Het bruiloftsfeest

Evan werd alleen maar nerveuzer door het lachen van Pippa, maar hij hield zichzelf gaande. Hij glimlachte terug naar zijn zuster en eveneens naar zijn broers, hoewel die dat vast nooit zouden merken. Die twee waren altijd te druk met elkaar bezig. 'Ja, als jij het graag mooi wilt hebben, dan maken we het wel mooi. Het Zuiden kan ook mooi zijn. Deze bruiloft heeft het mooi gemaakt.' Knipperend keek hij Pippa aan en zuchtte toen. 'Het spijt me, dat we het vandaag aankondigen maakt me- je weet wel.' Hij snapte dat het goed was met haar te delen hoe hij zich voelde, zoals zijn moeder hem altijd had verteld. Voor Pippa's gemak moest hij dit doen. Zijn moeder had hem enkele tips gegeven voor zijn omgang met Pippa en hij kon ze mooi vandaag in werking zetten. Evan hoopte maar dat het hem zou helpen aardig en beleefd tegen haar te zijn. Ze verdiende het.

Ondanks dat Wren erg kalm leek, was hij van binnen doodzenuwachtig. Dit hoorde niet, ze hoorde hier niet te zijn en hij wist dat zulke daden niet getolereerd werden. Met klamme handen dronk hij van de wijn - om niet aan zijn kleding te zitten - en keek hij Eileen aan. 'Ik weet niet of het slim is om Evan en Wren op te zoeken. Wij zijn voor hen een deel van de buitenwereld. Ze willen vast niet dat hun leven buiten en binnen het paleis met elkaar geconfronteerd worden.' Bezorg staarde Wren over de mensenmassa heen naar de dansvloer, waar hij al snel een bekend gezicht zag. 'Oh, Eileen, daar danst Ren! En-' Een knoop wikkelde zich in Wrens maag en zuchtend draaide hij zich met zijn rug naar de dansvloer om. Evan had er erg knap uitgezien in zijn pak, maar het was juist de vrouw in zijn armen die Wrens aandacht had getrokken.

'Misschien is het wel de combinatie van de verduistering en de bruiloft dat ze getrokken heeft. Nog maar kort en dan is de verduistering te zien,' vertelde ze glunderend. In haar leven was er nooit een verduistering geweest, dus dit zou voor haar de eerste keer worden. Ze was daarbij erg trots dat er zoveel mensen naar haar stad waren getrokken. Liefdevol gleed ze met haar hand over zijn wang en glimlachte ze. 'Ik denk dat het beter is dat je vanavond niet meer wijn drinkt. Ik wil je op deze manier bij mij in bed hebben en niet in een staat door nog meer wijn.' Ze liet zich lachend door hem ronddraaien en hield hem stevig vast, terwijl haar jurk op bolde door de bewegingen.

Eileen keek Wren teleurgesteld aan en liet haar ogen naar de vloer af zakken. Ze wilde hem tot niets dwingen en ze wist dat als Wren niet aan Evan wilde laten zien dat hij er was zij ook beter niet op Ren af kon stappen. Met een lach keek ze echter op toen hij Ren had gevonden en nieuwsgierig ging ze op haar tenen staan om over de vele mensen heen te kijken. Ze giechelde toen ze hem zag dansen met een man van wie ze zich afvroeg wie het was. Het kon zijn broer zijn. 'Kijk, is dat niet Evan?' Eileen draaide naar haar vriend om en zag toen pas dat hij zich afgewend had van het tafereel. Ze legde een hand op zijn arm en streek er geruststellend over. 'Je weet dat hij moet dansen met al die vrouwen, hè? Het is beleefd, maar het hoeft niets te betekenen.'

Wren keek op door de aanraking van Eileen en zuchtte diep. 'Het is gewoon confronterend. Buiten het kasteel is het makkelijk om te denken dat alles wél kan werken, dat we samen kunnen blijven, maar dit- Hij zal met één van deze vrouwen moeten trouwen. Niet met een mannelijke kok.' Wren lachte bitter en pakte een nieuw glas wijn op. 'Ze hangen me nog op als ze erachter komen.' Zijn ogen vielen weer op Ren en Evan en zuchtend bekeek hij ook de andere dansende mensen. Dit was niets voor hem. 'Wie is die man waar Ren mee danst? Heeft Ren daar weleens wat over verteld?' vroeg hij benieuwd. 'En ken jij die vrouw waarmee Evan danst?'

Eileen glimlachte zwak naar Wren. Ze begreep nu pas dat hij aardig hotel de botel was van de opvolger van de landheer. Het deed haar pijn hem zo te zien. 'Maar ze gaan er niet achter komen en Evan is nog niet getrouwd met één van die vrouwen dus je hebt nog tijd om gewoon te genieten.' ze sloeg kort haar armen om hem heen en drukte een kus op zijn wang. Ze haalde vervolgens onverschillig haar schouders op. 'Ik dacht dat het misschien de oudste broer was, H- Henry? Hij heeft het wel eens over hem gehad ja.' Kort bekeek ze de twee, maar vooral Ren. Hij leek het veel meer naar zijn zin te hebben dan hij had laten blijken tijdens hun gesprek. 'Ze draagt blauw dus ze zal uit het Noorden komen. Misschien is het één van de dochters van Thomas Storm!' Ze was trots dat ze dat zo uitgevogeld kreeg.

Wren glimlachte na haar kus en wreef even met zijn hand over haar rug heen. Terwijl ze verder keek, pakte hij er twee bordjes bij en legde hij er allerlei lekkernijen op. Wie weet wanneer ze weer eens goed bord eten zouden krijgen. 'Oh, als ze uit het Noorden komt, dan zal het vast Pippa zijn. Dat is de oudste.' Hij likte zijn vingers af na wat happen genomen te hebben van wat taartjes en bleef vervolgens met zijn ogen Evan volgen. Hij zou zich dood schrikken als hij Wren opeens zag staan. 'Je hebt gelijk, hij is nog niet getrouwd en misschien duurt dat ook nog wel even,' zei hij optimistisch, waarna hij Ren en zijn broer bekeek. Die man moest dus ook de broer van Evan zijn. 'Het is zo raar om Evans familie te zien.'

Eileen nam een bordje van Wren aan en at er kleine hapjes van. Het zag er allemaal heerlijk uit maar op de een of andere manier kon ze zichzelf niet aan zetten tot het werkelijk eten van al het lekkers. 'Pippa?' Bedenkelijk keek Eileen naar de twee. Ze was ook al zo mooi gekleed net zoals de vrouw van William. 'Het is zo raar dat ze zoveel familie hebben.' Eileen wendde haar blik af van de dansende mensen en probeerde zich op iets anders te focussen. 'Soms vind ik het niet eerlijk dat zij al hun familie hebben. Maar dan herinner ik mezelf dat jij mijn grote broer bent en dan vind ik het allemaal weer prima,' grinnikte Eileen terwijl ze met haar bordje de zaal verder door liep. Ze had al een paar keer uit de ramen gehangen. Het uitzicht was grandioos. Daarom liep ze nu ook naar één van de vensters en ging op het kozijn zitten.

'Oh, natuurlijk, de verduistering.' William had het maar niets gevonden dat zijn speciale dag zoveel aandacht kreeg omdat er een stomme verduistering ergens in de lucht was. De dag hoorde om hem en Jillian te draaien. Bij haar volgende woorden trok hij verrast zijn wenkbrauwen op en lachtte vervolgens. 'Oke, oke, maar alleen omdat ik me onze nacht morgen nog erg graag wil kunnen herinneren.' Grijnzend onderbrak hij hun dans en kuste haar teder. Haar lippen smaakten naar wijn, maar waarschijnlijk kwam dat omdat zijn hele mond naar het goedje proefde.

Wren volgde Eileen naar het kozijn, terwijl hij de mensen nauwlettend in de gaten hield. Als ze argwaan zouden trekken, dan moesten ze meteen weggaan. 'Ben je van plan om zometeen op Ren af te stappen?' vroeg hij benieuwd, terwijl hij hongerig van zijn bord at en het voedsel wegspoelde met wijn. 'En denk je dat hij het leuk zal vinden dat je er bent?' Vanaf hun plek in de ruimte konden ze de dansvloer erg goed zien. Wren vroeg zich af wat Evan van hem zou vinden in deze kleding en met zijn haar netjes gedaan. 'Omdat ze genoeg geld hebben om al die kinderen te onderhouden,' mompelde Wren bitter, waarna hij Eileen met een zachtere blik aan keek. 'Jij blijft altijd mijn kleine zusje,' grinnikte hij.

Eileen srreek haar krullen terug op hun plek. Ze had een zijden lint gebruikt om haar haar naar achteren re houden, maar er sprongen nu al krullen uit. Ze beet op haar lip bij Wren's vraag. 'Als jij me er nog één keer van kan verzekeren dat ik er niet belachelijk uit zie. En eerlijk gezegd begin ik nu te twijfelen of ie het wel zo leuk gaat vinden, maar ik ben nu te nieuwsgierig geworden naar zijn reactie.' ze vergat zijn bittere toon bij de lieve worden en moest toen giechelen. 'Nu kunnen we eens echt doen alsof we broer en zus zijn. We kunnen mensen vertellen dat we Eileen en Wren Naalvaro zijn uit hrt Noorden en dat onze ouders een kasteel hebben in de buurt van Tyrosh aan de kust natuurlijk.' Lachend nam knabbelde ze nog wat van de hapjes en rpobeerde ze niet te veel naar de dansvloer te kijken.

Jill moest lachen om de blik die William trok bij het noemen van het de verduistering en kneep geruststellend in zijn schouder. 'William, bedenk je dat niemand deze bruiloft ooit nog zal vergeten, juist om de verduistering! Welke kroonprins of koning kan nou zeggend dat hij getrouwd is tijdens een natuurspektakel dat maar tweemaal per honderd lentes voorkomt?' Ze werd verrast door zijn kus, maar beantwoordde deze al snel liefdevol. Het kussen, het samenzijn, het praten… Het begon allemaal te wennen. 'Geloof me, ik zorg er wel voor dat je het niet vergeet,' giechelde, waarna ze verder ging met dansen. Het kwam waarschijnlijk door de drank, want Jill was nog nooit zo speels en brutaal geweest.

‘Ieder meisje wil haar bruiloft mooi hebben.’ verzekerde ze hem met een glimlach en zette de nieuwe dans in toen de muziek veranderde. ‘Natuurlijk kan het Zuiden ook mooi zijn! En anders zorgen we daar zelf gewoon voor, niet waar?’ Het klimaat in Tyrosh leende zich misschien wat beter voor een bruiloft, maar het zou raar zijn om in het Noorden te trouwen. Pippa vond het ook geen probleem om hier te trouwen, ze kon vast wat Noordelijke tinten deze kant op brengen. ‘Nerveus, ik snap het - ik ben ook nogal van mijn stuk.’ De hele dag had ze er al aan zitten denken. Over hoe het zou gaan en over hoe mensen zouden reageren. ‘Maar het komt wel goed, dat weet ik zeker. We vertellen het ze samen, je hoeft het niet alleen te zeggen.’ Officieel moest de man het aankondigen, maar dat vond Pippa maar onzin.

Toen de muziek veranderde, leidde Ren hen naar de zijkant toe en liet hij Henry los. ‘Na al die jaren en we hebben het gewoon gedaan. We mogen trots op onszelf zijn.’ grinnikte Ren, terwijl hij een glas van één van de dienbladen afpakte. Hij kon wel wat te drinken gebruiken. ‘Iedereen kijkt naar Jill, of we nou dansen of niet. Ze ziet er werkelijk prachtig uit.’ Hij had haar nog nooit zo zien stralen en juist dat was hetgeen dat haar zo prachtig maakte vandaag. ‘Ik vind het wel een beetje een teleurstelling, dat je me zo weer alleen gaat laten als Willa er is.’ grapte hij en gaf Henry een stootje tegen zijn schouder aan.

Met een glimlach danste Leona de zaal door. Het was een lange tijd geleden dat ze zo had gedanst en eigenlijk had ze het wel gemist. Danslessen waren nooit haar favoriet geweest, maar het was wel altijd iets waar ze goed in was. Bij de woorden van Nathan, keek ze om en begon te lachen. ‘Het verbaast me nog steeds dat ze nog nooit de zaal uit zijn gegooid.’ zei Leona hoofdschuddend en keek hem met een glimlach aan. ‘Laat Jill dat maar niet horen.’ Jill had een veel mooiere jurk aan en ze straalde van geluk. Het was iets dat haar erg sierde. ‘En hoewel je de jurk misschien mooi vindt, geloof ik dat je me toch liever zonder ziet.’ grapte ze, zachtjes in zijn oor en danste verder.

William keek Jillian in eerste instantie met een zuur gezicht aan, maar moest uiteindelijk toegeven dat ze gelijk had. Iedereen zou dit zich herinneren en niet alleen de verduistering. Hij lachte geamuseerd bij haar belofte voor die nacht en enthousiast danste hij met haar verder. 'Ik moet je straks overigens toch even alleen laten. Ik heb mijn lieve moeder een dans beloofd en wilde mijn zusters ook nog treiteren door ze te vragen.' Ze konden natuurlijk geen 'nee' zeggen terwijl een hele zaal toe keek. Dat was gewoon niet beleefd. 'Ik had eigenlijk wel verwacht dat mijn ouders ondertussen wel iets voor Cecilia hadden gevonden, maar dat duurt me maar zeg.' Kletsend danste hij met haar verder en liet hij haar extra vaak in het rond draaien. William tilde haar zelfs voor enkele tellen op voor een bepaalde pas en zette haar met een trotse blik weer terug op de grond. Hij was zeker nog niet zó dronken als hij dat nog kon.

Evan was opgelucht te horen dat Pippa er erg positief tegenover stond. Hij had erg veel mensen horen klagen over het feit dat dé grote bruiloft van de kroonprins in het Zuiden moest zijn. Hij had het opgevat dat niemand het Zuiden zo iets waardig vond. En dat had hij erg persoonlijk opgevat. Evan glimlachte naar Pippa toen ze voorstelde hem te helpen. Het was de bedoeling dat hij het gehele initiatief zou nemen, maar hij wist niet of hij dat kon. 'Zou je me een seintje kunnen geven als je denkt dat het het juiste moment is? Niet nu, natuurlijk, Jill en William zijn pas net aan het dansen, maar later?' Afwachtend keek hij haar aan en vergat toen even zijn danspassen. Hij hupte ongemakkelijk tot hij weer op tempo kwam en lachte toen schamper. Die onhandigheden maakten hem niet meer op zijn gemak.

Wren bekeek haar quasi-keurend en trok vragend een wenkbrauw op. 'Ik weet niet zeker of je zo voor hem kan verschijnen, hoor.' Wren kon niet langer zijn gezicht in een plooi houden en drukte lachend een kus op haar lippen. 'Je ziet er nog stralender uit dan de bruid zelf. Ren zal zijn ogen niet van je af kunnen houden,' glimlachte hij, waarna hij zijn wijn op dronk en verder ging met eten. Hij moest ook zijn best doen om niet naar Evan te kijken op de dansvloer. 'Ik denk dat we inderdaad die namen moeten aannemen. Ik vind dat we teveel aandacht trekken.' Hij had al heel wat mensen zien kijken naar hen tweeën. De adel kende elkaar natuurlijk allemaal, dus twee nieuwe gezichten vielen op. 'Stap je zometeen op hem af? Kijk, hij is gestopt met dansen.'

Eileen keek Wren ongeloofwaardig aan en gaf hem uiteindelijk een duw tegen zijn schouder waarna ze bijna haar bordje vol eten over haar licht blauwe jurk gooide. Ze had bijna een gil gegeven, maar giechelde alleen maar en keek naar Wren op. Natuurlijk zou hij nooit zeggen dat ze er vreselijk uit zag. Ze lachte nogmaals en stootte Wren aan met zijn elleboog. 'Ik heb al erg veel vrouwen je kant op zien kijken. Wie weet komt er iemand nog op je afgestapt.' Zij zag er geen gevaar in dat ze zoveel blikken kregen. Het was waarschijnlijk gewoon gezonde nieuwsgierigheid. Eileen zocht Ren weer op en zag dat hij inderdaad de dansvloer af was gegaan, maar hij was nog altijd met zijn, vermoedelijk, broer en ze wist niet of ze tussen beide durfde te komen. 'En wat ga jij doen als ik naar Ren ga? Ik wil je niet in je eentje laten staan. Dan gaan vast al die vrouwen je bestoken.' Ze glimlachte plagend en stak toen een hand naar hem uit. 'Als ik naar Ren ga, ga jij met Evan praten, goed?'

Jill glimlachte verrast bij de bewegingen die William maakte en dat hij haar zelfs op tilde. Begripvol knikte ze bij zijn woorden en keek ze ondertussen om haar heen. 'Dat is prima, ik denk dat ik mijn vader zometeen maar op ga zoeken voor een dans. En misschien wil jouw vader ook wel dansen?' stelde ze voor. Na een tijdje doorgedanst te hebben, boog ze voor William en gaf ze hem vervolgens een kus op zijn lippen. 'Ik zie je zometeen weer, ga maar snel je moeder een dans aanbieden!' Zelf zag ze op dat moment Willa (?) de zaal in lopen en liep ze snel naar haar vriendin toe. 'Will! Ligt Tobias lekker te slapen? Hij zal wel moe zijn door alle drukte.'

'Als het niet de bruiloft was geweest van een familielid van hen, dan waren ze zeker weten de zaal uitgeschopt. Nu wordt het nog getolereerd, omdat Jill hun zus is.' Zelf zag hij zijn eigen vader in een hoekje zitten, terwijl hij sprak met Gregoire Halley, zijn oom. Hij was blij dat zijn vader het naar zijn zin had. 'Jill zal er vast mee in stemmen dat je er prachtig uit ziet.' Hij moest lachen om haar woorden en trok haar nog wat dichter tegen hem aan. 'Misschien dat we wel stiekem wat eerder het feest kunnen verlaten,' grapte hij terug, terwijl hij haar met een opgetrokken wenkbrauw aan keek.

Henry sloeg zijn arm om zijn broer en tevens beste vriend heen en pakte ook een glas wijn op. 'Ondanks dat het een mooie avond is, heeft het toch iets treurigs, niet waar? Over paar weken zijn Leona én Jill weg. Onze beide zusjes,' verzuchtte Henry. Nu merkte hij er nog niet veel van, maar hij wist dat hij het er wel moeilijk mee zou gaan krijgen om zijn beide kleine zusjes uit te moeten zwaaien, laat staan hoeveel moeite zijn ouders er mee zouden hebben. 'Het is wel goed voor mijn relatie met Willa om weer eens wat leuks te doen en dansen is dus precies wat we nu nodig hebben, vind je ook niet? Ik hoop gewoon dat het weer wordt zoals het eerder was.'

Willa had erg graag samen met haar zoon onder de dekens willen kruipen maar dat kon ze niet maken nu. Ze had Jillian nog niet kunnen feliciteren en Henry wachtte op haar en ze had met zichzelf besloten dat ze harder haar best zou doen. Zelfbewust streek ze haar haar weer netjes achter haar oren en trok haar jurk recht toen ze haar vriendin zag. Met een glimlach drukte ze een kus op haar wang. 'Gefeliciteerd Jill, het was een prachtige dag. Tobias keek zijn ogen uit,' lachte ze. Hij had haar druk bezig gehouden de hele dag en ze was bekaf maar ze was geen kind zoals Toby en stond gewoon weer in de zaal. 'Heb ik je eerste dans gemist?' vroeg ze toen ze zag dat iedereen al op de vloer rond zwierde. Meteen zocht ze ook naar Henry die ze al snel bij Ren vond. Ze glimlachte voorzichtig maar richtte zich weer op haar vriendin. 'Hoe voelt het om getrouwd te zijn?'

Wren glimlachte zenuwachtig bij het idee dat er misschien echt iemand op hem af zou gaan stappen. Hij was namelijk een vreselijke leugenaar en ze zouden er zo achter komen dat hij hier helemaal niet hoorde. Bij haar vraag haalde hij zijn schouders op en gebaarde hij naar zijn bord met eten. 'Ik- ik kan niet op Evan afstappen, Eileen. Ren gaat hier misschien nog de humor van inzien, maar Evan schrikt zich kapot. Hij- hij kan niet zo goed met onverwachte gebeurtenissen om. En laten we eerlijk zijn, als ik zometeen plotseling voor hem sta, is dat zéker onverwachts.' Hij pakte haar hand vast, drukte er een kus op en gebaarde naar Ren. 'Ga naar hem toe nu het nog kan! Ik vermaak me wel, desnoods verstop ik mij bij de eettafel. Dan kom ik de avond wel door, geloof me maar.'

Jill drukte ook een kus op Willa's wang en keek haar vervolgens glunderend aan. 'Het voelt geweldig. Het feest, de mensen, William- het is perfect, werkelijk.' Jill keek ook naar de dansvloer en knikte. 'Maar dat is niet erg, het was niet erg spectaculair. Je hebt wel gemist dat Ren en Henry danste,' lachte Jill, 'dus ik denk dat je zometeen maar even met Henry moet dansen om de mensen wat te kalmeren. Sommigen zagen er namelijk nogal geshockeerd uit.' Vervolgens zuchtte ze en keek ze om haar heen, om te zien dat niemand met hen mee luisterde. 'Ik wil je nog bedanken voor de tips voor- voor vanavond. William heeft best wel veel gedronken en ik ben bang dat-' Ze zuchtte en haalde hulpeloos haar schouders op. 'Dat hij niet voorzichtig zal zijn. Of dingen gaat doen die ik niet wil. Bedronken mannen zijn altijd zo verschrikkelijk onvoorspelbaar...'