hij genoeg moed zou hebben om haar echt eens in haar vertrekken te bezoeken. 'Maar hoe gaat het met jou? Bevalt het feest goed?'

'Daar houd ik je aan,' zei Eileen enthousiast. Ze zou graag meer zien van het immense paleis en Ren was vast een goede gids die precies wist wat interessant was en wat ongelooflijk saai zou zijn en dus beter geskipt kon worden. Ze was teleurgesteld te zien dat er maar weinig mensen aan het dansen waren toen ze de zaal in kwamen. Ze begreep pas waarom bij Rens woorden en enkele tellen staarde ze hem aan. 'Hij- hij is verloofd?' vroeg Eileen ongelovig waarna haar blik de zaal al rond schoot om Wren te vinden. 'Sinds wanneer? Is het al lang?' Wren had haar hier niets over verteld! Hij had gesproken alsof het nog jaren ver weg was voor hij en Evan niet samen konden zijn. Ze begon lichtelijk bezorgd te raken toen ze haar vriend nergens zag. 'Zie je Wren? Zie je hem ergens?' vroeg Eileen terwijl ze in Rens hand kneep.

Wren voelde hoe de kracht van de soldaten op zijn armen steviger werd, doordat hij zelf meer en meer tegen stribbelde. Zijn broer had hem nog zo geleerd om rustig te blijven in zulke situaties. Het kwam namelijk vaak voor dat je zomaar op straat opgepakt kon worden voor iets dat je niet had gedaan. Wren deed nu echter alles wat hij níet hoorde te doen. Het deed hem meer pijn dan hij kon beschrijven toen Evan hem zag en niets deed. Hij bleef zijn vriend wanhopig aan kijken, zelfs toen hij weggesleept werd, en hun blikken verloren elkaar pas toen Wren de gangen in werd gesleurd. Het duurde niet lang voor ze werden aangesproken door een man. De soldaten legde het verhaal uit en de man sprak toen Wren aan. 'Ik- ik ben Wren Naalvaro uit het Noorden,' herhaalde hij de woorden van Eileen, waarop de man wat orders aan de soldaten gaf en Wren verder door de gangen werd versleept. Uiteindelijk eindigden ze voor een deur en werd Wren naar binnen geleid. Wren was echter verbaasd door de pracht en praal die hij om zich heen zag. Ze wilde vast niet het risico nemen dat Wren uiteindelijk echt van adel bleek te zijn en achter de tralies werd gegooid, dus daarom hielden ze hem eerst maar in een vertrek. Maar dat zou vast nog gebeuren als ze eenmaal echt achter de identiteit van Wren kwamen. En van Evan en Eileen hoefde hij al helemaal geen steun meer te verwachten.

'Ze zijn altijd op zoek, maak jezelf niet wijs dat je niet ieder moment door een man hier weggehaald kan worden,' grinnikte William naar zijn zusje. 'Je bent nou eenmaal een koninklijk prinsesje, erg gewild, of je nou lief of mooi bent of niet, iedereen wil een verbond met onze familie.' Hij gaf haar een zacht tikje tegen haar wang en lachte schamper bij haar volgende enthousiaste woorden. Hij hoopte maar dat ze Jill niet lastig zou gaan vallen, maar misschien vond zij het wel leuk om rond te hangen met Lia. 'Je hebt al een neefje,' zei William plots op bittere toon, maar hij hervatte zich even snel weer toen hij zag dat Pippa en Evan om de aandacht vroegen. Hij hield Cordelia stil en applaudisseerde na de aankondiging. 'Zie je, zelfs voor ernstige Evan hebben ze een huwelijk, dat zag ik ook in nog geen 30 lentes gebeuren. Wie weet hoe snel die van jou komt.' Plagend streek hij over haar haar.

Ada besloot om niet in te gaan op de woorden van Zya, nadat ze had gezien dat er erg geraakt was door haar eerdere woorden. Ada was te rationeel voor zulke sprookjesverhalen. 'Ik hoop dat je naar het Westen gaat,' zei Ada al snel, 'ik hoop het echt.' Eenmaal op de dansvloer pakte ze de vrouw zo vast, dat Zya de vrouw in de dans was en Ada de man. 'Ik zal je wel leiden. Geloof me, het is niet moeilijk.' Voorzichtig zette ze enkele stappen en wachtte ze geduldig tot Zyanya het ook onder de knie had. De traditionele dans kon je zo moeilijk maken als je maar wou, maar de basis was gelukkig erg simpel. Kinderen kregen het al snel onder de knie. 'Je bent een natuurtalent,' glimlachte Ada, waarna ze in Zya's hand kneep en knipoogde.

Cordelia sloeg Williams hand weg en rolde met haar ogen. 'We zullen het wel merken. Jij kan vast niet wachten tot ik eindelijk weg ben, niet waar?' mopperde ze. Hij kon er nauwelijks over stoppen met praten. Het zou haar niet eens verbazen als hij zelf potentiële kandidaten bij haar ouders had voorgedragen. Haar ogen vernauwden bij het noemen van Tobias door William. Het zat hem vast veel meer dwars dan dat hij liet blijken. 'Een heel erg schattig neefje zelfs. Ik ben stiekem al langs geweest,' kaatste Cordelia terug, waarna ze ook naar Evan en Pippa keek. De gemene opmerking van William over Evan negeerde ze en beleefd klapte ze met de menigte mee. 'Jullie zullen vast snel beginnen met kinderen, niet waar? Een zoon zal op dit moment vast erg goed uit komen.'

'Oh, dus hij heeft niets van de knappe trekken van zijn tante en oom overgenomen?' grinnikte Nathan, terwijl hij over Willa's schouder naar Leona keek. Ze was aan het dansen met haar vader en het was een erg aandoenlijk gezicht. 'Je kan vast wel een keer meegaan. Henry hoeft niet álles te weten, en daarbij, jij bent niet diegene die gevaar loopt. We kunnen vast weleens samen op pad gaan en de familie Barnes opzoeken.' De band met die kant van hun familie was altijd erg sterk geweest en het deed hem dan ook pijn dat ze afscheid hadden moeten nemen. Ondanks dat Nathan dat al eerder had gedaan, had hij toch altijd via Willa nog contact met ze gehad. 'En misschien wil vader ook wel mee. Het zal hem goed doen om weer lekker buiten te komen en paard te rijden en zijn familie te zien.'

'Maar wie moet ik dan plagen, lieve Lia?' lachte William geamuseerd. Hij vond het nog altijd heerlijk om haar te pesten of hij nou een getrouwd man was of niet. 'Je bent er langs geweest? Wat heb je daar te zoeken?' Hij was ondertussen gestopt met dansen en keek zijn zus met een dringende blik aan. Hij zou het nooit uitspreken - dat was natuurlijk niet verstandig - maar William was allesbehalve blij met zijn 'neefje'. 'We beginnen wanneer we er klaar voor zijn. Ik ben de kroonprins en ik zal koning worden, maar daar heb ik de tijd nog even voor.' Hij had Cordelia los gelaten en sloeg zijn armen over elkaar. Hij vond het maar niets dat ze zo sprak. Normaa ging het geplaag over onbelangrijke dingen, maar dit ging over zijn positie en die van zijn toekomstige gezin! 'Kijk, je vriendin danst met Ada,' zei hij plots om het gesprek op een ander onderwerp te brengen.

Zya had de significantie van de woorden van Ada maar half door en glimlachte voorzichtig. 'Ik vind het Zuiden ook leuk, maar het is niet erg in het Westen.' Eenmaal op de dansvloer hield Zyanya Ada nauwkeurig in de gaten om maar te zien wat ze moest doen. Zorgvuldig volgde ze de stappen en had ze deze al snel te pakken. Ze lachte zacht om Ada's woorden. 'Misschien durf ik nu toch Silas om een dans te vragen,' vertrouwde ze haar vriendin toe. 'Ik dacht dat ik slecht in deze dans zou zijn, maar met jouw lessen nu gaat het beter.' Cordelia had een poging gedaan haar de danspassen te leren, maar dat was uiteindelijk uitgelopen tot een hoop geklets en weinig gedans. En dat betekende tevens dat ze, in plaats van danslessen, taallessen had want met de snelheid die Cordelia sprak moest Zya hard werken om alles te verstaan.

'Je hebt nu een vrouw, ga die maar fijn plagen, lieve William,' kaatste ze terug, terwijl ze hem ook los liet. Het moest eens afgelopen zijn met dat eeuwige geplaag van haar broer. Ze was een volwassen vrouw en William was zelfs getrouwd. 'Het is ons neefje, Will, natuurlijk heb ik daar iets te zoeken. Jij bepaalt niet wat ik wel en niet moet doen. Ik zou het gezin van Henry maar te vriend houden.' Ze sloeg haar armen over elkaar heen en hief haar kin trots in de lucht. Ze zou niet meer alles pikken wat hij tegen haar zei. Toch was ze blij dat hij van onderwerp veranderde en met een glimlach keek ze toe hoe Zyanya aan het dansen was met haar eigen nicht. Haar kleine dansles had dus toch geholpen, bedacht ze opgelucht. 'Ik geef haar taallessen,' vertelde ze trots.

Willa schudde grinnikend haar hoofd. 'Nou, dat hoop ik dan nog voor hem dat het later komt.' Met een glimlach zag ze het moment aan waarop Nathan een blik naar Leona wierp. Tenminste, toen ze ook om keek zag ze haar daar dansen. Plagend prikte ze Nathan in zijn zij. Hij wist vast wel hoe anders dit gedrag van hem was wat betreft relaties. 'Nael, Henry wordt mijn man, dat soort dingen kan ik niet geheim voor hem houden. En hij zal het vast niet afkeuren.' Althans, dat hoopte Willa zeer. Bovendien wilde ze Tobias toch echt wel een paar keer meenemen naar zijn échte thuis. 'Zolang vader nog mee kan, moeten we hem zeker mee nemen.' Willa glimlachte bij het idee van een bezoek met en aan haar familie. Iets wat haar als enige bezig had kunnen houden, naast de verzorging van Tobias, was het schrijven van brieven naar haar nichtjes en tantes en al het andere.