Huize Halley-Barnes

Henry hield haar gezicht vast en drukte een tedere kus op haar voorhoofd. 'De komende dagen zullen we alle tijd hebben voor elkaar,' verzuchtte hij gelukzalig, terwijl hij haar breed glimlachend aan keek. Hij gebaarde vervolgens naar de stallen en pakte Willa's hand vast. 'Er is trouwens iemand die je heel graag wilt zien.' Hij doelde natuurlijk op zijn paard, wie hij er nog steeds van verdacht om meer gesteld te zijn op Willa dan op Henry. Henry nam haar mee naar de stallen en pakte zelf een borstel op, om de manen te borstelen. 'Ik weet het, ik weet het, ik heb haar veel te erg vermoeid, maar ik wou zo graag op tijd hier zijn.'

Willa was erg blij omdat in het vooruitzicht te hebben. 'Iemand die mij liever wil zien dan jij?' Ze lachte, maar was oprecht enthousiast om Henry's merrie weer te zien. Het was nog altijd één van haar favoriete dieren. Ze maakte de teugels van het jonge paard dat ze mee had genomen los en liep zo hand in hand met Henry naar de stallen. Ze zette het ene paard terug en richtte zich vervolgens op Iwani die enthousiaste bewegingen en geluiden maakte. Willa aaide over de neus van het paard en glimlachte naar Henry. 'Ik ga erg egoïstisch zijn en zeggen dat het me deze keer niet kan schelen. Twee dagen extra neem ik graag aan.' Ze keek over de rug van Iwani naar Henry. 'Hoe is het in het Zuiden? Komt de hele familie naar het havenfeest?'

'Ik heb nooit gezegd dat ze jou liever wilt zien dan dat ik wil,' lachte Henry, terwijl hij verder borstelde. Er zaten heel wat viezigheden in het haar van het paard en hij probeerde ze een voor een los te pulken. Hij knikte als antwoord op haar vraag. 'Alles gaat goed in het Zuiden. Iedereen komt inderdaad naar het havenfeest toe, al geloof ik dat mijn tante Ayira eerder naar huis gaat om de legerschappen in de gaten te houden. En met Jill gaat het ook goed. Ze heeft echter nog steeds geen beslissing gemaakt, maar dat zal ze vast in het Noorden gaan doen.' Over het paard heen pakte hij Willa's hand vast en glimlachte geruststellend. 'Hoe gaat nu met je moeder?'

Willa had eveneens een borstel opgepakt en ging zorgvuldig over de huid van Iwani. Ze was redelijk smerig, maar het had dan ook geregend de vorige dag. Modder deed een paard nooit veel goeds. Willa knikte. Jillian had hetzelfde geschreven in haar brieven. Verder had ze niet veel prijs gegeven. Ze hoopte maar dat ze een goed besluit had kunnen maken. 'Het gaat goed. Beter dan ik gedacht had. met veel rust komt ze de dag wel door. Maar ze gaan niet naar de havenfeesten.' Ze streek met haar duim over Henry's hand en glimlachte voorzichtig. Het zag er goed naar uit wat betreft haar moeders gezondheid, maar ze wilde niet gaan hopen. Ze wilde niet gebroken worden als het toch ineens weer slechter ging.

Henry liet de borstel vallen en liep om Iwani heen naar Willa toe. Opnieuw pakte hij haar handen vast en keek hij haar serieus aan. 'Ik wil niet dat je je verplicht voelt om naar de havenfeesten te gaan door mij of door Jill of door wie dan ook. Als jij hier wilt blijven bij je ouders, dan moet je dat gewoon doen. En misschien kan ik voor één keer ook wel een feest missen?' grijnsde hij, terwijl hij dichter bij haar ging staan. 'Misschien kunnen we dan wel ergens in de buurt in een taverne slapen, doen alsof we vakantie hebben?' Hij trok glimlachend een wenkbrauw op en wachtte haar antwoord af.

'Henry-' Willa schudde haar hoofd, maar lachte uiteindelijk toch toen hij zo naar haar toe kwam. 'Haal die grijns van je gezicht. Je weet dat jij dit niet kan missen en ik ook niet. Ja ik voel me verplicht om er te zijn voor Jill, als ze een beslissing gaat maken, en ook voor jou. Maar dat is niet erg.' Grinnikend wreef ze langs zijn baard en drukte ze vervolgens een kus op zijn lippen. 'De komende paar dagen wordt onze vakantie, oké? Geen taverne, maar wel ritjes naar het bos, zwemmen in het meer, de hooizolder verkennen?' Ze trok Henry naar zich toe en kuste hem nogmaals, dit keer harder en met meer verlangen.

Henry probeerde zijn gezicht weer in de plooi te krijgen, maar dat mislukte en er kwam in plaats daarvan enkel een nog grotere grijns op zijn gezicht. 'Ik weet ook niet waarom ik überhaupt probeerde om je over te halen,' grinnikte Henry, 'je bent ongelovig koppig.' Hij drukte een kus terug op haar lippen en sloeg zijn armen om haar middel heen. 'Dat klinkt perfect. Waar kan ik die hooizolder vinden?' reageerde hij meteen daarna met een brutale grijns, maar Willa leek het al te snappen en ook hij kuste haar terug. Hij tilde haar op, zodat ze op ooghoogte waren, en zacht drukte hij haar in een hooibaal.

Als er iets was waar ze geen genoeg van kon krijgen dan was het wel die jongensachtige grijns die Henry zo vaak op zijn gezicht droeg. Het deed haar plezier hem zo te zien en om te weten dat zij die blik kon veroorzaken. Op haar beurt legde Willa haar armen rond zijn nek en hield ze zichzelf stevig vast toen Henry haar optilde. Ze voelde het hooi in haar rug prikken en lachte zacht tegen Henry's lippen. 'Misschien moeten we echt die hooizolder op zoeken. Wie weet wat Iwani gaat doen als jij alleen aandacht voor mij hebt.' Teder drukte ze enkele keren haar lippen in zijn nek.

'Ik wil eigenlijk ook niet meemaken wat Iwani dan gaat doen,' grapte hij, terwijl hij om zich heen keek en naar een ladder zocht. Pas toen hij Willa mee tilde naar de ingang van de stallen, zag hij dat buiten een trap was naar de zolder toe. 'Vrouwen eerst,' knipoogde hij, terwijl hij wachtte tot Willa boven was. Snel volgde hij haar op de trap en eenmaal boven liep hij de hooizolder op. Bedachtzaam keek hij om zich heen, terwijl hij zijn arm om Willa heen sloeg. 'Dus dit hield je altijd voor mij verborgen? Nam je hier ook je vroegere vriendjes mee naar toe?' plaagde hij haar.

Willa liet Henry in zijn eentje naar de trap zoeken, maar was verrast dat hij hem zo snel vond. Het was natuurlijk niet de bedoeling dat het al van ver te zien was dat er een zolder boven de stal zat. Verdwaalde dronkenlappen of ander gespuis konden er nogal eens gebruik van willen maken. Met een glimlach klom Willa naar boven en zette daar haar handen in haar zij. Deze zolder was het decor geweest voor aardig wat avonturen die ze met Nathan uit speelde. Ze hadden kastelen gebouwd van de hooibalen en schepen en torens. Toen ze opgroeiden werd het echter een plek voor andere dingen. Ze keek naar Henry op en knikte lachend. 'Ja, vriendjes en vriendinnetjes werden vaak naar de zolder meegenomen.' Één vriend in het speciaal had ze hier vaak ontmoet. Ze nam Henry in zijn hand verder de zolder mee op.

Henry moest lachen en zag het al voor zich dat Nathan al zijn veroveringen hier mee naartoe nam. Nathan vertelde daar dan ook vaak over, maar over dat specifieke deel van het verleden van Willa wist hij maar weinig. Andersom had hij dan ook maar weinig verteld over de vriendinnen en uitstapjes die hij ooit had gehad. Hij liet zich achter haar aan de zolder op trekken, zonder dat ie wist wat ze precies van plan was. 'Ik weet nog wel dat ik in het Zuiden ook weleens vriendinnen mee nam naar zulke plekken. In het bos staat er ergens een verlaten hutje, waar het in de zomer nog best wel te vertoeven was.'

Willa stopte uiteindelijk voor een opening tussen twee stapels hooi. Ze had nog altijd een plekje voor zichzelf op de zolder. Haar kamer in het huis was maar klein en hier vond ze veel meer rust. Dus er lag altijd een kleed ergens tussen het hooi, een aantal boeken, een kussen, zo nu en dan had ze een kruik met wijn. Ze had er voor gezorgd dat de voorraad voor Henry's komst ook aangevuld was. 'Een verlaten hutje?' vroeg Willa terwijl ze Henry naar zich toe trok en kuste. 'Wat waren dat voor meisjes dat ze zomaar met je mee durfden?' Speels beet ze op zijn lip en liet hem toen los om de enkele hooi plukken van het kleed af te kloppen en de kruik wijn ergens tussen uit te vissen. De trok de kurk er uit en nam toen een slok waarna ze Henry de wijn aan bood.

Henry floot, toen hij het kleine plekje zag, en nam plaats tegen een hooibaal aan. Hij glimlachte toen hij naar haar toe werd getrokken en liefdevol kuste hij haar lippen. 'Meisjes die wisten dat ze me konden vertrouwen,' glimlachte hij. Hij kende ze allemaal nog. Dankbaar nam hij de kruik aan en nam er ook enkele slokken uit, waarna hij zijn arm om haar heen sloeg en naar haar glimlachte. 'Ik kan dit wel als vakantie zien,' gaf hij breed glimlachend toe, waarna hij haar weer kuste. Hij zette de kruik weer op de grond en sloeg ook zijn andere arm om haar heen.

Willa was blij met de reactie van Henry, maar ze had ook niet anders verwacht. 'Je bent ook wel een betrouwbare gast, eigenlijk,' grinnikte ze terwijl ze tegen hem aan ging zitten. 'Als dit een vakantie is, dan vind ik het wel wat.' Ze wond haar armen om zijn middel en legde haar hoofd tegen zijn schouder. Het was vreemd om dagenlang te hebben gewacht en Henry nu plots weer naast haar te hebben. Ze had nooit eerder iemand gemist zoals ze dat nu deed. Behalve Jillian had ze voornamelijk vrienden die uit het dorp kwamen en bovendien waren al haar vriendjes jongens en mannen uit de omgeving geweest. Willa streek met haar vingers over zijn rug en keek hem nieuwsgierig aan. 'Wat waren dat voor meisjes?'

Henry haalde zijn schouders op en zocht naar een goed antwoord. Hij had wat wilde tijden gehad, toen hij jonger was, en misschien was het verstandiger om niet alles op tafel te leggen. 'Meisjes die in het paleis werkten, in de buurt woonden of op bezoek kwamen bij mijn ouders. Ze waren allemaal erg aardig en er zijn heus niet altijd... volwassen dingen in dat schuurtje gebeurd,' lachte hij, terwijl hij Willa nieuwsgierig aan keek. 'En bij jou dan? Heb je veel vriendjes gehad?' Hij drukte zijn lippen tegen haar wang aan en wachtte geduldig op een antwoord.

Willa had de wijn er weer bij gepakt en luisterde naar het antwoord van Henry. Ze kon zich heel goed voorstellen dat hij aardig wat meisjes en vrouwen achter zich aan had gehad. Als jong meisje had ze ook flink verliefde gevoelens gehad voor Henry, maar ze had toen een blauwtje bij hem gelopen. Ze vroeg zich af of hij zich dat nog herinnerde, maar eerlijk gezegd was ze wat beschaamd om hem er naar te vragen. Grinnikend gaf ze hem de wijn. 'Ik heb er niet veel gehad, maar als ik er één aan de haak sloeg, dan was ik bloedserieus.' Twijfelend speelde ze met haar oorbel en vroeg ze zich af of ze Henry moest vertellen over haar laatste relatie, maar ze was bang dat ze dan alles met hem moest delen.

Henry nam wat flinke slokken van de wijn en luisterde aandachtig naar de woorden van Willa. Het verbaasde hem niets dat ze niet zomaar man na man zou verslinden. 'Dat is ook de juiste manier,' gaf Henry toe. 'Ik heb eenmaal écht een serieuze relatie gehad. Dat was de dochter van de stalmeester. Ik was tot over mijn oren op haar verliefd, maar haar vader besefte al snel dat het nooit kon werken tussen ons, dus heeft hij zijn baan opgegeven en zijn ze verhuisd.' Hij zuchtte en dronk opnieuw van de wijn, terwijl hij de blik van Willa niet op merkte. Al snel sloeg hij zijn arm weer om haar heen en gaf hij haar een kus. 'Maar dat is allemaal verleden tijd. Ik ben nu samen met de vrouw voor wie ik de volle honderd procent wil gaan.'

Willa vond het heel wat dat Henry een verhaal zoals dat te vertellen had. Ze wist heel goed dat de adel niet zomaar met iedereen een relatie aan kon gaan en dat de consequenties drastisch konden zijn. Daar had zij zich geen enkel moment zorgen om hoeven te maken. Dat er een prinses in het dorp woonde was na al een jaar niet spannend meer en veel mensen wisten daarom ook niet dat Nathan en Willa eigenlijk deel uit maakten van de adel. Ze waren gewoon de tweeling van de Barnes familie. Glimlachend kuste Willa Henry terug en streek ze zijn haar uit zijn gezicht. 'En ik ben samen met de man van wie ik onvoorwaardelijk veel houdt.'

Henry glimlachte gelukzalig bij haar woorden en kuste haar terug, terwijl hij haar op zijn schoot trok. 'Kom eens hier,' glimlachte hij, waarna hij zijn lippen op de hare drukte en haar weer tegen hem aan drukte. Na enkele seconde besefte hij zich opeens iets en keek hij Willa vragend aan. 'Waar is Nathan trouwens? Is hij alvast naar het Noorden toegegaan? Ik zag hem net ook al niet binnen zitten, maar ik ben vergeten om Dorian erover te vragen.'

Willa kwam gewillig nog dichter bij Henry zitten. Ze genoot van de lippen en het zachte lichaam tegen het hare. Ze had haar handen geleidelijk onder zijn shirt laten glijden zodat ze de blote huid eronder kon verkennen, maar stopte toen Henry haar naar Nathan vroeg. 'Hij is met zijn leger al in Tyrosh. Blijkbaar stond er iets belangrijks te gebeuren. Hij is al een paar dagen weg.' Hun ouders hadden misschien gezegd dat ze er geen probleem mee hadden, maar het zat Willa wel degelijk dwars dat haar broer niet gewoon een paar dagen langer thuis kon blijven. Ze hadden nog altijd niet echt gepraat.

Henry kende de blik die ze droeg maar al te goed toen ze over Nathan sprak en geruststellend wreef hij met zijn duim over haar wang. 'Eenmaal in Tyrosh heb je genoeg tijd om met hem te praten, geloof mij maar,' glimlachte hij, waarna hij zich opeens iets herinnerde. In een makkelijke beweging had hij zijn shirt uitgetrokken en wees hij naar een litteken die net boven zijn borst zat. Het was niet een erg grote wond, maar diep was het zeker wel geweest. 'William had me toch te pakken gekregen,' lachte hij, terwijl hij zijn armen weer om haar heen sloeg. 'Maar daar liet ik uiteraard niets van merken.'

Willa keek Henry aan en besloot om zijn woorden te geloven. In Tyrosh zou ze met Nael praten. Ze moesten wel aangezien ze er met zijn tweeën zouden zijn. Met een verraste lach keek ze toe hoe Henry plots zijn shirt uit trok. 'Zeg, het mag wel iets subtiel-' Haar oog viel op het litteken en bezorgd streek ze er met haar vingers over heen. Met open mond keek ze hem aan en gaf hem uiteindelijk een duw. 'Henry! Je maakt zo echt geen indruk op me, dat je het weet.' Hoofdschuddend ging ze weer tegen hem aan liggen. 'Mannen en hun ego's,' mompelde Willa met een frons.

Henry moest lachen om haar reactie en gleed geruststellend met zijn hand over haar haren. 'Ik wou je gewoon niet ongerust maken. Je ziet zo dat het een vers litteken is en ik wilde je ongerustheid voor zijn. Maar serieus, ik was zo bezig met de wedstrijd, dat ik het niet eens heb gevoeld! Pas in mijn kamer kwam ik erachter, omdat mijn kleding onder het bloed zat.' Hij drukte een kus op haar diepe frons en gleed met zijn hand langs haar middel. 'Hoe kan ik dan wel indruk op je maken?' vroeg hij met een grijns en opgetrokken wenkbrauw.

Willa kon het niet laten om spottend een wenkbrauw naar hem op te trekken. Hij had het die dagen erna dat hij haar zag ook geen goed idee gevonden om het haar te vertellen? Nu moest ze ook wel bekennen dat het haar ook totaal niet opgevallen was, maar alsnog. Met een glimlach stuurde ze zijn handen naar haar heupen en vleide ze haar lichaam tegen dat van hem. 'Er zijn wel een paar manieren, maar het zou te makkelijk zijn als ik het je zou vertellen. Je mag er je best wel voor doen.' met een grijns kuste ze hem enkele malen en keek hem toen afwachtend aan.

Hij hield haar stevig vast bij haar heupen en trok haar zo meer op hem, zodat hun lippen elkaar ontmoetten. 'Paar zelfs?' lachte hij. 'Maak je het me zo makkelijk?' Verlangend kuste hij haar lippen, terwijl één van zijn handen van achteren onder haar shirt ging. Hij kon zich niet in denken dat hij ooit genoeg van Willa kon krijgen en hij hoopte natuurlijk dat andersom dat ook het geval was. Het was in elk geval al goed voor hun relatie dat ze de komende dagen eindelijk even hun taken konden neerleggen en enkel van elkaar konden genieten.