De Balzaal

William trok een wenkbrauw op toen de man voor hem de tijd nam om een woord te vinden om Tarth te omschrijven. Hij glimlachte en antwoordde op een neutrale toon. 'Nu hoort uw land bij Tarth. Dus Tarth is zoals waar u vandaan komt.' Hij knikte en haalde zijn schouders op. 'De wilde landen, inderdaad.' Kuchend wendde hij zich tot de zaal en zag hoe zijn moeder de muzikanten aanspoorde om verder te spelen. 'Hopelijk heeft u een spetterend verblijf hier in de hoofdstad. Laat het vooral weten als u iets nodig heeft.' Deze woorden sprak hij tegen alle drie de leiders en hun volgers. Het was in totaal een grote groep, maar ze waren een flinke minderheid in vergelijking met het hof van Tarth. 'Ik adviseer u vooral een dans te wagen met mijn zusters, ze zijn lief en gewillig om met mannen te sjansen,' lachte hij. 'En natuurlijk bied ik mijzelf aan voor de vrouwen.' William boog nogmaals en wachtte toen af wat de gasten zouden doen.

Thomas

De gepassioneerde woorden van Iwone maakten een grote indruk op Thomas, zoals ze altijd deden. Zij was degene die altijd grootse ideeën had en moralen. Hij was veel simpeler. Haar aanrakingen ontroerden hem zeer en het koste hem moeite om het vocht uit zijn ogen weg te knipperen. Die tranen moest hij maar bewaren voor een tijd dat er niet vele ogen op hem gericht waren. Sinds ik een zoon verloren heb aan het water, had hij haar willen vertellen, maar hij merkte toen plots op dat er een stilte was in de zaal. Hij keek op en over de vele koppen van de adel om de nieuwe gasten te zien. 'Kijk,' zei hij zacht tegen zijn zus terwijl de begroetingen zich voor hen af hadden gespeeld.

David

David keek toe hoe zijn zoon hun gasten begroette. Als koning voelde hij zich verplicht om ook een woordje te doen, dus stond hij op. Speeches waren nooit zijn sterkste punt geweest, dus probeerde hij het kort te houden. 'Zoals mijn zoon al heeft gezegd, zijn wij blij en bovenal vereerd om jullie te mogen ontvangen. Ons land is ook jullie land geworden, dus geniet vooral van alles wat Tarth jullie te bieden heeft.' Tijdens zijn praatje was hij naar hen toegelopen en was hij naast zijn zoon gaan staan. Toen William zijn mond opende over zijn zus, riep hij zijn twee jongste dochters naar voren toe. 'Dit zijn Estella en Cordelia en zij zouden jullie graag willen vergezellen bij jullie openingsdans.'

Leona liet zich terug draaien naar hem en rolde met haar ogen. 'Waarom zou ik mijn motieven met jou delen als je toch niet geïnteresseerd bent in mijn aanbod?' Als hij niet in wilde gaan op haar voorstel had ze hier vrij weinig meer te zoeken. 'Als je me wilt excuseren, ik heb nog wat edele mannen waarmee ik moet dansen. Wellicht dat zij mij verder kunnen helpen bij mijn zoektocht.' Ze wist zeker dat er andere mensen waren die ze kon overhalen, misschien kon ze één van die nieuwe leiders wel strikken.

Estella kon het niet laten om achter haar hand te giechelen toen Martin als een kluns naar de deur toe ging. Verrukt pakte ze zijn hand vast en liet ze zich gewillig terug naar de zaal leiden. Ze was echter teleurgesteld toen er een stilte hing, maar de reden waarom maakte haar aardig enthousiast. Nieuwsgierig bekeek ze de mensen. Het was erg interessant om ze nu in levende lijven te zien in plaats van een beeld te moeten vormen in haar hoofd gebaseerd op de geruchten. De grootste man, Kahu waarschijnlijk, was geen reus zoals de roddels gingen. Hij was groot, maar niet zó groot. En de vrouw, ze was geen kind meer, maar ook nog niet werkelijk een vrouw te noemen. De laatste, hij had helemaal geen vinnen gekregen van het vele water waar hij in leefde. Ze kneep zacht in Mart's hand vanwege haar enthousiasme. 'Goh, het is wel een apart stel, niet?'

'Ah, kom op Evan, dat kan je best!' lachte hij naar zijn broer toe en keerde zich naar de deur toen er een stilte viel. De leiders van de stammen uit de Wilde Landen stapte naar binnen toe. Ren had vanaf het begin af aan al nagedacht over hoe ze zouden zijn. Natuurlijk waren er veel geruchten rond gegaan, maar nu hij ze zo in het echt zag, kwam zijn echte nieuwsgierigheid pas boven. 'Ik dansen met één van de Halley dochters? Deal.' zei hij zacht en schudde lachend de hand van Henry. 'Maar enkel als jij met Willa gaat dansen.' Hij kende Henry langer dan vandaag.

Hij liet haar abrupt weer los en bekeek haar met opgetrokken wenkbrauw. 'Dan niet,' bromde hij, waarna hij zich ook om draaide. 'Nog veel plezier met al die mannen die je toch niets kunnen bieden.' Met grote stappen liep hij van haar weg, richting de leiders toe. Van een afstandje bekeek hij hen en nam nog een nieuw glas wijn.

Mart moest lachen om haar enthousiasme en had moeite om niet harder te gaan lachen toen één van de leiders William een stomp gaf. Hij was zeker een kop groter dan dat William was, wat het allemaal nog vermakelijker maakte om naar te kijken. Het duurde niet lang voordat David zich er ook bij had gevoegd en zijn dochters aanbood om met de leiders te dansen. 'Dat zijn het zeker.' Hij had bewondering voor ze en was bovenal nieuwsgierig naar ze. Wat kwamen ze hier precies doen? 'Als zij hun eerste dans openen, lijkt mij dat wij dat ook maar eens moeten doen, vind je ook niet?'

Cordelia had nauwlettend toegekeken hoe de leiders naar binnen waren gekomen. Zachtjes lachte ze achter haar hand om haar broer, maar stiekem was ze wel trots dat hij niet over zich heen liet lopen. Ondanks dat ze hem vaak niet kon uit staan, deed hij erg netjes deze avond. Toen haar vader haar voorstelde, zette ze enkele voorzichtige stappen naar voren en boog ze voor de twee mannen en de vrouw. Al snel zag ze hoe Cecilia door de ruwe, grote man mee werd genomen de dansvloer op, dus richtte ze zich op de andere man, die er veel aardiger en hartelijker uit zag. 'Hallo,' zei ze zachtjes en onzeker, waarna ze opnieuw boog. Ze was blij dat ze de mooie jurk aan had gedaan van Estella.

Kahu keek naar de twee vrouwen die door de koning werden geïntroduceerd en als automatisch gleed zijn blik naar de oudste toe. Zonder verder iets te zeggen, draaide hij haar om en manoeuvreerde hij haar naar de dansvloer toe. Hij legde haar handen op zijn schouders en plaatste vervolgens zijn ene hand op haar middel, zodat zijn andere hand vrij was. 'Gewoon dansen zoals je normaal ook danst,' murmelde hij, waarna de muziek begon te spelen. Hij begon te dansen en leidde haar de dansvloer over. Zijn vrije hand begon te bewegen op de muziek en maakte strakke, maar soepele bewegingen, zoals de man beaamde te doen. Het was een typisch kenmerk van een slavendans om met de handen los te dansen, alsof je een gesprek met elkaar voerde. Het was een stil protest tegenover de adel.

Cecilia keek met grote ogen naar de man die haar beetpakte en de dansvloer opleidde. Ze had geen idee wat hij met zijn handen aan het doen was en deed zelf maar gewoon de passen die ze geleerd had tijdens de talloze danslessen aan het hof. Af en toe gleed haar blik af naar de mensen die naar hen stonden te kijken. Cecilia voelde hoe haar hoofd vuurrood werd van de schaamte, maar ze wilde hem niet beledigen door te weigeren en weg te lopen, dus slikte ze haar schaamte weg en danste ze op de muziek, wanhopig zoekend naar een bekende blik in de menigte die haar wellicht zou kunnen redden.

Schijnbaar had Kahu zijn keuze al vrij snel gemaakt en dat liet Silas over met de jongste dochter. 'Mijn vrouwe,' begroette hij haar met een glimlach en pakte haar hand beet, om er een kus op te geven. 'Vergeef me voor mijn danspassen, laten we het erop houden dat ik het al een tijd niet meer heb gedaan.' lachte hij, terwijl hij haar meenam naar de dansvloer en zijn handen positioneerde. Ze was kleiner dan dat hij was, en een stuk jonger, maar het was een aardig gebaar van de koning om hen zijn dochters aan te bieden voor deze dans. 'Cordelia was het toch?' vroeg hij, terwijl hij zich de passen probeerde te herinneren.

Estella zag met trots toe hoe haar zusjes beide een leider ten dans kregen. Ze fronste echter toen William de enige vrouw met rust liet en met hun vader begon te praten. Haar aandacht ging echter meteen uit naar Martin bij zijn voorstel. 'Oh graag, heel graag.' Als er iets was wat Estella graag deed, dan was het dansen. Ze voelde zichzelf nog eleganter als ze op de muziek bewoog en ze hield van de complexiteit. Het was een relatie tussen muziek en beweging, tussen man en vrouw. Ze kon er nooit genoeg van krijgen. Al snel stond ze met Martin in het midden van de dansvloer, lichtte ze haar kin op en legde ze haar handen op zijn schouder en in zijn hand.

Mart had eindeloze uren aan danslessen gehad, maar nog steeds had hij het niet onder de knie. Ritme was iets wat hij nooit kon horen en met zijn passen zat hij er dan ook altijd meer dan een volle tel naast. Gelukkig had hij ditmaal een goede danspartner aan zijn zijde. Hij pakte haar hand beet en legde de andere in haar zij. Estella zorgde ervoor dat hij de passen in ieder geval op de goede tel uitvoerde, de rest kon hij wel onthouden. Een goede gesprekspartner was hij echter op dit moment hij: hij was in zijn hoofd te druk bezig met het herinneren van de passen om ook maar een beetje aanwezig te zijn als persoon in de ruimte.

Cordelia werd rood bij de hoffelijke woorden en gebaren van de leider en volgde hem stilletjes de dansvloer op. Al snel werd er weer muziek gespeeld en zette ze haar stappen. Ze merkte dat hij er wat moeite mee had, maar daar zei ze uiteraard niets over. 'Het is Cordelia inderdaad, maar u mag mij ook Lia noemen.' Ze glimlachte vriendelijk naar hem en zwierde zo de dansvloer met hem over. Dansen was één van haar passies en ze deed het dan ook erg graag. 'U had u niet hoeven te verontschuldigen. Het gaat perfect.' Terwijl ze om haar heen keek - hoofdbewegingen hoorde bij de dans - zag ze hoe Cecilia het totaal niet naar haar zin had bij de man. Gefascineerd keek ze naar zijn handbewegingen en concentreerde haar vervolgens weer op Silas. 'Hoe bevalt het in Tarth?'

Evan slikte de opmerkingen die Henry en Ren maakten met moeite door. Hij had het al zo vaak gehoord. Wees niet zo verlegen, Evan! Doe je mond eens open! Het was zoveel makkelijker gezegd dan gedaan, zeker voor hem. Onbewust had hij zijn hand naar zijn mond gebracht en beet hij afwezig op zijn nagel terwijl hij het gezelschap bestudeerde. Het was een moment van rust om even niet overrompeld te worden door het lawaai, maar dat maakte het des te moeilijker voor Evan toen de muziek plots weer begon. Hij kneep zijn ogen samen, wendde zijn blik af en wreef zijn handen over elkaar. Pas enkele tellen later luisterde hij weer naar zijn broers en lachte schamper mee. 'Je gaat mensen woest maken,' zei hij op feitelijke toon. 'Maar Willa gaat daar niet één van zijn.' Zijn mondhoeken krulden op en zijn blik gleed even naar Ren.

'U zou niet zo verafschuwd moeten kijken,' merkte hij na een tijdje dansen op met een kleine grijns. 'Zo slecht dans ik nou toch ook niet? En geen zorgen, niemand zal mij aflossen, ze zullen vast niet eens in de buurt durven te komen.' Voor de dans had hij zijn speer aan de kant gelegd, maar er zaten nog talloze messen in zijn kleding verstopt. Anders voelde hij zich maar naakt. Bedachtzaam bekeek Kahu het gezicht van zijn danspartner en besloot na een tijdje één van haar handen vast te pakken, zodat ze zich hopelijk minder schaamte. Zijn boodschap was in elk geval overgekomen aan de adel.

Ada had de deur constant in de gaten gehouden en had dan ook van dichtbij kunnen zien hoe de leiders naar binnen liepen. Met een geïnteresseerde blik had ze alle drie de leiders bestudeerd, maar jammer genoeg waren er twee al snel de dansvloer op vertrokken. Toen ze nog niemand aanstalte zag maken om de overgebleven vrouw ten dans te vragen, maakte zij zich los van de menigte en ging ze voor de vrouw staan. 'Wilt u dansen?' vroeg ze simpeltjes, terwijl ze de blik van haar oom en ouders probeerde te ontwijken. Ze wist heel goed wat iedereen van haar dacht, maar gelukkig had ze de aard van haar moeder en deed het haar dus weinig.

William luisterde schijnbaar geduldig naar de speech van zijn vader. Hij verafschuwde ze echter zo dat hij er veel moeite voor moest doen. Hopelijk zou hij een betere spreker worden. Tevreden keek hij toe hoe zijn zusters weg dansten met hun leiders en kort bleef zijn blik hangen op de enige vrouwelijke leider, in zijn hoofd moest ze wel een prinses zijn, waarom was ze anders hier als leider? Hij besloot echter haar niet ten dans te vragen als ze het zelf niet deed. William hield zich nu exclusief voor Jillian. Uiteindelijk liep hij met zijn vader mee en keek hem afwachtend aan. 'Ik was nog al letterlijk van mijn stuk gebracht-' begon hij aarzelend. 'Had ik hem misschien níet moeten terug slaan?'

Cecilia keek verschrikt op toen de man tegen haar begon te praten. 'Oh, nee - ik...' Toen ze niet wist wat ze wilde zeggen, liet ze het daar maar bij en keek ze toe hoe hij haar hand vast pakte. Dit waren de passen die zij ook kende, dus voelde ze hoe haar lichaam ontspande en de passen vol overtuiging danste. Alle drie de Halley meisjes waren fanatieke dansers: ze waren er goed in en ze oefenden een hoop, zodat ze op evenementen als deze zichzelf konden laten zien aan de rest van de adel.

Henry had de binnenkomst van de leiders nauwlettend bekeken en hun doen en laten bestudeerd. Nog steeds zat het plan in zijn hoofd - misschien in mindere mate dan eerder - en hij kon het niet laten om te bedenken wie er wellicht bondgenoten konden worden. Al snel schudde hij de gedachten van zich af en richtte hij zich op zijn broers. 'J-ja, Ren, misschien moet je met Willa dansen. Zij vindt het geen probleem,' glimlachte Henry, ondanks dat zijn buik een heel ander gevoel gaf. Hij glimlachte enkel schaapachtig om de woorden van Ren en wreef met zijn hand door zijn haren heen, terwijl hij stiekem naar Willa keek. 'Constance wil sowieso met je dansen. En moeder zal het vast prima vinden om met mij te dansen...' Geen van de drie jongens werd vaak op feesten zoals deze gevraagd om te dansen. Meestal belandden ze met hun moeder, tantes of zussen op de dansvloer.

Zyanya keek toe hoe beide mannen de vloer op werden genomen door de dochter van de koning. Ze verwachtte dat de jongen haar ten dans zou vragen, maar hij vertrok eveneens en dat gaf haar een paar ongemakkelijk momenten. Ze voelde de verontwaardiging die haar volgers omringde. Niemand die wilde dansen met hun Zyanya? Net toen ze van plan was de dansvloer te verlaten, stapte een vrouw op haar af. Een kleine glimlach streek over haar gezicht en met een knik nam ze het aanbod aan. Ze wist heel goed dat vrouwen, zoals ze dat hier noemden, niet met elkaar hoorden te dansen, maar voor haar was dat iets compleet onbekends. Wat zou er slecht aan zijn? Wat zou er fout kunnen gaan? Zyenya wachtte af hoe de vrouw voor haar de dans zou starten.

David

David keek kort naar zijn zoon en schudde zijn hoofd. 'Het slaan van een man betekend in hun cultuur respect. Het laat zien dat je hem als gelijke ziet. Kahu zou het als een belediging hebben gezien als je hem niet zou hebben geslagen. Dat zou betekend hebben dat jij jezelf als meer ziet, dat is niet iets wat in zijn cultuur wordt geaccepteerd.' vertelde hij zijn zoon. Op dit soort momenten had hij gehoopt dat zijn zoon wat beter op zou letten tijdens zijn lessen. Zijn Septon zou hem inlichten over de waarden en normen van de culturen, maar blijkbaar had zijn zoon het niet erg interessant gevonden. 'Hoe was het met Jillian? Ik zag jullie samen dansen.'

Iwone

Iwone keek om door de waarschuwing van haar broer en zag hoe de leiders naar binnen kwamen lopen. Haar ogen gleden over haar man en over David om te zien wat ze er van vonden. 'En weer drie mensen waar we onze kinderen mooi aan kunnen uithuwelijken,' zei Iwone bitter, terwijl ze alle vijf haar kinderen in de menigte op zocht. Hopelijk hadden ze niets van het emotionele gesprek van Thomas en haar opgevangen. Al snel draaide ze zich weer naar haar broer om. 'Ik wil ook weer contact, Thomas. En ik hoop dat je je gedachten uiteindelijk zal veranderen. Loop je mee naar Edmund? Hij wil je vast wel weer eens spreken. En ik wil Gytha ook heel graag weer zien! En je kinderen natuurlijk ook.'

Estella merkte dat ze in het dansen met Martin net was actiever moest zijn dan normaal. Ze was echter gewend om de leiding te nemen in een dans. Haar dansleraar had haar er vaak op gewezen dat ze dat niet moest doen, maar nu kwam het toch maar mooi van pas. Het ergerde haar echter dat het zo stil bleef tussen hen. Ze wilde weten wat hij dacht of in ieder geval waar hij het met haar over wilde hebben, maar er kwam nu niets uit. Gelukkig hield het dansen haar wel bezig en anders kon ze blikken werpen op de nieuwe leiders met haar zusjes. Verveeld zou ze niet zijn. Uiteindelijk probeerde ze hem toch aan het praten te krijgen. 'Ik hoopte dat we misschien samen iets konden doen in de tijd dat je hier bent. Al is het maar een wandeling door de tuinen.'